Sipke Albert gong nachts faek nei de Feanster boat nei Ljouwert en Grins ta. Onderweis sprong him op it plak dêr't Gietema wennet in dier op 'e rêch en dat lei him de poaten op 't skouder. Dat dier wie tige swier. Dan moest er dat dier meidrage oan 'e AVEK ta. (dêr't de Warreboskloane bigjint). Dan gong 't wer fan 'e rêch ôf. Dan spielde Sipke fan swit....
DE BAGGELBEER Het is 1920. In de Doezumermieden huist de Baggelbeer, een monster. Niemand heeft hem ooit gezien, maar iedereen in de streek weet hoe hij er uit ziet. Henderikus Hut uit de Peebos is echter niet bang en zwerft graag in zijn eentje door het gebied. Telkens wordt hij gewaarschuwd voor de Baggelbeer. Zijn moeder is doodsbang en verbiedt hem...
De begrafenis in den nacht. Er moet in Opende een herbergier hebben gewoond, die de gave van den voorloop bezat. Maar hij wist dit niet, want geen mensch had hem ooit verteld, dat hij met den helm was geboren. Ja, niemand scheen het te weten: de moeder, de tantes, de baker, die in zulke gevallen de wonderlijke tijding wel ver in de rondte zaaien, zwegen....
Der wie in jonge, dy wenne yn Surhuzum. Dy biwearde dat er noait bang to krijen wie. Der wie ien dy woe dat wol ris better witte. Hy die in wyt lekken om en gong doe op 'e hurken sitten op in joun mei tsjustere moanne. Hy siet op in plakje dêr't dy jonge lâns moest. De jonge kaem der oan en sei: "Ik bin net bang foar de wite, mar foar dy swarte, dy't dêr...
Doe't wy ûnder tsjinst wienen yn Millingen wie dêr in soldaet fan Uthuzermeden dy doarst dêr op in plak net lâns to rinnen. 't Wie in lange reed, dêr't er net lâns doarst.
Ik sei: "Hwat skeelt dy eins? Hwerom doarst dêr net lâns?"
"Daar loopt een korporaal langs zonder kop", sei er.
Ik sei: "Sjit der dan op!"
"Daar durf ik niet op te schieten", sei er.
Haeije Postma fan Surhuzum - in âld man - fortelde ris: Yn Surhuzum wenne in âld-frou. Greate Gelf en syn kammeraten soenen dat âld-minske ris bang meitsje. Sy passearden in paed mei in omstap om 'e hekke. Dêr moest dat âld-minske lâns. Twa fan dy mannen gongen dêr stean, elk mei in great wyt ding om. Doe wie dy âld-frou dêr oan kom. Sy bleau stean en sy...
Yn Grootegast woonden in man en in frou in een mooi hearehûs. De frou was een van der Maar en kwam fan Gaarkeuken. De man soop so, hy was alle doagen smoardronken. As hy thuus kwam dan sloeg hy syn frou so dat se 't útroasde. Se seiden teugen hoar: "Goa bij him weg", moar se deed 't niet. Dat ging so heel lang. Altijd moar weer sloeg hij hoar. Op 't lest...
Opende
Der kom us in minske fan Mearum. hja hie nei Van Houtens winkel to boadskipjen west. Hja moest oer de Postdyk nei de Skieding werom. Dat wie in tige keal ein en doe fornom se dat der in man achter har oan roan. 't Wie skimerich en it woarde al donkerder oan. Sy tocht: "As dat Biesterveld mar net is." De man helle har yn. Hja bisocht him foar to bliuwen,...
Olle Martens Hiltsje komt op in oavend op 'e Skieding bij de forten. Doe komt der opeens een dikke swarte hond op haer af met hiel groate ogen. En die bleef moar bij hoar. Se is doar bij fremde minsen inflogen, so bang was se.
P. de Graaf is bekend doordat hij met de helm geboren is. In Houtigehage o.a. zijn verschillende gevallen bekend van mensen waarvan hij de begrafenis heeft gezien, voor ze nog gestorven waren. Sommigen zijn bang voor hem. Hij heeft dan ook een vreemde blik. Volgens de directrice zou ik niets met hem kunnen beginnen, doch zijn antwoorden waren helder en...
Heit hie altyd in stik duveldrek yn 't drinken fan 'e bargen, oars wied er bang dat se bitsjoend woarden.
Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se. Hij het al jaren wei west. Ons moeke was weduwvrouw. Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een. "Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....
Opende
teltsje fan twa op elkoar steande feinten, dy't in trêdden bang meitsje wolle: Wol twa, gjin trije.
Arends Jantsje, dat wie Myt har dochter. Dy koe ek tsjoene. Dat hie Myt har leard. Ik ha guon kend, dy hienen in houn. Dat dier trille as in rusk, as Jantsje kom. Dy houn is forkwynd. Dat wie Jantsje har wurk.
Pleachbeesten wienen sa great as in keal. Se hienen greate gleone eagen en greate earen. Se stienen faek by in omstap. Se joegen noait rûmte, mar se dienen de minsken oars gjin kwea. Se sprongen de minsken ek wol us op 'e rêch. Myn âlde mem hat us ien troffen. Sy roan fan Noard Drachten by de Dwarsfeart lâns en kom oer de Hege Brêge. Doe moest se fierder...
