Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Icelandic Keywords
There are no Icelandic Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
Piters Willemke lei nachts foar dea op bêd. Dan siet der gjin leven yn, dan wie de geest der út. Dan wie 't krekt in pânse, seinen se. Dan wie Willemke der op út te tsjoenen. Soms wie 't in kat, mar hja koe har ek yn in sinters boltsje foroarje. As der guon kamen, wylst Willemke foar dea op bêd lei, en dy seinen: Dit liket net bêst, hja liket wol dea, dan...
Tsjoensters foroarje har yn in kat.
As de tsjoenster it hûs forliet, liet se faek in pânse achter. Dat wie algemien bikend.
Soms joegen se in kat in skop, dan hie de tsjoenster even letter in seare skonk. Dan roun se kreupel.
As in houn spûkgûlt komt der in deaden yn 'e buert. Dat komt nei!
In swarte roek op 't hiem is in min teken. Dan gebeurt der hwat yn 'e famylje, sizze se. In ekster, dy't skattert, bringt in deadsbiricht, wurdt der sein.
Wasket in kat him, dan komt der bisite.
Der wienen in man en in frou, dy hienen in jonkje, dat wie siik. Se tochten dat it bern de mûzels hie. Se hellen de dokter der by. Der wienen altyd katten by har om 'e doar en dy fleagen by de glêzen op. Op in kear, doe wie der in man yn 'e keamer, doe lei der in kat op 'e diwan. Dy woe der net út, hy blaesde mar. De jouns kom der ien fan 'e jonges thús....
Tsjoensters foroarje har faek yn katten. En dy komme dan ek by de tsjoensters op bisite. Alde Jan Brouwer en Tsjitske rieden ris oer de greate strjitwei mei in wein. Doe moesten se troch in tolhek. De frou fan 'e tolgaerder wie in tsjoenster. De tolgaerder die it tolhek iepen en liet Jan Brouwer en syn frou der troch. Hja wienen noch mar in lyts eintsje...
As de kat him wasket komt der bisite.
As er him achter 't ear wasket komt der in fremden op bisite. As eksters by hûs skatterje komt der in deaden.
Yn Twizel hie ik in omke en in muoike to wenjen. Omke waerd siik. Doe kamen der swarte fûgels op it dak. Doe is omke ridlik gau dêrnei stoarn. Dy swarte fûgels wienen de boaden fan 'e dea.
Ik wie in famke, doe gong ik mei ús beppe nei in forgadering. Doe't wy weromkamen, seagen wy op in heidefjild in keppel katten. Dy wienen moai oan 't sjongen. "Dat binne tsjoensters," sei beppe, "dy hâlde dêr in forgadering."
Sokke katten dat tsjoensters wienen, koenen jy allinne mar reitsje mei in sulveren kûgel.
"As in swarte kat rjocht oer de wei giet, dan matte jimme dêr noait lâns gean", sei ús mem. Hwant dan wie 't in tsjoenster.
De Westereen
Katten (tsjoensters) hâldden nou en dan forgaderingen. Dan songen se psalmen.
As in frommes in bern ha moest, moest se net ûnder 'e line trochrinne, hwant dan krige it bern stringen om 'e hals en smoarde it.
As in frou yn forwachting wie moest se net nei in deade sjen, hwant dan woarde it bern wyt om 'e holle.
In frou yn forwachting moest net nei katten of mûzen of rotten of kninen of hazzen sjen. Oars kom it bern dêr op to lykjen.
Tsjoensters hienen je froeger oeral. Yn Kollumersweach wienen ek guon. Hja makken krânsen yn 'e bêdden dêr't de minsken op sliepten. Dy moesten der úthelle wurde, oars kom 't forkeard. Meastal wienen it lytse bern dy't bitsjoend woarden. Wie dat it gefal, dan gongen se faek nei Wopke fan Kûkherne. Dy moest de bern dan wer better meitsje. Meastal joech er...
De Westereen
Katten forgaderje op 't lân. Dat binne dan de tsjoensters. Sy sjonge dêr yn 't lân psalmen.
De Westereen
Minne Ael wie ek in tsjoenster. Dy foroare har yn in kat. Hja hat har eigen dochters bern bitsjoend. Dy wennen yn 'e Kule. As de minsken in fremde kat seagen, seinen se: "Minne Ael is der wer op út to tsjoenen." De tsjoensters forgaderen meielkoar as se har yn katten foroare hienen. Dan gong it drok op in psalmsjongen. Dat gebeurde meastal op in stik lân....
De Westereen
Der wienen in feint en in faem, dy hienen forkearing. It fanke wie tige sinnich. Hja woe wol in man ha, mar dêr moest neat oan dy man mankeare. Hy moest kant fan liif en lea wêze en soun nei lichum en geast. Hja hie al forskate feinten hawn, mar 't bisloech noait goed. Der mankearde neffens har altyd hwat oan. As it oan trouwen ta wie dan moest dy feint...
Foar tsjoensters dienen se duveldrek ûnder 'e drompels. Wie der ien bitsjoend dan gongen se nei Wopke om in drankje.
In tsjoenster foroare har samar yn in swarte kat.
De katten forgaderen soms. Dêr psalmsongen se by.
Heit en dy hienen in stik of fiif koeijen. Mar dy wienen noait goed. Se ha noait fleurich en glânzich west. Se tjirmen. Se seagen der út as geraemten en joegen hast gjin molke. En dochs krigen se genôch to fretten. Jouns kom de molke farsk út it kouwejaer. Dan sette mem fuort guon op 'e kachel, om dy molke to sieden. Mar dan bigoun dy molke altyd direkt...
Ik ha wolris in nachtmerje by my hawn. 't Wie krekt in kat. Dy sprong op myn fuotten en gong sa stadichoan nei 't boarst ta. Dan koe 'k neat mear sizze. 'k Woe wol roppe, mar 'k wie machteleas. Op in kear doe kom der wer in nachtmerje by my. Doe forsette ik my sa bot ik mar koe. Ik sei: "Silstû it winne as ik." En dêr liet ik in grou flokwurd op folgje....
De Westereen
