Fan sawn jonges út ien húshâlding is ien in wjerwolf.
Wjerwolven matte der altyd op út. Dy ha in ploech.
In nachtmerje en in wjerwolf is it selde. In wjerwolf is in man, in nachtmerje is in frommeske. Mar se dogge beide itselde.
Men kin se fange. As je lêst fan in nachtmerje ha mat men jin mei moal bistruije.
Hjir yn 'e Westerein wenne in man dy hie gauris lêst fan in nachtmerje. Doe bistruide er him mei moal. Doe kom de nachtmerje en dy krige moal oan har. Doe koe se net wer fuortkomme, hwant in nachtmerje mei neat meinimme. Doe't de man de oare moarns wekker waerd, siet de nachtmerje op 'e hoeke fan it bêd.
It wie in bikende frou út 'e Westerein. Hja sei, hja woe graech dat de man it stilhâldde en dat it net bikend woardde dat hja in nachtmerje wie. Doe brocht se dy man allegearre guod letter, dat er it mar stil hâlde soe.
Dy frou wie in dochter fan Ljibbe Bosma.
Hja seinen ek dat Sikke Boukes in dochter hie dy't in nachtmerje wie. Dêr wienen sawn famkes.
Faek dienen de lju de toffels mei de hakken tsjin 't bêd oan, dan koe in nachtmerje net by har komme.

Myn skoansoan hie praet heard oer nachtmerjes. Mar hy leaude der net oan. Hy sei: "Nou woe ik wol dat ik ris in nachtmerje krij."
Hy wie doe noch net troud en wenne by syn mem yn. Dy nachts gong er lizzen en doe kaem de nachtmerje by him. Hy wie op 'e rêch lizzen gien. De nachtmerje kaem earst by syn teannen, dat fielde er dúdlik, en sa kom se stadich nei boppe ta. Doe waerd him de hals tichtknypt. Doe krige er 't sa krap, dat hy raesde om 't leven. Syn mem kaem by it bêd en sei: "Jonge, hwat skeelt dy."
"De nachtmerje wie by my", sei er.
De oare nachts gong er wèr op 'e rêch lizzen. Mar hy tochte: Nou sil 'k de nachtmerje foar wêze, as dy aenst komt. Sadra't dy by myn teannen is pak ik him. Mar doe't de nachtmerje kaem pakte dy myn skoansoan fuort by de hals beet, dat doe koe de jonge neat mear bigjinne.
Hy hat noait wer winske in nachtmerje by him to hawwen.

"In nachtmerje," sei myn skoansuster, "dat is de duvel, dy't by jin komt." Dêrtroch wurde wy sa binaud as wy miene dat wy de nachtmerje ha.
Meastal komt der in nachtmerjeman by in frommeske, en in nachtmerjefrommeske by in man.

Myn frou wenne by de boer yn Feankleaster. Hja wie noch jong. Doe kaem der op in nacht in nachtmerje by har. Dy sprong har op 'e fuotten. Doe riisde hja oerein, en meiiens wie de nachtmerje wer fuort. De nachtmerje kaem troch de doar. Hja hearde earst de ring.

Ik ha faek in nachtmerje by my hawn. Myn broer ek. Sa'n nachtmerje hat de gedaente fan in frommes. Ik ha se wol yn 'e hân omknypt. Se ha grouwe poddige hannen. Se gongen altyd boppe op my sitten en knypten my de hals ticht. Se sizze dat út ien húshâlding fan sawn froulju ien in nachtmerje is.

In nachtmerje is ien fan sawn susters. Yn 'e Westerein hat ek sa'n nachtmerje west. Dat wie in troude frou. Ja, dêr't se mei troud wie, dat wie in man fan oansjen.
In nachtmerje mei neat meinimme.
Op in kear soe se nei ien ta yn 'e nacht, doe hie dyselde in bak mei moal foar it bêd delset. Dêr stapte se yn, en doe koe se net wer fuortkomme. Hwant hja hie moal by har en dêr mocht se net mei fuortgean. Doe wie se fangd.
Doe't de minsken har founen skamme se har. Se woe 't net foar in oar witte dat se in nachtmerje wie. 't Hat har in protte sinten koste om dy minsken it swijen op to lizzen.

Nachtmerjes wienen froulju. Ien fan sawn op elkoar folgjende susters. Om der gjin lêst fan to hawwen struiden se moal. Sa ha se wolris in nachtmerje fangd. Ik ha wolris fortellen heard, dat sa'n nachtmerje de oare moarns by in widner op 'e stoel siet en net fuort komme koe, trochdat se moal oan har hie.
Alde Tseard wenne hjir yn 'e Westerein. Dy hat ris in kear in nachtmerje by de hals hawn. Doe siet se fêst. Doe sei se tsjin Tseard: "Even wachtsje, 'k mat earst nei de smid ta."
"Ik wit wol hwa'st biste", sei Tseard. Tseard koe har wol.
"Dû mast it net sizze," hie se sein, "oan net ien, dan kom ik noait wer."
Wy wite dêrom wol hwa't it wie. Sy leeft noch en sy wennet yn 'e Westerein.

Yn Twizelerheide wenne in frou, dat wie Haeije Aefke. Dy krige in nachtmerje by har op bêd.
Doe sei dy frou: "Hwat woestû? Woest my smoare?"
It wie in frou dy't se wol koe.
Letter hat se wol by dy nachtmerje to praten west. Mar sy woe tsjin net ien sizze, hwa't it wie.
Mar dêrom wyt ik it wol. It wie Jochums Frouk. Dat wie de nachtmerje.

Ik haw in kammeraet hawn, dy hat wol gauris in nachtmerje by him hawn. Hy fortelde my: "Op in nacht seach ik har oankommen. Mar ik tochte: 'Ast hjir nou aenst biste sil 'k dy in traep forkeapje, datst net wer komst'. En 'k hie se sa hast foar myn skonken en doch in traep nei har - en trape ik dêr net dwars troch de sketten hinne?"
De nachtmerje kaem der altyd ta yn. Meastal troch 't kaeisgat. Se hienen de toffels omkeard foar 't bêd of leinen der in wiete dweil foar. Dêr kearden se de nachtmerje mei.

Geale bakker hie altyd lêst fan nachtmerjes. Op in kear tocht er: "Nou wòl 'k fannacht wekker bliuwe. Dan sil 'k sjen dat ik har fange kin."
Hy hie wekker op bêd lein. 't Duorre net lang, doe wie dêr in frommes oankaem. Dy hied er beetpakt. Hy koe har tige skoan - 't wie ien út 'e Westerein - mar hy woe net sizze hwa 't it wie.
Hja wie troch 't kaeisgat yn 'e hûs kaem.
Nachtmerjes komme ek wol by hynders. Dêr ride se op en wylst meitsje se flechtsjes yn 'e moanjes.
Fan sawn dochters út ien húshalding is ien in nachtmerje
fan sawn jonges út ien húshâlding is ien in wjerwolf.