Frijmitselders moesten ergens trochhinne krûpe. Koenen se dat net, dan bitsjutte dat foar har de dea. Om lid to wurden moesten se alles forwinskje.

Der stienen us in keppeltsje mannen by in apelbeam. 't Wie mei in pretsje. Doe kom der in man oan dy't se allegearre wol koenen. "Dy man kin wol hwat", seinen se. Se mienden dat er mear koe as in oar. Mar doe kom der nòch ien by stean. Dy sei: "Ik sil 't jim net wite, mar ik sil 't de apelbeam wite, hwant ik mat it dwaen." Doe gong in dei of hwat letter...

tsjoensters It wier by ús mem en hjar. Op in kear wier ús Grytsje sa raer. Mem tocht, hja koe wol stjerre. En altyd hiene wy beppe op 'e tún mei it skiep oan it tsjoar. Soe dy it bern bitsjoene? Dêrom makken wy it kjessen iepen. Der kamen twa en in heale krâns út, sa great as in krintepofke. Der sieten fodtsjes yn binaeid fan de skelk, dy mem krekt makke...