Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Icelandic Keywords
There are no Icelandic Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
Wy ha ris mei in ploechje jongfolk nei âlde Clara ta west. Dy soe ús de kaert lizze. Mar der wie ien jonge by, dy lake hyltyd. Hy hie mei alles de gek. Doe koe Clara it net dwaen, omdat dy jonge sa lake.
De Westereen
Wy gongen as fammen wol nei de wiersizter. Dat wie de widdou Plantinga. Wy moesten in dûbeltsje jaen om de takomst to fornimmen. Hja koe kopkekike. Hja seach yn 't kofjedik. Hja sei: Dat acht je net, Dat foracht je net En dat ûntgiet je net. Dêr is in swarte jonge, dêr is in blonde jonge, dêr komt in brief. Froeger op Ljouwerter Merke wie in tinte, dêr...
De Westereen
By de Twizeler wei seagen se froeger faek ljochten. Dat neamden se wylde lantearnen. Se wolle wol ha dat dat de lettere fytsljochten wienen.
De Westereen
It wie hjir froeger allegear foartsjirmerij. Oeral hearden se fan to foaren timmerjen op plakken dêr't letter huzen kamen to stean en it gebeurde ek wol dat se seinen: dat of dat hûs mat nochris opbarne. Wy ha 't al barnen sjoen.
De Westereen
Komme der swarte roeken op it hiem, dan bitsjut dat dat der ien stjerre sil.
Skatterje der eksters ticht by 't hûs dan stjert der ek gau ien.
As op in bigraffenis de klok klept komt der ek mei gauwens in deade.
As der op moandei ien opdroegen wurdt, dan folget der hiel gau wer ien. Dat haw ik faek meimakke.
De Westereen
Hjir wenne in âld minske, dy hie sjoen dat der weinen ride soenen sûnder hynders der foar. Dat wienen de lettere auto's.
En hja sei ek: Skielk komt it safier, dan fljogge de minsken yn weinen troch de loft. Dat wienen de lettere fleantugen. Dat hie se allegear fan tofoaren sjoen.
Yn 'e Westerein wenne in meester. 't Wie yn 'e winter en hy sei: "Ik wol even in eintsje ride op redens." Mar hy is by de Kûkhernster brêge fordronken. De minsken hienen dêr fan tofoaren al gejammer heard. It lei dêr by de brêge iepen.
Ik hear by de 'Heiligen der laatste dagen'. Wy wennen yn in hûs, dêr siet gâns rûmte yn. Dêr hat in winkel yn west. Op in nacht sei 'k tsjin ús mem: "Mat mem ris hearre, sa moai binne se oan 't sjongen." It wie flakby. Sahwat twa jier letter waerden der yn 'e keamer fan ús hûs byienkomsten hâlden fan 'e 'Heiligen der laatste dagen'. By dy byienkomsten...
De Westereen
Bontsje Keke wie mei de helm geboaren. Hy wenne yn Twizeler Heide. Nachts moest hy der út as der lykstaesjes wienen. Soms woed er net. Mar hy moest. Dan waerd er twongen. Soms yn 'e ûnderbroek en op bleate fuotten der op út yn 'e nacht. Sa hurd moest er dan. Dan gongen de hekken foar him iepen. Hwant hy moest op tiid wêze. Hy hat ek de bigraffenis fan syn...
De Westereen
As in houn spûkgûlt, dan komt dêr yn dy buert in sterfgefal. In hopen minsken hjir leauwe dat nòch.
De Westereen
In swarte spegel hienen jy froeger op 'e merken. Dêr koe men de takomst yn sjen. Ik hearde sizzen fan in man - dat wie Knjillis, ik haw him tige skoan kend - dy gong ek nei de swarte spegel ta. "Ik wol wite hwatfoar wiif ik krij", sei er. Doe't er dan yn 'e spegel seach, seach er in frommes. En dat wie werkelik Marij, dêr't er letter mei troud is. It wie...
De Westereen
Alde Thomas Clare wie kaertlizter.
Ik ha 't ris meimakke, doe sieten der twa jonge froulju. Ik siet der flak by, mar sy koenen my net sjen.
Mar ik koe alles hearre.
"Dû hast in swarten," sei Klare, "dy loert op dy."
"Nòch ien, dy wol der tusken."
"D_ is wòl fortroud, d_ nèt."
"Jimme krije èk hwat nijs, beide in nije fyts."
Hja krigen beide in poppe.
De Westereen
Yn Sweagerbosk wenne in feint, dy kom us foar de swarte spegel to stean. Doe seach er yn dy spegel in frou mei in mûtse op en de kielbannen los. Hy sei: "Dy mei 'k noait lije!"
Mar hy hat har troud, mar it gong hast altyd op in kreauwen tusken dy beiden. Sy koenen mei elkoar as houn en kat.
De feint moest achterstofoar wer ta de tinte út.
De Westereen
Hjir wenne froeger Kije Kik. Dat wie in kaertlizter. De dochter die it ek wol. Sy seach ek wol yn 'e kofje. Alde Klare wie ek kaertlizter. Mar hwat dy sei dat kom lang altyd net út. Der wie us in âldman - âlde Haize - dy hie forkearing mei in jongfaem. Sels wied er widner. Hy gong nei Klare ta om de takomst gewaer to wurden. Dêr is noch in rymke fan:...
Ik breide en stoppe wol foar Knjillis-om. As er dan hwat sjen moest nachts, dan rekke hy der sa hastich út, dat dan hied er de hakke fan 'e sok op 't krop fan 'e foet sitten. Sa'n drang siet der achter. It moest gebeure.
De Westereen
