Datasets - ISEBEL

Tsjoensters hienen de gewoante krânsen yn 'e holkessens to tsjoenen. Meastal fan bern. As der trije folle krânsen yn sieten dan wie 't bern dea. De tsjoensters koenen op in biezemstôk troch de loft fleane.

nl.verhalenbank.34499

De tsjoensters tsjoenden de lju krânsen yn 'e kessens. Meastal by bern. Wienen der trije krânsen klear, dan gong 't bern dea.

nl.verhalenbank.33570

Guon hienen froeger krânsen yn 'e kessens. Dat wie 't wurk fan 'e tsjoensters. Oan 'e krânsen koe men sjen of de tsjoenster in man wie of in frou. Wie 't in frou, dan wienen de krânsen fan naeijern en stopjern. Wie 't in manspersoan dan wienen de krânsen fan byntjern. (Om de healpounen tabak siet froeger altyd byntjern hinne. Dêr koenen se 't oan sjen.)...

nl.verhalenbank.29479

Soms was er ’n krans in het kussen: dat betekende onheil en dood.

afdruk

nl.verhalenbank.47548

De tsjoensters tsjoenden krânsen yn 'e kessens fan 'e slachtoffers. 't Wienen meast bern dy't bitsjoend woarden. As der trije krânsen klear wienen wie 't bern dea. De krânsen (fan fear) woarden út 'e kessens helle en forbrând. Der wie ek in tsjoenster dy foroare har jouns altyd yn in swarte kat. Sa kom se altyd by de buorlju, noait in kear yn...

avond

nl.verhalenbank.29457

Tsjoensters foroarje har soms yn in swarte kat. Hja bitsjoene meastal bern. As sa'n bern siik woarde gongen se nei de duvelbander ta om in drank. Dat wie froeger Greate Wopke. Ik ha wol gauris heard dat se soms in grouwe swarte kat in opdonder joegen en dat dan de oare deis in âld wiif in blessuer hie. Dat wie dan de tsjoenster. Yn in fearren kessen...

betoverd

nl.verhalenbank.34535

Jan van der Zee wenne by de haven op Smel-ie. Syn wiif krige in lytsen. Syn omke wenne op 'e koai by Smel-ie. Dy syn wiif kom us in kear by Jan van der Zee om de lytse to sjen. Wylst hja dêr wie, krige it bern hiel bot pine. It raesde it út. It bern waerd fan dy ûre ôf siik en 't is stoarn. Doe ha se 't kessen neisjoen. Dêr sieten krânsen yn. Doe wie 't...

baby

nl.verhalenbank.24003

Doe't wy us in kear yn Earnewâld leinen, rekke ik as lyts jonkje siik. Doe founen se trije krânsen yn 't kessen, dêr't ik op lei. De trêdde krâns wie noch net fol tsjoend, oars hie ik dea west. Mem hat de krânsen dea sean yn in koperen goatling. Dan gong de tsjoenster ek dea of sy krige in freeslike pine.

betoverd

nl.verhalenbank.29302

By minsken tichte by ús heit en dy siet in krâns yn 't holkessen. Jouns wie der altyd in swarte kat om 'e doar by harren. Sy ha dy krâns út it kessen helle en dy krâns ha se forbrând. Wylst fleagen de katten by de glêzen op. 't Wienen allegear katten. In skoft letter is ien fan 'e âlde minsken dy't tichteby wennen overleden. 't Gebeurde op 'e Tike.

betoverd

nl.verhalenbank.27868

Minsken dy't bitsjoend wienen, hienen gauris krânsen yn 't holkessen. Dat wie it wurk fan 'e tsjoenster. Sadré der trije krânsen fol wienen, dan wie deselde dy't bitsjoend wie, dea. De krânsen moasten der úthelle en forbarnd wurde. As men froeger mar in bultsje yn 'e fear fielde, dan woarde it kessen al lostoarnd, fral as der in tsjoenster yn 'e buert...

nl.verhalenbank.20790

Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot. Der siet...

betoverd

nl.verhalenbank.25637

Myn man syn tante dy hie in famke, dat wie bitsjoend. Sy wennen oan 'e Skieding. Rikele Myt krige dêr de skuld fan. Sy ha alle gatten yn 'e hûs tichtmakke, alles - èk it kaeisgat. Doe ha se in panne mei spjelden oer 't fjûr set. Dy moesten siede. Doe kom de tsjoenster om 'e doar hinne. Dy raesde it út fan 'e pine. Hja hie it famke in kear in stik brea mei...

nl.verhalenbank.27900

Hwat ik nou fortel is al lang lyn. Myn suster hie in jonkje, en dat wie net goed. Har buorfrou wie in âld minske, dat hiet fan Gjertsje. Dy kom noait fierder as de drompel, en dan frege se nei 't jonkje. Sy kom noait yn 'e hûs. Op in kear, doe hie se der ek wer west. Sy wie noch mar krekt fuort of doe kom der in fremde kat by myn suster en dy yn 'e hûs....

bed

nl.verhalenbank.21572

By myn wiif en dy wie sa'n handich jonkje yn 'e hûs, dy wie noait rjocht goed. 't Bern wie in jier of trije, matte jo tinke. Wy sille der moarn hinne to praten. Har âldste suster tjirme ek. Der kom altyd in âld man by harren, dy hiet fan Pôpe. Dy wie forwoechsen. Hy nom dy beide bern altyd hwat mei. Dat ieten se dan op. Mar sy wienen altyd ûnder dokters...

nl.verhalenbank.28447

Alde Knjillis Ael kocht us in bêd by in boer yn 'e Ham, dy hienen in bern hawn, dat wie deatsjoend. Yn dat bêd sieten de krânsen noch. Dy krânsen koe men foar in dûbeltsje by Knjillis Ael sjen.

bed

nl.verhalenbank.19527

Doe't myn wiif noch in bern wie gong Sweitse Kim mei krânsen bilans, dy't er út in fearren bêd helle hie. Dêr slepte syn bern op, dat hie bitsjoend west. It wienen twa krânsen. Hienen der trije west, dan hie it bern it net oerlibbe.

nl.verhalenbank.21133

Myn suster hie in bern, dat hat bitsjoend west. It bern wie noait soun en sy raesde altyd. Doe gong de heit nei Frânse Hinke ta, dy wie duvelbanster yn 'e Rotfalle. Frânse Hinke sei, der sieten krânsen yn 'e kessens, dy moesten der út weihelle wurde en fornield wurde. As der trije folle krânsen yn sieten hie 't bern dea west. Der kôm nou en dan in frou by...

beter

nl.verhalenbank.24129

Ze dochte vroeger wel es, dat ’n kiend behekst was. En as ze woue wete, of er nog iets on te doen was, deje ze ’t kusse ope. Zat er een krans van vère ien, dan was ’t te loat. Ze zèje dan: “Dor is niks mer on te doen. Het kiend zal nie bèter worre. Kiek mar, d’r zit ’n krans ien ’t kussen”.

nl.verhalenbank.50409

Myn broer Gosse wie fjirdel jier âld ( = 3_ jaar), doe koed er noch noait rinne. Alde Pôpe biltsje dy wie altyd by ús. Hy wie keppelbaes en mollefanger ensa, mar hy paste ek faek op ús Gosse. Sy seinen altyd, hy wie in tsjoenster, mar dêr hienen wy ús noait folle oan steurd. Mar doe woarde Pôpe siik. Dat gebeurde wylst er by Hindrik Tammes yn 't bargehok...

nl.verhalenbank.25649

Ik wie fiif en twintich jier, ik frijgeselle by myn broer. Dy hienen in jonge, dy wie siik. Op in kear gong ik nei Hinke Kaert ta, de kaertlizter fan Nijebrêge. Ik sei tsjin Hinke: "Myn omkesizzer is siik." "Ja," sei se, "dy is bitsjoend. Hjir wennet in duvelbander yn Nijebrêge, dêr matte jo mar ris hinne." Ik dêr hinne. Doe joech dy my hwat guod mei. Hy...

nl.verhalenbank.21015

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur