Doe't myn frou stoar hie se ek alles al fan tofoaren sjoen. Hja wie doe útfanhûs by har dochter yn Bûtenpost.
nl.verhalenbank.34462
Hekseharm koe ek tsjoene, seinen se, en syn wiif ek.
Harm hie in wikseldaelder. As er dy útjoech, kom dy altyd wer werom.
nl.verhalenbank.38321
Kij wie yn Dútslân oan 't wurk. Ik wie allinne thús en doe soe 'k op in joun nei Kij syn mem ta. 't Wie donker, mar ik koe wol sjen. Ik hie in line achter hûs spand. De iene linepeal stie foar de reed oer. Doe't ik dêr oan ta wie stie dêr in minske, alhiel yn 't wyt. Ik bin werom gong yn 'e hûs.
De oare moarns bin 'k nei Kij syn beppe ta gong. Dy sei, ik...
nl.verhalenbank.33514
Us mem hie it linnen foar har deakleed wol fjirtich jier foar har dea yn 'e kast lizzen. It mocht persé net knipt wurde, it moest skuord wurde en dat is ek gebeurd.
nl.verhalenbank.34484
Mem har broer wie troud mei in dochter fan âlde Minne Ael. Alde Minne Ael wie in greate tsjoenster, dêr hienen de minsken it net op stean. Har dochter wenne yn Kollum. It wie myn muoike. Dy koe èk tsjoene, seinen se.
Froeger hienen jy altyd Kollumer merke yn oktober. Dêr gyng ik faek mei heit hinne. As wy dan by muoike oangongen woe heit net lije dat wy...
nl.verhalenbank.34477
Op in kear doe hienen wy ús hûs forkocht. Mar wy hienen noch net in oar hûs, dat wy wisten net, hwer't wy de maeijes komme soenen.
Hiltsje kaem by my. Wy wennen doe noch oan 't Wyldpaed. Hja woe wite of wy al wer in hûs hienen.
"Hast al plak?" frege se my.
Ik sei: "Né. Kei is der om fuort. 'k Wyt net hoe't it komt."
Kei bleau wei. Hiltsje gong op 't lêst...
nl.verhalenbank.22014
Op in kear kaem myn suster Hiltsje by my, doe siet myn dochter ek by ús yn 'e hûs. Dy hie in poppe oerwoun. Dêr hie se net in man foar. 't Like dus net sa aerdich foar har. Sy wie hwat fortrietlik.
Doe sei Hiltsje tsjin myn dochter: "Nou fanke, dû hoechst net muoilik to wêzen, hear. Dû krigest it hiel bêst."
En 't is ek sa kaem. 't Giet har nou hiel goed...
nl.verhalenbank.22015
By pake en beppe to Jistrum hat us in man west, dy moest stelle. 't Wie in sekere Japik Ingberts.
Sy wosken by pake en dy in koperen earnamer.
Japik Ingberts kaem by harren. 't Wie in aerdige keardel. 't Wie al hast tsjuster en 't ljocht hie op matten. De blinen moesten fan bûten ticht.
"Ik sil jimme blinen wol even ticht dwaen", sei Japik Ingberts. Mar...
nl.verhalenbank.23425
Ek us in kear doe sieten de plysjes achter him oan. Japik Ingberts siet by in boer op it potrak - dat wie in peal mei in rad - en hâldde in praetsje mei de frou.
"Kenne jo Japik Ingberts ek?" frege de frou. Hwant dêr wie se binaud foar.
"Nou," sei er, "dat ik him net ken, kin 'k net sizze. Mar hy sit al op it rad, hear!"
Doe wie de frou gerêst.
nl.verhalenbank.23426
As in âld minske froeger in doek om 'e holle hie dan gong se foar in tsjoenster troch.
nl.verhalenbank.23417
Yn Twizelerheide wennet in frommeske, dat is mei de helm geboaren. Nachts mat se der ôf. Dan wurdt der kloppe. Dan mat se wer hwat sjen.
nl.verhalenbank.28437
Syn wiif wie ek och sa sterk. Hja krige in bern, dat woech sawntsjin poun by de geboarte. (Dat wie Boule Golo.)
Hja stie by de wasktobbe mei de pipe oan.
Bouke Golo wie ek tige sterk.
nl.verhalenbank.28848
Us mem fortelde, hja seach wolris in lykstaesje jouns. Dan gong se oan 'e kant stean om der nei to sjen. Bleau se midden op 'e wei stean, sei se, dan soe se oan kant smiten wurde.
nl.verhalenbank.27374
Us heit hat us in kear in hutte boud by 't hûs.
Fan tofoaren sei ús mem: "Hwat giet it der hjir jouns doch oan wei. It giet altyd mar op in timmerjen." Dat sei se tsjin heit. Doe sloech heit letter dat hutsje. Dat wienen de lûden dy't se heard hie.
nl.verhalenbank.22146
Myn man Kij syn beppe koe wiersizze. Sy foarspelde ien samar de takomst. Hja hat it o sa krap hawn. Har dochter Antsje sukkele altyd. Sy krige twa dûbeltsjes fan 'e earmfâlden. Op in kear doe wie se by ús en doe seach se wer yn 't kofjedik. "Hea," sei se, "noait liker as krijstû in blom."
Mem sei: "Hoe komt mem der by. Hwer soe ik in blom wei krije. Hjir...
nl.verhalenbank.33513
Myn beppe wie Hindrik Eatses Gjertsje. Sterker frommeske hat der noait west.
Hja wie noch faem en hie forkearing mei myn pake.
Op in snein-to-joun wienen se togearre oan 't kuijerjen by de Swâdde lâns. Sy wienen op in âld reedtsje.
Doe kommen dêr twa jonge bazen oan: Tsjipke Postma en Jan Kommerij. Dy beide knapen dy hienen ek wol smucht op beppe, mar dy...
nl.verhalenbank.28843
It wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Myn man wie yn Dútslân oan 't wurk. Ik wist noch net hwannear't er thúskomme soe.
'k Siet op in joun by de tafel. Dêr stie myn man foar 't glês, in bytsje roungear. Hy hie roetswart hier en in swarte snor. Sa stie er foar 't glês to sjen.
Ik draeide my even om. Doe't ik wer seach, wied er fuort.
"Nou komt Kei gau thús,"...
nl.verhalenbank.22017
Hiltsje hie soks al oan har, doe wie 't noch mar in fanke. Doe seach se al dingen dy't letter gebeure soenen.
nl.verhalenbank.22016
Us mem wenne yn Twizelerheide. Op in middei hearde se in swier gebrom yn 'e loft. It minske woarde sa bang dat hja sprong op 'e kop yn 'e dobbe. 't Wie foartsjirmerije.
Trije dagen letter hienen jo itselde gebrom wèr yn 'e loft. Mar doe wie 't in luchtskip: de Zeppelin. It lûd wie doe noch dúdliker. It gong fan noardoast nei súdwest.
nl.verhalenbank.34460
By kaertlizters yn Ljouwert hienen se in swarte spegel. As in manspersoan dêr yn seach, woarde hy de frou gewaer, dêr't er mei trouwe soe.
nl.verhalenbank.27391
