As ’n vrouw snachs was wezze hekse, zèje de minse wel: “Ze is wer mee de vingerhuudjes oan de geng gewes”.
nl.verhalenbank.49721
D’r ware vroeger minse, zèje ze, die da [bespreken] kosse. Zo iemes miek dan, ok op ’n afstand, da’n pjed vör ’n wage inens kreupel was en dattie gin poot meer verzette kos. Die kjel kos ’m dan ok wer loate lope.
nl.verhalenbank.49676
Ik heb duk gehörd, da dat vroeger wel gebeurde. Mar ik het ’t nooit meegemakt. Ze zèje vroeger wel, dat sommige minsen da koste: aander minse van de weg af zetten.
nl.verhalenbank.50379
Dor [muizen maken] heb ik wel ’s iets van gehörd. Da iemand da kos. Mar ik het ’t nooit gezien. Ze zèje: “Hé’j kos ze over de toafel loate lope”. En iemand zèj: “Dat ie ’t drie, vier keer gezien had”. Mar ik heb ’t nooit gezien. Dus geleuf ik ’t ok nie.
nl.verhalenbank.50383
Van ’n heks, die op ’n zeef dur de luch vloog, het ik nooit gehörd. Wel nuumde ze heel vroeger ’n vrouw, Leen S., van wie de minsen duk zeie, das ze hekse kos: “Leen met ’t zeef”.
nl.verhalenbank.46003
Ik heb duk heure vertelle, datten ouwe pestoor - welke weet ik nie mer - bé’j braand, as de wind slech ston, die wiend liet drèje. Dan gieng er mar één huus verlore. Aanders misschien wel tien.
nl.verhalenbank.49679
As ’n kiend beheks was en ze dejen ’t kusse los, dan zat er ’n krans van vère ien en ok wel ’n hele hoop spelde.
nl.verhalenbank.49674
Ze zèje, da vrouw Janse kos hekse. Bé’j ons thuus zèje ze wel, da ’k mar nooit een babbeltje [snoepje] mos opète, da zé’j mien gaf. Mar ik deej ’t toch. En ik heb er nooits iets van geweten.
nl.verhalenbank.50384
As ’n kiend of ’n grote ziek wur en hé’j kum te stèrve en je mak ’t kopkusse los, dan zit er ’n krans van vère ien. Die mot verbraand worre.
nl.verhalenbank.50231
Mien grötvoader het ik duk dit verhoal heure vertelle. Ze waren es mee vier man on ’t rogmèje gewes. Da gieng toe natuurlijk nog mee de zich. Toe kwam d’r ’n donderschoer [onweersbui] opzette. Ze zèje tège mekoare: “We kriege de gèrve nooit mer vör de bui gebonde en gerich” [op hopen gezet]. De knech van den boer zèj toe: “Go gellie mar alle drie in de...
nl.verhalenbank.49756
Piet Jansen - hé’j is al lang dood - het duk verteld, dat vrouw Berends ok kos hekse. En da ze ok op ’n zeef dör de loch gieng. Op ’n keer was ze ’s mèrs al vroeg buten, mit ’n mooie tak mee bloemen. De moeder van Piet Jansen zei: “Vrouw Berends, wa hè gé’j dor mooie bloeme. Die ziej hier nie”. “Die het ik vannach ien Duitsland gehold”, zèj ze. En ze...
nl.verhalenbank.49720
Ik het wel es gehörd, da vroeger iemand ’n aander stil kos loate stoan. Hé’j wier dan zo stief, dat ie niks mer kos. Zo iemand kos ok wel ’n pjed stil loate stoan.
nl.verhalenbank.50315
Mien voader gieng medde wage langs de huus um schèrvegerei en zowat te verkope. Hé’j kwam ok bé’j Doorke Nikkel ien huus, die wa nodig had. De minse vertelde, dada vrommeske nie te vertrouwe was. Hé’j was er nie zo lang gewes. Mar toetie thuus kwam, zat ie helemol onder de luus. En toetie van huus gieng, had ie er gin één, want ze ware bé’j ons thuus bar...
nl.verhalenbank.50188
We wonde vroeger ien de Langstroat. Thuus hadde ze ’n keer ’n geit verkoch, on Pelkman ien de Kommerdiek. Toe ze de geit nor zien nijje huus brochte, kwam vrouw S., die ze vör ’n heks verslete, d’r achterop. De minse, die ’t zage, zèje: “Die geit zal wel kapot goan”. En da gebeurde ok no ’n wèk of drie.
nl.verhalenbank.49675
Ik heb wel es heure zegge, da aj ’t spoor van ’n heks kos zien en iemand zette zien voet dwars opte voetstap van de heks, dus kruusgewies, da de heks dan umkeek, ok al was ze 100 meter wied af. En ze zèje: “Kiek, hèj’t nou gezien, da ze hekse kan?’ De wège ware toe duk zo modderig, daj ’t spoor wel zien kos.
nl.verhalenbank.50309
Volgens zegge was er vroeger ’n heks ien Huse, die mooie poppe ien huus had. Dor kos ze mee hekse. Ze zate ien ’n deus, die onder ’n bank ston. Op ’n keer kwam ’r ’s ’n djenje bé’j ’r. De vrouw was juus mette poppe on ’t speule. “O tante”, zèj de djern - mar ’t was gin tante - “wa hè gé’j dor mooie poppe. Gef mien d’r eentje”. “Nee”, zèj de vrouw, “die...
nl.verhalenbank.50234
Kees Jansen zèj, dat ie iemand stief kos loate stoan. As ie da wou. Mar ik heb nooit gezien, dat ie ’t deej. Hé’j zèj ok, dat ie ’n pjerd stil kos loate stoan. Wel op honderd meter afstand. En ’m ok wel kreupel kos loate lope. Mar ik het nooit meegemakt, dat ie ’t gedoan het.
nl.verhalenbank.50380
D’r ware ’n tröpke kiender on ’t speule opte spulplats van de schol. Opens zèj ’n denje: “Ik kan muus make”. D’aander kiender zèje: “Doe ’t dan es”. ’t Denje noom toe ’n emmerke mee woater en ’n rietje. Ze stook ’t rietje ien ’t woater, holdenet er wer uut en toe liet ze ielke keer ’n dröppel woater uut ’t rietje op de grond valle. En ielke [keer] wier ’t...
nl.verhalenbank.49631
Bé’j ’t Blauwe Slag, woardur je nor ’t laand van Bloem ging, liep vroeger soaves duk ’n heuske. Tenminste da vertelde ze. Veul minse dörfde soaves nie dör ’t slag [toegangsweg]. Want ze zèje, dat da heuske oe gewoon ien de nek sprong. En dan wier ’t zo zwoar, daj nie mer verder kos. En dan wis je gin road. ’t Was es iemand overkomme, ik weet nie mer wie,...
nl.verhalenbank.50305
Ze zèje vroeger wel, da bijvoorbeeld ’n kiend ziek was en ge deej goeie vère ien ’t kusse, ’n heks de boel bedèrve kos. Zo’n kiend wou dan soms slecht bètere. En as ze dan ’t kusse losmakte, zat er allerlei ongedierte ien: luus, vlooie en zowat.
nl.verhalenbank.50313
