Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Icelandic Keywords
There are no Icelandic Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
Tsjoensters foroaren har yn katten. Dy hâldden forgaderingen en psalmsongen dêr by. Joech men sa'n kat in optuter, dan hie de tsjoenster de oare deis skeel.
De tsjoensters makken krânsen yn 'e kessens. Dêr sieten allegear triedsjes yn forwurke. Al dy soarten jern wienen yn 'e hûs. As de krânsen út it kessen wei wienen, wie de macht fan 'e tsjoenster forbrutsen.
As men in apel fan in tsjoenster oannaem en dy iet men op, dan krige men in pod yn 'e mage.
Trape men op in pod, dan woarde it swier waer mei tonger.
Piters Willemke lei nachts foar dea op bêd. Dan siet der gjin leven yn, dan wie de geest der út. Dan wie 't krekt in pânse, seinen se. Dan wie Willemke der op út te tsjoenen. Soms wie 't in kat, mar hja koe har ek yn in sinters boltsje foroarje. As der guon kamen, wylst Willemke foar dea op bêd lei, en dy seinen: Dit liket net bêst, hja liket wol dea, dan...
Tsjoensters foroarje har yn in kat.
As de tsjoenster it hûs forliet, liet se faek in pânse achter. Dat wie algemien bikend.
As myn mem en ik moarns fan bêd ôf kommen hienen wy de bannen dy't ûnder oan 'e ûnderbroek sieten, fol knopen. Dat wie tige lestich, hwant dy wienen der hast net út to krijen. Der moesten dan faek nije bannen oan. It wie it wurk fan 'e tsjoensters; dy makken de knopen der yn.
De Westereen
Yn Twizelerheide, tichte by ús mem en dy, wenne in tsjoenster. As bern mochten wy net in muntsje fan 't minske oannimme. Dat woe mem net lije. Hja hat faek bern bitsjoend. Dan gongen se mei 't mûtske fan 't bern nei de duvelbander ta. Dat wie nei 't Wytfean, nei Jonge Jan of nei Kûkherne, nei greate Wopke. Wopke joech altyd in fleske mei guod mei. Dan sei...
In omke fan my wenne yn in kroech. Hy hie in jonge, dy rekke siik. Doe ha se syn kessen iepenskuord en dêr kaem fan alles út. Der siet in keizertou yn, dêr't se de muorre mei mjitte en in sinaesappelskyl, ja fan alles. De duvelbander hienen se der by helle. Dy frege: "Komt hjir wolris ien, dy't net fortroud is?" "Ja, stammerige Harm", sei omke. "Dan is...
De Westereen
Der wie in feint, dy siet op in snein-to-joun by syn faem. Doe't se in skoft byelkoar sitten hienen, moest dy feint der even út. Doe't hy der wer ynkaem, wie de faem fuort. Der lei in pânse op 'e stoel, dêr't hja op sitten hie. Doe wist er dat syn faem in tsjoenster wie. Dit gebeurde yn 'e Westerein.
Soms joegen se in kat in skop, dan hie de tsjoenster even letter in seare skonk. Dan roun se kreupel.
Ik wie in famke, doe gong ik mei ús beppe nei in forgadering. Doe't wy weromkamen, seagen wy op in heidefjild in keppel katten. Dy wienen moai oan 't sjongen. "Dat binne tsjoensters," sei beppe, "dy hâlde dêr in forgadering."
Sokke katten dat tsjoensters wienen, koenen jy allinne mar reitsje mei in sulveren kûgel.
Katten (tsjoensters) hâldden nou en dan forgaderingen. Dan songen se psalmen.
Ik haw ris yn 'e tsjerke sitten yn 'e bank tusken twa tsjoensters yn. De iene wie Gjetsje. Hwat hie ik it doe krap. Deabinaud wie 'k dat ik bitsjoend wurde soe. Ik koe hast net thúskomme, sa switte ik.
Soms hâldden de tsjoensters in forgadering. Hja foroaren har dan yn katten, meastal in stik of sawn tagelyk. Hja sieten yn in rounte op in stikje greidlân to sjongen.
De Westereen
De bern droegen in pûdtsje mei duveldrek om 'e hals op it boarst en hienen 't ek wol yn 'e bûse om feilich to wêzen foar tsjoensters.
Foar tsjoensters dienen se duveldrek ûnder 'e drompels. Wie der ien bitsjoend dan gongen se nei Wopke om in drankje.
In tsjoenster foroare har samar yn in swarte kat.
De katten forgaderen soms. Dêr psalmsongen se by.
Yn Sweagerbosk wenne in tsjoenster. 't Wie in âld minske, hwat miswoechsen. Hja roun altyd itselde paed del fan 'e Suderstasjonswei nei de Sweagerbosk. Dat wie doe yn myn jongestiid noch in sânpaed. As wy út skoalle kamen en wy moesten har foarby, dan setten wy altyd mei de klomp in krús oer 't paed. Wy seinen tsjin elkoar: "Dêr kin se net oer komme." Hja...
As de tsjoensters har yn katten foroare hienen, dan forgaderen se soms. Dan raesden se sa bot, dat men it wit hoe fier hearre koe. Dêr wienen Minne Ael en Minne Brecht ek altyd by.
De Westereen
De heksen foroaren har faek yn katten. Dy katten forgaderen soms en songen dan om 't hûs hinne.
Heksen koenen fleane op in biezemstok. Forlieten se 't hûs, dan lieten se de pânse achter.
De Westereen
