Datasets - ISEBEL

Tsjoensters hienen de gewoante krânsen yn 'e holkessens to tsjoenen. Meastal fan bern. As der trije folle krânsen yn sieten dan wie 't bern dea. De tsjoensters koenen op in biezemstôk troch de loft fleane.

nl.verhalenbank.34499

Tsjoensters makken krânsen yn 'e kessens. As der in krâns dien wie gong deselde dy't der op slepte dea.

dood

nl.verhalenbank.28364

De tsjoensters tsjoenden de lju krânsen yn 'e kessens. Meastal by bern. Wienen der trije krânsen klear, dan gong 't bern dea.

nl.verhalenbank.33570

Guon hienen froeger krânsen yn 'e kessens. Dat wie 't wurk fan 'e tsjoensters. Oan 'e krânsen koe men sjen of de tsjoenster in man wie of in frou. Wie 't in frou, dan wienen de krânsen fan naeijern en stopjern. Wie 't in manspersoan dan wienen de krânsen fan byntjern. (Om de healpounen tabak siet froeger altyd byntjern hinne. Dêr koenen se 't oan sjen.)...

nl.verhalenbank.29479

Ik het vroeger gediend bé’j vrouw Tonk. Dor kwam duk ’n vrouw langs, wor de minse van dochte, da ze kos hekse. Ze gieng kapotte bieze stoele ophoale ien Fliere. Bé’j de minse, die stoele gemat mosse hemme. Da deje ze bé’j die vrouw thuus. Op ’n keer was ze wer stoele op wezze hoale. Ze was muuj van ’t drage en durrum kwam ze bé’j ons ekkes ruste. Vrouw...

9 dagen

nl.verhalenbank.50205

De tsjoensters tsjoenden krânsen yn 'e kessens fan 'e slachtoffers. 't Wienen meast bern dy't bitsjoend woarden. As der trije krânsen klear wienen wie 't bern dea. De krânsen (fan fear) woarden út 'e kessens helle en forbrând. Der wie ek in tsjoenster dy foroare har jouns altyd yn in swarte kat. Sa kom se altyd by de buorlju, noait in kear yn...

avond

nl.verhalenbank.29457

Tsjoensters foroarje har soms yn in swarte kat. Hja bitsjoene meastal bern. As sa'n bern siik woarde gongen se nei de duvelbander ta om in drank. Dat wie froeger Greate Wopke. Ik ha wol gauris heard dat se soms in grouwe swarte kat in opdonder joegen en dat dan de oare deis in âld wiif in blessuer hie. Dat wie dan de tsjoenster. Yn in fearren kessen...

betoverd

nl.verhalenbank.34535

Sake Postma syn wiif yn Twizelerheide is ek deatsjoend. (Ik ha letter by Sake wenne as húshâldster) Hja hie krânsen yn 't bêd. Se tinke dat Janke dat dien hat. De krânsen ha se forbrând. Ik sei, hja hienen alles ticht dwaen matten, de skoarstien en alle kieren en ek de kaeisgatten. Dan hie de tsjoenster in jiskebult woarn. Janke wie Sake syn buorfrou. Myn...

afweer

nl.verhalenbank.20013

Jan van der Zee wenne by de haven op Smel-ie. Syn wiif krige in lytsen. Syn omke wenne op 'e koai by Smel-ie. Dy syn wiif kom us in kear by Jan van der Zee om de lytse to sjen. Wylst hja dêr wie, krige it bern hiel bot pine. It raesde it út. It bern waerd fan dy ûre ôf siik en 't is stoarn. Doe ha se 't kessen neisjoen. Dêr sieten krânsen yn. Doe wie 't...

baby

nl.verhalenbank.24003

Doe't wy us in kear yn Earnewâld leinen, rekke ik as lyts jonkje siik. Doe founen se trije krânsen yn 't kessen, dêr't ik op lei. De trêdde krâns wie noch net fol tsjoend, oars hie ik dea west. Mem hat de krânsen dea sean yn in koperen goatling. Dan gong de tsjoenster ek dea of sy krige in freeslike pine.

betoverd

nl.verhalenbank.29302

In tsjoenster tsjoende by de bern in krâns yn 't kessen. As dy krâns klear wie, dan wie 't bern ek dea. As de lju in krâns yn 't kessen founen, reizgen se nei Wopke ta, dat wie de dûvelbander fan Kûkherne. Dy joech de lju dan guod mei. De krâns moest opbrând wurde.

dood

nl.verhalenbank.29315

Minsken dy't bitsjoend wienen, hienen gauris krânsen yn 't holkessen. Dat wie it wurk fan 'e tsjoenster. Sadré der trije krânsen fol wienen, dan wie deselde dy't bitsjoend wie, dea. De krânsen moasten der úthelle en forbarnd wurde. As men froeger mar in bultsje yn 'e fear fielde, dan woarde it kessen al lostoarnd, fral as der in tsjoenster yn 'e buert...

nl.verhalenbank.20790

Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot. Der siet...

betoverd

nl.verhalenbank.25637

Myn man syn tante dy hie in famke, dat wie bitsjoend. Sy wennen oan 'e Skieding. Rikele Myt krige dêr de skuld fan. Sy ha alle gatten yn 'e hûs tichtmakke, alles - èk it kaeisgat. Doe ha se in panne mei spjelden oer 't fjûr set. Dy moesten siede. Doe kom de tsjoenster om 'e doar hinne. Dy raesde it út fan 'e pine. Hja hie it famke in kear in stik brea mei...

nl.verhalenbank.27900

As ’n kiend of ’n grote ziek wur en hé’j kum te stèrve en je mak ’t kopkusse los, dan zit er ’n krans van vère ien. Die mot verbraand worre.

bed

nl.verhalenbank.50231

Yn myn jongestiid wennen der yn Feanwâldsterwâl trije âlde froulju, dy't tsjoene koenen. Ien fan dy froulju hat Boele van der Leest bitsjoend. Hy hie 3 krânsen yn 't kessen, dy wienen alle trije al fol. Doe is Boele stoarn. Hy is deatsjoend.

dood

nl.verhalenbank.38237

Frânse Hinke fan 'e Rottefalle tsjoende krânsen yn 'e kessens. As sa'n krâns foltoaid wie, stoar dyselde dy der op lei to sliepen. Der siet fan alles yn sa'n krâns. Allegear triedsjes fan dingen dêr't oan naeid of stoppe wurdt.

bed

nl.verhalenbank.25611

Doe't myn âldste suster Wike noch in lyts famke wie, wenne se yn Lutjewoude ûnder Kollum. Der kom geregeld in âldwiif út Kollum by ús oan 'e doar mei de bolkoer. As dat wiif der west hie, koe Wike dy jouns net sliepe. Sy lei dan altyd wekker op bêd en dat woarde geandewei slimmer. Ien joech mem de rie, sy moest it holkessen mar ris iepenmeitsje. Doe siet...

bed

nl.verhalenbank.19390

Hwat ik nou fortel is al lang lyn. Myn suster hie in jonkje, en dat wie net goed. Har buorfrou wie in âld minske, dat hiet fan Gjertsje. Dy kom noait fierder as de drompel, en dan frege se nei 't jonkje. Sy kom noait yn 'e hûs. Op in kear, doe hie se der ek wer west. Sy wie noch mar krekt fuort of doe kom der in fremde kat by myn suster en dy yn 'e hûs....

bed

nl.verhalenbank.21572

By myn wiif en dy wie sa'n handich jonkje yn 'e hûs, dy wie noait rjocht goed. 't Bern wie in jier of trije, matte jo tinke. Wy sille der moarn hinne to praten. Har âldste suster tjirme ek. Der kom altyd in âld man by harren, dy hiet fan Pôpe. Dy wie forwoechsen. Hy nom dy beide bern altyd hwat mei. Dat ieten se dan op. Mar sy wienen altyd ûnder dokters...

nl.verhalenbank.28447

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur