Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Icelandic Keywords

There are no Icelandic Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender

There are no Narrator Gender that match this search

close
7
880
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
712 datasets found
Dutch Keywords: voorbode
As de ule soaves roepe: “Koet-piwieuw; koet-koet, pieuw-pieuw”, dan kumter gaauw ’n dooie. Da heb ik zo duk heure vertelle. Mar ik weet niet, of ’t wel es ooit uutgekomme is. As kleine jonge was ik wel bang vur ’n uul.
Yn Drachtster Kompenije stiet in grifformearde tsjerke. Foardat dy dêr stie ha de minsken op dat plak al psalmsjongen heard.
En ja, lichtjes zagen de mensen vroeger ook, zo in het veld. Of men hoorde hamergeklop; dan zei men: hier komt een of ander gebouw.
Lijkstaties. Er was een dokter, die zijn tochten per boot maakte, want goede wegen waren er niet. De boot werd getrokken door een knecht. Soms gebeurde het dan, dat de dokter riep: “Even an de kant, jongen, want er komt een lijkstatie aan.” Dit was ook inderdaad enige tijd later wel eens het geval.
Wanneer er veel mensen tegelijk naar de kerk gingen - in die tijd natuurlijk lopende - dan was dat ook een slecht voorteken. Zo n lange rij mensen leek immers op een begrafenisstoet, zodat men weer met een sterfgeval rekening hield.
Yn myn jongesjierren wie it bijleauwe great. Ik sil der in pear staeltsjes fan fortelle. Alde Tsjitske wie mei de helm geboren. Dy seach de dingen oankommen. Dan sei se: “Der komtt hjir earstdeis in begraffenis. Ik ha it sjoend.” It opmerkelike wie: se wist de persoanen oan to wizen, dy der achter roannen en neamde inkelden by de namme. Der siet altyd in...
n Volksgeleuf was wieder, dat as ain liek n zundag overstun, dat er den binnen zes weekn weer ['n] staarfgeval komen zol.
De heer Hummel vertelt: We woonden te Nieuw-Weerdinge. Rondom was alles veen. Hier en daar stonden enkele huizen. Onze naaste buren hadden een hondje, een dobermann. Ik weet zeker, dat het hondje van te voren wist, waar een sterfgeval zou zijn. Het begon dan erg te huilen. Het volgende heb ik mee gemaakt. De hond stond eens voor een brug. De buren riepen...
Woor de mensn wel heurig veur wazn, dat was honne-gehoel. Den kun je dr op reekn, dat dr n dode kwam. Ik denk, dat dr nou nog wel zukke lu woonn. Zo wazn z ook baange, as de oksters op vensterbaanke zitn gungen en aan t roam piktn. Den was [t] ook gau ofloopn mit aine.
Mijn vader vertelde nog het volgende. Op een avond waren ze bij familie aan het kaarten. Een nichtje van mij was ziek; ze kaartte niet mee, maar keek naar het spel. Opeens zei ze: "Vader, jaag die kerels toch weg, die daar voor het huis staan." Haar vader gaat naar buiten en zegt, dat er geen mannen zijn. Even later zegt het kind opnieuw: "Vader, er zijn...
"Dêr is ek wer in wylde lantearne", sei ús heit froeger, en dan gongen wy nei bûten ta om to sjen. Sokke wylde lantearnen wienen de foarboaden fan 'e lettere fytslampen.
Spookn en heksn, dat was non t underwaarp van ale doagn in mien jonge joarn. Ik bin wol al zo baange west, as ik as kind zat te lustern noar mien olle lu en de buurn. Doorum bin k dr non wat flauw van, man k wil joe wol t ain en ander verteln. Man schrief dr niks van op; ik wil nich in de kraande. Was n andere kerel, dai wus wat teegn dauwwörm. Hai was...
Nachtwerkertjes. Die hoorde men aan de Zaan, 's nachts als er storm in aantocht was. Zij waren voorboden van het vele werk, dat voor de timmerlieden op handen was, als door den harden wind schade werd toegebracht aan de vele molens, die er in mijn jeugd nog stonden. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.89)
Ik moet oe verteln, dat ik mien hiele leven op Nieuw Balinge woond hebbe en dat er bitter weinig bekend is over spookn en ander biegeleuf. Het was hier de plaats dr niet veur. Het volgende wiet ik nog. En as dr iene overleden was, dan moest dat aanzegd worn aan de doeve en de bijen. Gebeurde dat niet, dan gingen die biestn ook dood.
Eren hellen wy de turf achter Trimunt wei. Dêr wennen minsken, dy seagen ljochtsjes oer de heide. Letter, yn 1913 kaem de trambaen dêr lâns. Doe seinen se: "Sjoch, dat binne de ljochtsjes, dy't wy al lang sjoen ha."
Mijn vader wilde beslist niet, dat we een geslacht dier aan een boom hingen. “De boom gaat dan dood”, zei hij. Eerlijk gezegd, ’t is ook twee keer gebeurd. We hadden zeven haantjes. Op een dag gingen mijn broers en ik ze slachten. We hongen ze aan een appelboom. Daar komt vader thuis. Hij zegt: “Maar jongens, waarom aan die boom, was er dan geen paal? Nu...
Andere voorboden van onheil. Andere vreemde teekenen werden waargenomen. In 806 verscheen er op een donderdag in de maan het teeken des Kruises. Ten tijde van Floris de eerste, graaf van Holland, die in 1067 stierf, beefde de aarde; men zag twee zonnen in het Oosten opgaan en de sterren schenen de geheelen dag. Anno 1161 werden er 's nachts drie manen...
Wat mie hier op ’t knoal zölf wol al overkomen is, dat bint geluden, dai ‘k biezetn heurd heb. Dou de zandweg nog veur ’t hoes lag, heurde ik soms net ’t geluud van raimen, dai aan mekoar langs schuren. Ik vruig de kinder dan: “Heurn ie ’t ook wol?” Man kinder heuren nooit wat. Man kiek, nô de stroade d’r is, is ’t gau verkloard. Nô is d’r geschuur en...
In die dagen van de veepest zagen ze in Benschup iedere avond in 't oosten een wolk an de lucht, net een pauweveer. Dat was een voorbode van de veepest.
Voorloop? Ja, dat zal ’t wel zijn. Och, ik heb veel mensen gekend, die van te voren branden zagen, huizenbouw, wegen, kanalen, spoorlijnen, auto’s en ga zo maar door. Dat was in mijn jeugd de gewoonste zaak van de wereld. Die mensen zijn meest gestorven. Een ken ik er nog; de heer S. te Veenhuizen bij Onstwedde. De man is nu al oud en ik weet niet, of hij...
888