Myn suster woarde siik. It like net bêst. Doe seinen de lju: Sy sil wol bitsjoend wêze. Doe stjûrden heit en dy my mei har wetter en sa nei Jonge Jan ta fan 't Wytfean. Dat wie in duvelbander.
Mar doe't hy it wetter bisjoen hie, sei er: "Hja is net bitsjoend." En hy skodde de holle.
Doe wist ik it oare wol. Al gau dêrnei is se stoarn.
De Westereen
Dat heb ik van iemand uit Asperen. Dat is gebeurd in Asperen. Daar was een kind behekst, allemaal padden in d'r buik. Dan kwam d'r een duivelbanner bij.
Asperen
«Ik geloof niet aan heksen en tooverij,» zeide iemand in Doniawerstal, «maar ik wil een geval vertellen, dat waarlijk gebeurd is, hoe vreemd het moge schijnen: «Mijne grootouders woonden voor zestig, zeventig jaren te Dijken, toen het met twee hunner kinderen, jongens van omstreeks vier en vijf jaren, niet naar wensch ging. Tjebbe zat altijd met de hand...
Dijken
Tsjoensters foroarje har soms yn in swarte kat. Hja bitsjoene meastal bern. As sa'n bern siik woarde gongen se nei de duvelbander ta om in drank. Dat wie froeger Greate Wopke. Ik ha wol gauris heard dat se soms in grouwe swarte kat in opdonder joegen en dat dan de oare deis in âld wiif in blessuer hie. Dat wie dan de tsjoenster. Yn in fearren kessen...
Augustinusga
Op 'e Streek yn Feanwâldsterwâl wenne Fije Antsje. Dat wie in tsjoenster. Dêr wennen in pear berntsjes neist har, dêr wie de mem fan overleden. Dy berntsjes wienen net feilich foar har. Hja wienen deabinaud foar Antsje. Der kamen krânsen by dy bern yn 'e fearrene kessens. Se ha der mei nei Wopke fan Kûkherne west.
Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...
Yn Twizelerheide, tichte by ús mem en dy, wenne in tsjoenster. As bern mochten wy net in muntsje fan 't minske oannimme. Dat woe mem net lije. Hja hat faek bern bitsjoend. Dan gongen se mei 't mûtske fan 't bern nei de duvelbander ta. Dat wie nei 't Wytfean, nei Jonge Jan of nei Kûkherne, nei greate Wopke. Wopke joech altyd in fleske mei guod mei. Dan sei...
Alde Karste Lamke wie hjir in bekende tsjoenster. Hja fleach op in biezemstôk troch de loft. Alde Libbe Griet en Theunis Seely wienen ek tsjoensters. Wie der hjir ien bitsjoend dan gongen se faek nei in duvelbanner. Dat wienen almeast Ulke duvelbanner fan 't Wyldpaed en greate Wopke fan Kûkherne. As se duveldrek leinen ûnder 'e drompel fan 'e keet koe de...
Twijzelerheide
Yn Twizelerheide wienen it froeger allegearre tsjoensters.
Dy hienen it meastal op bern forsjoen, mar ek wol ris op greate minsken. Wienen der guon bitsjoend, dan gong men nei greate Wopke ta. Dy joech dan meastal in drankje mei. Der mochten dan gjin oare eagen oer gean.
Twijzel
In tsjoenster makke krânsen yn 'e kessens fan it slachtoffer.
Frânse Hinke joech de rie dy krânsen to forbrânnen.
Eastermar
Moeder zei soms van iemand: " 't Heeft wel een duvel banster."
Genemuiden
In omke fan my wenne yn in kroech. Hy hie in jonge, dy rekke siik. Doe ha se syn kessen iepenskuord en dêr kaem fan alles út. Der siet in keizertou yn, dêr't se de muorre mei mjitte en in sinaesappelskyl, ja fan alles. De duvelbander hienen se der by helle. Dy frege: "Komt hjir wolris ien, dy't net fortroud is?" "Ja, stammerige Harm", sei omke. "Dan is...
De Westereen
Wie der in bern siik dan waerd der al gau tocht dat it wolris bitsjoend wêze koe. Dan gongen se hinne en toarn it holkessen los en dêr sieten dan soms fearrene krânsen yn. Wie dat it gefal dan wienen se der wis fan dat it bern bitsjoend wie. Der siet fan alles yn dy krânsen binaeid: allegearre lapkes en knipsels en triedden, guod dat by 't naeijen en...
Veenwoudsterwal
No. 171. 't Was in 1560. Een boer uit Kasteren onder Hoogeloon, die al vijf jaar ziek was, raadpleegde een duivelbanner, die hem wist te vertellen, dat hij betooverd was. De heks zou den volgenden morgen aan zijn hoeve komen om iets te vragen, dat moest hij weigeren; maar dan zou ze iets uit zijn tuin willen hebben, dat moest hij haar "om Godswil" geven....
Op in kear wie der in muoike fan my bitsjoend. Hja hie krânsen yn 'e kessens. Doe gongen se foar har nei Sumarreheide ta, dêr wenne de duvelbanner Piter Poes. Dy kom by har op in karre, mei twa hounen der foar. De hounen koenen op 't lêst net mear lûke, sa swier loek it, sei Piter Poes. Hwat Piter Poes oan muoike dien hat, wyt ik net, mar doe't se pisje...
Oan 'e Houtigehaechsterwyk wenne in tsjoenster. It wie Jan Mulder syn frou, Luts fan Ritske Ale. Njonken harren wenne in húsgesin, dêr wie 't jongste bern siik fan. 't Wie in jonkje. Dat woe net groeije, it tsjirme. 't Kin wolris bitsjoend wêze, seinen se en se gongen nei de duvelbander ta. Dy sei, hja moesten alles tsjuster meitsje yn 'e hûs, dat se...
Rottevalle
Froeger woarden der faek bern bitsjoend. Dan gongen se nei de duvelbanner ta om in drank. As sa'n duvelbanner in drank meijoech en 't bern stoar, dan wie 't bitsjoend. Stoar it net, dan wie 't net bitsjoend. As in tsjoenster in bern yn 'e macht hie, dêr leefde se fan. Dêrtroch tsjirme it bern. Myn heit hie in âldomke, dat wie Piter. Dy wie troud mei in...
Wij woonden op 'e Streek bij Dokkum. Wij hadden het och zo arm. Ons moeke hur oudste dochter was nog een baby. Die was altijd siek. Dokter sei: Ik kan der niets fan sien. Moeke docht: der sit in kwaje geest onder. Ze ging naar Wopke fan Kûkherne. Wopke sei: Der is in ouwe frou, die komt morgen bij jullie. Die moest in sneu antwoord geven en haar der uut...
De Gelderlander Donderdag 18 mei 1995 Achter een klopgeest schuilt vaak een puber Stichting Skepsis: Drutense poltergeist is boerenbedrog Door onze verslaggever DRUTEN - Poltergeist in Druten? Het is te mooi om waar te zijn. Dat is de eensluidende visie van ongelovige' engelovige' deskundigen. "Het is boerenbedrog," veronderstelt de stichting Skepsis. De...
Hoe de Gruwel aan zijn paard kwam Een eindje buiten het dorp stond een huisje, waar kinderen niet langs durfden. De muren en kozijnen werden elk jaar rood geverfd met paardebloed. Daar woonde de Gruwel, een mannetje met ontstoken ogen en een vuile rossige baard. Voor de Gruwel zelf waren de kinderen nog banger dan voor zijn huisje. Als ze hem zagen...
