Yn Limburch seinen se: (Hoensbroek): As der in ekster op in hekkepealtsje komt to sitten, dan komt der in deaden.
nl.verhalenbank.32666
Ik haw in pear jier lyn bot siik west. De bern makken har ûngerust oer my. Sy kommen hast alle dagen. Ik sei: "Bern, jim hoeve net safolle to kommen, hear, hwant it is myn tiid noch net. Dan wist ik it wol."
nl.verhalenbank.21586
Der wenne ien yn Surhuzum, dat wie in raren. Dy flokte alles byelkoar, it koe him neat skele hwat er die.
Op in kear doe kom er út 'e herberch by Hulshof wei, en doe woarde er smiten. Boven oer de beammen hinne. Hy hat noait sjoen hwat dat dien hat. Mar it hat him de kraech koste. Hy is der oan stoarn.
nl.verhalenbank.20682
Yn 'e Falom by de brêge stiet in herberch. Dêr gong it jouns faek op in kaertspyljen. Dan gong it der soms bot oan wei en der woarden faek grouwe wurden brûkt. Der siet us in kear in Dokkumer. Dy flokte sa bot, dat ien sei tsjin him: "Jonge, ast joun nou us mei de duvel yn oanraking komste, hwat dan?"
"Dêr jow ik neat om", sei er.
Mar dy jouns hat de...
nl.verhalenbank.21589
Yn 'e Liuwepoel ha se us in stem heard. "Help, help!" rôp der ien. Mar der wie neat to sjen. 't Hat foartsjirmerije west. Dêr mat altyd noch ien yn fordrinke. Soks kin wol hûndert jier duorje.
nl.verhalenbank.22321
As in minske op syn stjerbêd hwat oan him hat, dêr't men in knoop op snein oan naeid hat, dan kin sa'n minske net deagean. Dan mat dy knoop der earst ôf.
nl.verhalenbank.22331
Yn 'e Harkema stie in hûske, dêr wenne froeger Jan Hamstra yn. Dy syn wiif dat moest yn 'e kream fan har earste bern.
Sy seach in lykstaesje. Der lei in wite doek achter oer de kiste hinne. Alle minsken dy't achter de kiste oan roannen, koe se wol. 't Wienen lju út har buorren. (buorreplicht!)
Hja is yn 'e kream stoarn. Sy hie har eigen lykstaesje sjoen....
nl.verhalenbank.22318
Myn suster lei mei t.b.c. hjir njonken. Hja wie tige min. Op in moarn kaem ik by har. Doe sei se tsjin my: "It is sa fremd, ik hear hyltyd dat se oan 't timmerjen binne."
Fuort dêrnei is se stoarn. Hja hat it timmerjen oan har eigen kiste heard.
nl.verhalenbank.29702
Doe't ús mem stoar krige se de skjirre en de nuddel, dy't brûkt wienen by it meitsjen fan har bierklean, mei yn 'e kiste. En noch folle mear. Ek twa boarstrokken.
nl.verhalenbank.29567
Bontsje Keke moest der nachts altyd út. Dan wie 't krekt as sieten se him achter. Dan moest er in lykstaesje sjen.
nl.verhalenbank.29558
Ik hear altyd fan to foaren de klokken lieden, as der ien op 't hôf komt.
nl.verhalenbank.24849
Myn buorman Bauke Brinkman wie tige min. Hy hie kanker en sy seinen allegear, hy soe stjerre. Hy lei yn 't sikenhûs. Mar ik sei: "Bauke giet net dea en hy komt wer."
De lju seinen: "Dat kin net. Hy is sà min."
Mar ik sei: "Hy bliuwt yn libben." Hwant ik hie mear sjoen. Hy libbet nòch. 't Is nou al jierren lyn.
Syn soan wennet nou op 'e buorkerij.
nl.verhalenbank.24848
Hwat in kat bisjocht, giet net dea. As der ien tige siik is en de kat komt by him en bisjocht him, dan wurdt dy pasjint wer better.
nl.verhalenbank.21663
As der sawn swarte roeken oer 't hûs hinne fleagen, kaem der yn dat hûs in deaden.
nl.verhalenbank.29560
Myn suster yn Twizelerheide kom op in jountiid thús doe stie der in lykwein by har buorlju by de homeije. Even letter ried er fuort.
Hja tocht: dat wol 'k ûnthalde. Ik wol wite foar hwa't dat is.
In wike letter is har buorman forstoarn. Doe stie de lykwein op itselde plak.
nl.verhalenbank.21672
Der wie in boerefeint, dy lei yn 'e nacht op bêd. 't Wie yn 'e simmer. Hy sliepte yn in bêdsté yn 't leech bûthús.
Doe seach er dat se in kiste yn 't bûthús delsetten. Hy gong der ôf om to sjen hwa 't dêr yn lei. Doe seach er him sels yn 'e kiste lizzen. Hy woarde tige kjel.
Hy gong by de boer wei. Hy tocht sa it needlot to ûntrinnen. Nei jierren kom er...
nl.verhalenbank.27973
Op in kear doe hie ik nei tsjerke ta west, yn 'e Koaten. Ik wie op 'e fyts. Der fytste ek ien njonken my. Doe sei dyselde tsjin my: "Hwat fytse jo hurd."
"Ja", sei 'k.
Even letter fytste ik wer gewoan.
Ik sei: "Hjir komt fan 'e wike in lykstaesje lâns. Hjir stjert ien. Ik seach de lykstaesje oankommen. Ik woe earder de hoeke om wêze."
't Kom krekt sa út.
nl.verhalenbank.21443
Myn soan hie to melken west. Op 'e Koatster wei sahwat by de skoalle sprong it hynder samar ynienen oer de wei en rekke yn 'e hage. Myn soan hie ek noch krekt in keppel bern by him op 'e wei.
Hy fortelde it my, doe't er thúskom.
"Dus," sei 'k, "it hynder moest rûmte meitsje? Mast der om tinke," sei 'k, "dat dêr binnenkoart in lyk lâns komt."
En 't wie ek...
nl.verhalenbank.21444
Us Gjetsje is stoarn oan 'e Spaense gryp yn novimber 1918. Us mem hat alles in wike of seis fan tofoaren sjoen.
Mem sei doe: "Hwat mat dy lykwein hjir op 't hiem?"
Der wie doe hielendal net in lykwein.
Hja hearde de wein draeijen en piipjen. De kiste stompte tsjin 'e doar oan en kraste tsjin 't kezyn.
Letter is 't krekt sa gebeurd. De kiste stompte tsjin...
nl.verhalenbank.29555
Fleden winter doe't ik yn Westergeast wie by myn dochter, haw ik dêr in skoftsje ûnwennich west. Ik woarde dêr bang en op in nacht soe ik fuortrinne.
"Hwerom is mem bang?" frege myn dochter.
Ik sei: "Hjir komt in deaden op dit streekje."
"Hjir is ien siik, dy sil 't dan wol wêze", sei Jitske, myn dochter. En dat wie ek sa, dat kom út. Har buorwyfke stoar....
nl.verhalenbank.21582
