Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Icelandic Keywords
There are no Icelandic Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Leaflet | © OpenStreetMap contributors, Points © 2019 LINZ
Een leegstaande boerderij op de hoek Zutphensestraat-Baankstraat tussen Zutphen en Brummen staat bekend als spookboerderij. Eén van de verhalen gaat als volgt; "Een heleboel jaar geleden woonde een familie in de boerderij, en de boerenzoon wilde met een meisje trouwen uit het dorp. Zijn vader vond het meisje te min voor de jongen en er ontstond een grote...
Het witte en het zwarte paard. In Middelstum woonde een jonge, naar geluk strevende vrouw, en 't leven lag voor haar als van een muur bezien een bloeiende tuin: wat behoefde zij aan den dood te denken? Iedere dag was haar een verassing des levens, en ze genoot iederen druppel van den tijd, gelijk een kind een zoeten drank. Ze dacht het niet, maar zij...
Het naderend onheil Boer! Boer! Boer! er is een andere macht dan die van het goud. Boer! Boer! Boer! zonde is niet als ze wenkt, met zonneblinkend gelaat, met vlekke- loos gewaad, maar denkt aan uw zielehiel! " Zóó klonk de stem in de lucht. De boer van Muntjezijl wilde niet luisteren. Sinds hij getrouwd was, dacht hij de kousen vol met goud, die de vrouw...
De Roode Hemdrok De vrouw van den predikant in Pietersbierum lag ziek te bed, en ze kon niet slapen. Ze woelde heen en weer, en ze bad om slaap, die haar kon doen vergeten. Wat wilde ze anders dan vergeten, buiten deze wereld van pijn en zorg zijn, al ware het slechts enkele uren? Haar oogen waren wijd-geopend, en ziet! daar spalkte de nacht uiteen....
Doodendroom In den nacht lag het doodenschip voor 't eiland Walcheren. Op het dek stond de zwijgende schipper. Geluidloos werkte de bemanning, en de stuurman bij het roer zag peinzend vóór zich. Op alle gezichten was 't licht der maan--maar buiten hen viel geen licht. Er was een onzichtbare hand, die, wanneer iemand dood zou gaan, aan het venster klopte....
De belofte. Daar woonden in Breukelen een man en een vrouw, die aan de armen hun deel gaven. Zij leefden zeer gelukkig, en daarom dachten ze niet aan den dood, die als een schaduw achter de heggen ligt en straks den weg zal bereiken. Nooit was een hunner ziek, en de dokter dacht, als hij hun huis voorbij-liep: "Slechte klanten!" Ze stonden vroeg op en...
Het doode kind. Bestaat er een andere liefde dan van de ouders tot de kinderen? Als de wereld bloesemend is, en de jonge menschen elkaar ontmoeten, spreken zij dikwijls het woord liefde uit. Dit is echter slechts de echo van den klank. een jong kind te Uithuizermeeden was langen tijd ziek geweest. Zijn moeder, die ruwe handen van het werk had, kon het zoo...
De gestorven vrouw. In een huis dichtbij Dokkum gebeurden vreemde dingen. Er woonde een oude vrouw bij haar getrouwde dochter, en men zeide, dat de man vaak dronken thuis kwam. De oude vrouw had haar vaste plaats aan het venster, waardoor zij de voorbijgangers kon zien, die haar allen groetten, van den burgemeester tot den jongsten slagers- knecht, want...
Wild-Prot of de Bisschops-kerkhof. De zoon van Anton Günther Prot en Hibernia Scholes was een wilde knaap, belust op avonturen, en hij trok uit, waar men hem hebben wilde, gelijk een jonge raaf, door den wind gedreven. Maar in den jare zestienhonderd vijfenzestig werd hij kapitein der Staten van Groningen en Ommelanden, en het scheen, als nam Wild-Prot...
Zutphen
De Scrayers (Schreiers) toren te Amsterdam. De hertog van Alva was te Brussel aangekomen, en als een wilden hond meende hij het volk der Nederlanden te kunnen temmen. Het volk der Nederlanden echter is een geduldig volk, dat niet onmid- dellijk zich tegen wreedheid verzet. zoolang het talmt, om zich te wreken, zóó lang blijft ook ten slotte zijn haat...
Wildervank Toen er nog veel grond in 't Noorden van ons land onbewoond was, en ook geen mensch tot huis- vesting lokte, zwierven er een man en een vrouw over de venen, en ze bezagen den onbarmhartigen grond. Wildervank heetten ze, en ze leefden slechts voor één gedachte, om de woestenij rijk te maken voor het nage- slacht. Wat de zware last is op de...
De Schelpengrot op Nienoort Eens was de schelpengrot op Nienoort een rijke schatkamer, waarin veel goud en zilver was verborgen--vaten waren er vol diamanten en paarlen, in gouden bekers waren topazen, opalen, robijnen, smaragden, in velerlei vorm en kleur dooreen: er lagen braceletten, als schitterende, kronkelende spiralen, en vijf en veertig...
Zutphen
De dood van Philips den Tweede. Philips de tweede, koning van Spanje en van de Nederlanden, zat in de eenzaamheid van zijn kamer, en zijn bleeke vingers streken hem langs het voor- hoofd, zonder dat hij zich van bewust werd. Eensklaps stond hij op en hij liep heen en weer. „Heilige Moeder Gods!" zoo fluisterde hij, „ik vol- voerde dit alles te Uwer eer....
De Stille Ronde van Bergen-op-Zoom Een graf houdt beider asch vereend; Maar 's ouden geest vindt rust noch vrede In d' ijsbren nacht van 't lijkgesteent', En vaak ontsluipt hij aan die stede Te middernacht als 't stormt en tiert, En regent, als men de uilen Hun grafgezang hoort huilen De weerhaan knersend giert. Het klinkt in den stillen nacht. Leeft de...
De grens tusschen Vries en Norg is een doodenpaal. Eens woonde er dichtbij Norg in 't bruine, Drentsche land, een jong, mooi meisje, Lebbe genaamd, Hoe- wel ze als de anderen van den dag in den dag leefde, en zij met veel nachtarbeid haar kopenen kap had verdiend, wist zijzelf, dat haar droomen liefelijker waren dan die van haar buren. Dikwijls dwaalde...
De heilige Amandus, Bisschop van Maastricht. In de dagen, dat Dagobert als koning van Austrasië heerschte, leefde er een heilig man, Amandus gehee- ten, die met zorg zag, hoe de koning een leven van lichtzinnigheid minde; en deze verstiet Gomatrudis, zijn gemalin. Toen bezag zich Amandus in zijn hart, en hij gevoelde met verheugenis, hoe boordevol het was...
