Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Icelandic Keywords

There are no Icelandic Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender

There are no Narrator Gender that match this search

close
86
83
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
82 datasets found
Dutch Keywords: toverij Place of Narration: Harkema
Alle Tet wie in tige bikende tsjoenster. Hja wenne hjir yn 'e Harkema op 'e Bulten. Op in kear brocht Tet in soadtsje apels by minsken. Dat wienen apels dy't duorje koenen. Dy minsken leinen de apels yn 't kammenet en seagen der in dei of hwat net nei om. Doe't se it kammenetslaed op in kear iepen makken, lei der net in apel mear yn, mar it laed siet fol...
De tsjoensters tsjoenden krânsen yn 'e fearrene kessens. Dy woarden der úthelle en opbrând. Wylst moesten de slotsgatten ticht makke wêze, want in tsjoenster koe oaral troch komme. En hja mocht der net by wêze.
Mike Ruerd fan 'e Harkema liet soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme.
Se pielden froeger in bulte mei duveldrek om feilich to wêzen tsjin tsjoenderij. Se hienen it oeral ûnder 'e drompels. De bern hienen it ek yn in pûdtsje op 't boarst. Ik wyt noch wol, dat ik as jonge mei oare jonges simmers nei de Liuwe-poel ta gong to baeijen. Dy jonges hienen allegear ûnder 'e klean in bantsje om 'e hals, dêr't in pûdtsje mei duveldrek...
Alde Hâns Ale wenne ek yn 'e Harkema. Dat wie in biruchte tsjoenster. Dy bakte altyd pankoeken en dêr fangde se de bern mei. As dy bern sa'n pankoek opieten, dan bigongen se to spuijen. Dan spuiden se allegearre slangehûden út.
Yn Hurdegaryp is in slot, dat wyt ik wol to stean. Der is in hekke by dat slot, dy kinne se noait ticht hâlde. Se ha dy hekke wol sa goed forsegele mei dikke slotten en kettings, mar 't joech neat. Altyd gong er wer iepen.
Myn man syn suster wie altyd syklik. It bern tsjirme. Hja hie altyd skeel. Doe sei heit: "De boze geest pleaget har. Dy sit ûnder 't bêd." Doe helle er in gripe en reage dêrmei ûnder 't bêd om. Doe kom dêr in kat weifleanen. Dat wie de boaze geast, sei heit. Hy prebearre dy kat to reitsjen mei de gripe, mar dy kat fleach fuort. Heit achter de kat oan, mar...
Froeger dienen se hjir duveldrek ûnder 'e drompel om 'e tsjoensters to kearen.
Imke de Jong wie in gûchelder, dy kom altyd op Eastemarre merke. Hy koe de minsken stean litte. Op Hamster merke hat er de plysje alris stean litten.
Der wenne ek in tsjoenster yn 'e Harkema dy gong der yn 'e nacht altyd op út. Dan bleau de man op bêd lizzen. As er dan om him hinne taestte, dan lei der in koepânse op bêd. As hy der mei in nuddel yn stutsen hie, hie hja dea west.
Dy en dy moat net nei 't fé ta, hwant dan komt it net goed, seinen se froeger. Dêr bidoelden se guon mei, dy hienen de kweade hân. Sokken makken it fé siik.
Ruerd van der Veen (= Mike Ruerd) liet samar soldaetsjes ta de hurddobbe út komme. Dy stapten yn 'e keamer om, moai twa by twa.
Guon kinne mei tolve kaerten de kopkes op 'e tafel dânsje litte. Ik ha 't wol ris sjoen. Sy dogge 't mei fjouwer hearen, fjouwer froulju en fjouwer boeren. Doe bigounen de kopkes moai by de tafelsrânne lâns to marsjearen.
Yn 'e Parken yn Grinzer Pein forkocht Bouwe Helbich hinnen oan in man. 't Wienen bêste piken. De man die se yn in hok. De oare moarns doe soe dy man de piken iten jaen. Doe hienen se allegear de koppen achterstofoar op 'e hals en sy leefden as harten. De man gong fuort nei Bouwe ta. "Hoe kin dat?" sei de man, "ik bin deabinaud." "Jo hoeve net binaud to...
Wy hienen froeger by ús thús altyd duveldrek ûnder 'e drompel en ûnder 'e bargebakken. Dat wie fanwege de tsjoenderij.
Mike Ruerd wenne yn 'e Bosk. Dat wie net sa'n foarnamen-ien. Hy liet de soldaetsjes ta de hurddobbe út komme en dan bigongen dy to marsjearen. Hy loadste se der ek wer yn.
Ik kom us op in joun let thús. 't Wie ljochtmoannewaer en wy hienen achter hûs in skerngat. Yn dat skerngat wie alles yn biweging en it rattele dat it hwat die. Hwat dat west hat, haw ik noait bigrepen hawn, mar ik wyt wol dat ik deabinaud wie.
Op 'e Bulten hat ris in frommes bitsjoend west, dy bigong fiskjes to spuijen. Doe wie se gau wer klear.
Tsjoensters komme troch 't slotsgat.
Imke de Jong liet de minsken stean. Hy koe se ek útklaeije litte. Hy liet us in kear in jongfaem, dy't op 'e wei lâns gong, de klean samar ôffalle.
86