Wy ha yn Gariperheide wenne. Doe't de tram der noch net wie, hearde ús mem de lûden al. Sy hearde him oer de rails hinnegean.
nl.verhalenbank.22788
Mem hie in muoike, dat wie Hiltsje Alles Adema. Hja wie troud mei Hidde van Houten, in timmerman to Grins.
Hiltsjemoai forstoar yn 1883 en kom yn Garyp ûnder 'e ierde. Us mem wie doe swier fan myn jongere broer Tseard. Mar sy woe by de biïerdiging fan Hiltsjemoai yn Garyp wêze en sy hat der ek hinne west.
Mar doe't Tseard geboaren woarde, wie dy alhiel...
nl.verhalenbank.22982
Twa arbeiders soenen op in moarn om fjouwer ûre nei de boer ta. De iene wie myn broer Riemmer de Vries. Sy kommen fan Sumarreheide. Sy roannen de Griene Loane del. Sy moesten op 'e ein dêrfan wêze. Doe seagen se in âld minske, dy kom dwars oer 't lân hinne. 't Wie krekt as sweefde se. Sy seagen dat se oer de Griene Loane hinnesweefde, dwars-oer, en doe...
nl.verhalenbank.23108
Alde Sytse Hil fan Sumarreheide hie altiten in rest katten om 'e doar. It gong dêr altyd op in razen en oangean. Dy katten, dat wienen har kammeraetskes.
nl.verhalenbank.23119
Alde Baeije fan Sumarreheide roan mei de bolkoer. Sy seinen dat it in tsjoenster wie.
nl.verhalenbank.23118
Skoanmem hat faek sein dat se de tram fan Drachten fier fan tofoaren al heard hie en in bulte oare minsken ek.
nl.verhalenbank.31418
By in minske yn 'e Burgumerheide sieten elke moarntiid as se wekker woarde, fiif duvels op it bêdsbuordtsje.
nl.verhalenbank.21351
Myn beppe dy wenne op 'e Tike. Dy sei: "It is noait liker as slagge se altyd mar op izer om, krekt as rollet it iene izer oer 't oare hinne." Hja hearde it nachts op bêd. "Toe Teade," sei se dan tsjin pake, "hear dû ek us." Mar pake dy hearde it net.
Letter is de tram dêr lâns kom. Dy hie krekt itselde lûd as dat hja heard hie.
nl.verhalenbank.21090
Alde Melle Tsjibbe, dy syn wiif wie ek in tsjoenster. Dy foroare har yn in kat. Op in kear ha se dy kat mei de pook slein. Doe wie 't âld-wiif de oare deis kreupel.
nl.verhalenbank.21336
Doe't wy op 'e Koai wennen to Sigerswâld (Garyp), en ik sahwat 6 jier âld wie, roan der in frommes op Harings Finne (in binnenpaed, healwei de Sigerswâldsterdyk ôf, 3 stikken lân del oan Haeije Hoekstra ta).
It wie in frommes mei in wite mûtse op. Dat frommes spoeke dêr. Yn 'e midden wie in hiele greate dobbe.
Dêr woard se yn wei. In hiele protte lju ha...
nl.verhalenbank.31523
Mem har suster koe net stjerre, doe't it sa fier wie.
Doe bikende har dochter Jits, dat it âld-minske hie in himd oan, dat hja (Jits) op snein foar har makke hie. Doe ha se in knip yn dat himd dien en doe stoar ús muoike samar.
nl.verhalenbank.21347
Yn 'e buorren yn Garyp wenne in frommes, dy koe har yn in kat foroarje. Dy kat ha se wol us in trewinkel jown. Dan lei 't frommes de oare deis siik op bêd.
nl.verhalenbank.22769
It wie yn 1910. Ik wie doe noch tige jong, mar ik wie al troud. Ik wenne doe op 'e Sumarreheide.
Doe seach ik op in kear tige dúdlik ús mem der oankommen mei myn jongste suster by de hân. Ik soe se tomjitterinne, mar doe wienen se der net. De oare deis wienen se der àl en sy kommen der krekt sa oan lyk as ik se sjoen hie.
nl.verhalenbank.20308
Remmelt de Haan hat hjir wenne. Hy wie troud mei Maei, dy wie tige swart fan hier. Njonken harren wenne Hjerre Dykstra en Klaske. Op in kear hienen se mei har fjouweren út to riden west oer iis, op redens, doe miste Remmelt syn boekje mei jild. Maei sei: "Ik ha 't net!"
"Soenen Hjerre en Klaske it pakt ha?" tocht er.
De oare moarns ried er oer iis nei...
nl.verhalenbank.31522
Ik haw in âld frou kend to Ljouwert, dat wie Aukje Procee. Se wenne yn 'e Amelânsstrjitte en hie handel yn fodden. Dat minske wie frijmitseler. Se joech jin noait de hiele hân mei 't fûstkjen. Se seinen dat se in wikseldaelder hie en noait krapte oan jild hie. Om 'e safolle jier moest der ien fan dy frijmitselerploech dea en sa is hja ek in kear oan 'e...
nl.verhalenbank.32127
Sjoerd en Ael (Sjoerd potskipper) fan Sumar hienen in berntsje, dat wie noait rjocht goed. It bern hie in krâns yn 't kessen en doe wie 't wol dúdlik, dat der forkeard spul yn 't wurk wie. Sy fortochten in âld bolkoerrinster der fan, dat dy it bern bitsjoend hie. Dy frege altyd hoe't it mei it berntsje wie.
Op in kear, doe kom se der wer oan. Sy sei: "Hoe...
nl.verhalenbank.22911
In âld minske wie bolkoerrinster. Sy hie de bolkuorren oan 't jok. Sy kom op 'e Sumarreheide by Fokjefinne.
Dêr wie in dobbe, dêr spoeke it altyd. Doe't se dêr oan ta wie koe se ynienen net in stap mear fierder. Krekt as woarde se keard. En der wie dochs net ien to sjen. 't Swit bruts har oan alle kanten út. Mei great lijen is se op 't lêst nei in plaets...
nl.verhalenbank.20318
Us heit fortelde, der hie op 'e Tike in minske wenne, dy hie by har libben bigeard, as se ienkear dea wie, dan woe se mei in wyt-mûtse op yn 'e kiste lizze. Har folk hie har dat biloofd, mar der letter noait wer om tocht. Hja woarde sûnder wyt-mûtse op biïerdige.
Mar in dei of hwat letter, doe't de lju al op bêd leinen, woarde der by harren kloppe. Doe't...
nl.verhalenbank.21093
Yn Sumar wenne in âld bolrinster, dy hie har komst altyd by minsken, dy hienen in lyts famke. De bolkoerrinster hie aerdichheit oan 't famke, tominsten sa bearde se en sy woe it lyts bern elke kear op 'e skoat ha. Dan hie se altyd har hân by 't boarst yn en dan tsjoende se mei dy hân ûnder 'e klean om. As se dat dien hie, dan stuts se it bern de finger yn...
nl.verhalenbank.21337
Doe't ús heit en mem noch net sa lang troud wienen, leinen se us op in nacht op bêd en doe woarden se wekker fan in gewéklaech en in gekjirm by har yn 'e keamer. Sy slepten yn 't bêdsté. Dat gewéklaech gong hinne en wer. Dan wie 't hwat tichterby, dan wer hwat fierderôf. Sy gongen der ôf en dienen 't ljocht op, mar der wie neat to sjen.
Letter kom beppe...
nl.verhalenbank.23091
