2.2. De grenspaal
Omstreeks het midden der vorige eeuw had een inwoner van Eersel, met het oogmerk eigen grondgebied te vergrooten, de stoutheid den grenspaal, welke, op den uithoek de Hees, Eersel van Steensel scheidt, in de richting van Steensel te verzetten. Zijne euveldaad werd niet ontdekt en de onrechtvaardige plukte de vruchten zijner hebzucht,...
nl.verhalenbank.50042
1.21. Nog meer 'gloeiigen'
Wat hier voor 'een gloeiige' wordt gehouden noemt men ook
wel 'een stalkaarsje'. Gewoonlijk vertoonen zich deze lichtjes, dwaallichtjes, op plaatsen waar de bodem moerassig is en zijn, naar 'men' beweert in deze streken geene zeldzaamheid. De op en neergaande beweging, het plotseling komen en verdwijnen bij avond in een eenzaam...
nl.verhalenbank.50015
1.14. De zwarte hond
Op een winteravond ging een landbouwer te Oerle over een voetpad, dat door eene heg van een breeden zandweg gescheiden was. Eensklaps zag hij tegenover zich aan de andere zijde der heg een grooten zwarten hond voortstappen. De man bleef stilstaan, de hond insgelijks; hij ging weder voort, de hond eveneens. De boer wist van hooren...
nl.verhalenbank.50008
1.13. De onkwetsbare haas
Te Zand-Oerle, het meergenoemde lievelingsoord van heksen en
spoken, toog een wildstrooper in de schemering uit om een haas te schieten. Al spoedig kreeg hij er een onder schot; doch het geweer weigerde. Hij maakte zich gereed om opnieuw aan te leggen, maar telde nu vier, zes, acht, vervolgens tien, vijftien, twintIg hazen,...
nl.verhalenbank.50007
1.12. Het witte paard
werd in de vorige eeuw gezien te Veldhoven en menig oudje weet
daarvan de geheimzinnigste geschiedenissen te verhalen met de stellige verzekering, dat 't geen leugens zijn. Voornamelijk komt de zaak hierop neer: lederen avond doolde het witte paard in de broek- en moerasgronden om. Niemand kon zeggen, van wien het was, noch hoe het...
nl.verhalenbank.50006
'Als ik er zo eens over denk, meneer, is 't wel vreemd, dat in vroeger jaren er zoveel rare dingen gebeurden, waar je tegenwoordig niet meer over hoort spreken!'
Zo begint de nog flink gebouwde oude schipper Eduard de Bruijn, die in het laatste huisje van de Lage Weg richting Zeedorp in Ossenisse woont.
'Heel wat jaren heb ik - als jongen eerst bij mijn...
nl.verhalenbank.49106
No. 125. Lang voor Sint Wilbert hier rondwandelde om de menschen te bekeeren tot het Christendom, doolden hier heksen en spoken rond.
Ze hielden hun avonddansen in de eenzame velden aan de randen der bosschen.
Het waren vrouwen uit de omgeving, die veranderden in katten en op een ziftje door het luchtruim naar de nachtelijke bijeenkomsten voeren.
Een...
nl.verhalenbank.46829
De juffrouw zonder kop
Drikus was op een Vastenavonddinsdag naar het naburige Susteren geweest en had zich daar, bij zijn tante Seph, aan pannekoek en oud bier te goed gedaan, zodat het wel elf uur in de avond was, eer hij met een beneveld hoofd en wankelende schreden naar de Horst terugkeerde. Achter de Middelsgraaf, de grensscheiding tussen Echt en...
nl.verhalenbank.43441
De timmerman van Gulpen
Te Gulpen woonde een timmerman die meestal dronken was en niets meer aan zijn godsdienst deed. Daarentegen had hij zich de afschuwelijke gewoonte eigengemaakt, zijn verbittering tegen alles wat goed was uit te braken in hele litanieën van vloeken en godslasteringen.
Het kon niet anders of dat moest een verschrikkelijk einde geven....
nl.verhalenbank.43347
Kwelgeest in een klooster
Een arme vrouw had eens gedurende de Vasten, in het klooster 'Wertet' (1 dat in het graafschap Horn lag, een maat zout van ongeveer drie pond geleend. Enige dagen voor Pasen bracht zij het zout terug, maar geen drie doch zes pond. Het scheen echter dat het met dat zout niet in de haak was. Van dat ogenblik af vonden de nonnen in...
nl.verhalenbank.43076
Het spooktournooi
Toen enige mensen met een karos over de Maas trokken, zagen zij naast de openbare weg tussen Maastricht en St.-Pieter een man op zich toe rijden, gezeten op een zeer zwart paard, die met grote snelheid reed en met sterke stem riep: 'Wacht 'n beetje en gij zult zien een zeer groot tournooi, dat dra op deze plek zal plaats grijpen.' En...
nl.verhalenbank.43075
DE ONDERAARDSCHE GANG.
lemand te Maastricht hoorde wel dikwijls 's nachts gestommel in zijn kelder. Hij was een man, die geen angst kende en zoo ging hij dan op een keer, toen hij het gestommel weer hoorde, naar beneden. in den kelder gekomen, viel hem van schrik de lamp, die hij droeg, haast uit de handen. Daar liep een donkere gedaante been en weer,...
nl.verhalenbank.42979
Dan was er het huis in de Nieuwmarktbuurt waar het behoorlijk rommelde. Ter illustratie een omschrijving van schrijver Justus van Maurik, die begin vorige eeuw schreef: 'Het ging daar verschrikkelijk te keer, sloeg en timmerde alleronhebbelijkst op muren en beschotten, gooide op ongelegen tijden stukken turf, cokes en steen door openstaande vensters en...
nl.verhalenbank.39331
Andere dooden die weerkeeren
Op een der mooiste hofsteden uit de omgeving, gelegen achter de oude kerk van het dorpje Ierseke, woonde in het jaar 1807 en later, Peter Rouaan, met zijn vrouw Kea.
Was Rouaan een gemoedelijke baas, zijn vrouw daarentegen was een feeks. Had ze een van d'r buien dan zochten alle huisgenooten een goed heenkomen, zoover mogelijk...
nl.verhalenbank.38999
Schatsagen
't Was een vreemde hoef, waar Wulm Biersteker als vaste arbeider werkte. Al sinds onheugelijke tijden hoorde je er 's nachts getik en geritsel. of het uit de muur kwam of uit de kinderbalken, waarop de zolder rustte, kon niemand vertellen. De boer en de boerin vooral hoorden 't vaak, doordat hun bedstede tegen die klopmuur aanstond. 't Was de...
nl.verhalenbank.38983
Ossaart
Iemand, die laat uit De Kauter 1) terug kwam, zag naast een hooge eik op den hoek van een kruisweg een man staan, zoo groot, dat zijn hoofd nog boven de kruin van den eik uitstak. Hij was nog geen halve mijl van huis, maar schrok zoo vreeselijk, dat hij omkeerde en een omweg van wel anderhalf uur maakte, om het spook, dat niemand minder dan...
nl.verhalenbank.38958
HS: Dat vertealde den kapper, den barbier was dat.
E: Dat doar har speukt.
HS: .... Smeyers, zeg he teegn mien vaa: doar bie oons op n koarkhof, dat was t katholieke koarkhof, an de Enterweg, doar zit spook no, net tusschen ... ik wer a wa n betje bange, moar zeg he zie hebt hem onder ...., want doar zit bie den toorn, en doar hef ne ledder in estoan, en...
nl.verhalenbank.128673
E: Op n es he'j ok dee loaksteenn stoan en at ze dee loaksteenn gungn versetn, zoadöanig, dat ze wier n paar meter der bie kreagn.
HS: Kadasterpoal bedoel ie?
E: Joa kadasterpöal is wier van later tied, mer vuur dee tied ha'j doar van zukke keikes ha'j doar lign, ok um an te gevn, dat is van ouns en dat is van oe.
MS: Mer wee'j wa'j hier ook hadn vroger,...
nl.verhalenbank.128672
Surinamers vertellen elkaar graag jorka tories, wat spookverhalen betekent. Op het forum van Mamjo worden veel van dit soort verhalen (vooral anoniem) gepost. Uiteraard spelen veel verhalen zich in Suriname af. Maar de Surinamers die in Nederland wonen maken ook veel onverklaarbare, bovennatuurlijke zaken mee. Hieronder een (ter bevoordering van de...
nl.verhalenbank.49922
Myn pake, greate Ale fan Boalsert, fortelde my: Yn myn jonkheit hat âlde Brecht fan ‘e Lytse Kampen it my sels ris in kear forteld. It wie in pûr bêst minske en tige bitrouber as hja op ‘e tekst kaem oer har buorwyfkes Jelke’ IJmkje en Janne’ Bet. Hja wiene doe noch jong en wennen nêst inoar. De hûzen stiene apart, mar de reinwettersbak brûkten hja...
nl.verhalenbank.50543
