Oan 'e Mûzegroppewei hat Sytse Bates syn dochter en himsels fan kant makke. Hoe bot as se dy muorren ek skrobben en bjinden, it bloed wie der noait wer wei to krijen.
nl.verhalenbank.23784
Op 'e ein fan 'e Boelensloane, flak by de plaets fan Tsjerk Poppinga wienen us fjouwer man by elkoar. It wienen Oeds Mientes, Rinse Koeze, Japik Rot en dan noch ien. Sy sille mei har fjouweren de loane yn.
Doe kom dêr ynienen samar ûnforwachts in fôlle oansetten. Dy kom by Tsjerk Poppinga ta de wâl út. Doe't se kommen to sjen hie dy fôlle egen yn 'e kop...
nl.verhalenbank.21636
Myn jonge is troud mei in dochter fan Piter Mook (= P. de Graaf). Sy krigen in berntsje. Doe kom Piter by harren en sei: "Jimme ha dit jonkje al, mar jimme hâlde it net."
"Hwat wyt heit dêr fan?" sei ús jonge.
"Tink mar om myn wurden", sei Piter.
Hy krige gelyk. 't Bern rekke wei. (Piter Mook wie mei de helm geboaren)
nl.verhalenbank.23779
Us Trui-moai wenne yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema.
't Wie op in nacht. Trui-moai lei yn 't iene bêdsté en Jehannes (Jager) yn 't oare.
Truimoai sei: "Hwat is dat, Jehannes?"
Jehannes sei: "Ik wyt net."
Trui-moai en Jehannes hearden beide dúdlik tikjen op 'e souder. Jehannes woarde deabinaud en kroep by syn mem op bêd. It gong mar troch mei tikjen en dat...
nl.verhalenbank.23988
Germ Murd (= G. de Jong) hie us nei de froulju ta west. Hy wie op 'e weromreis, sahwat op it plak, dêr't nou de Wilhelminahoeve stiet. It wie by de Jankedobbe. 't Wie dêr allegear wetter, in sé fan wetter, Germ koe dêr net lâns fanwege it wetter.
Doe gong er in oar paed lâns. Dêr wie in heidepoel. Doe't er dêr oan ta wie, doe wie dêr in heidepôlle. Dêr...
nl.verhalenbank.21635
Heit en dy wienen ris op it Jachtfjild oan 't wurk. Doe seagen se op in stik lân dat de Foeke hiet, in frou út 'e groun kommen. Doe't se 't gesicht der ôf hienen, wie de frou ek wer fuort.
nl.verhalenbank.25867
Skoanheit en syn swager gongen op in joun us togearre om branhout, hwant sy hienen neat mear to stoken.
Doe kommen se op 'e Jonkerskampen (fan 'e Trije Roeden nei 't Fean). Dêr spoeke it altyd, waerd der sein.
Doe't se dêr goed en wol wienen, sprong skoanheit syn swager ynienen oer de sleat - ja, dat woed er tominsten, mar hy sprong der midden yn, doe by...
nl.verhalenbank.24562
Myn broer Wessel wurke yn Zoutkamp oan 'e slûs. Hy lei dêr op in joun op bêd. 't Wie op in freed. Saterdeis kom er altyd thús.
Doe't [er] dy jouns op bêd lei, woarde er samar opnom en hy fleach troch de loft. Mei pijlsnelheid fleach er nei hûs ta. Doe't er dêr in skoft west hie, fleach er werom nei Zoutkamp ta. 't Gong as in pylk út in bôge.
De oare jouns...
nl.verhalenbank.21632
Ek us in kear doe gong Piter Mook de Hegewei del mei syn dochter. Doe sei er: "Wy matte oan kant, der komt hwat oan." Sy gongen oan kant. Der gong in lykstaesje foarby. De oare deis waerd dyselde bigroeven.
nl.verhalenbank.23780
Der wenne in feint by de Trije Roeden. Dat wie in soan fan Foppe Jits. Dy sûpte ôfgryslik. 't Wie lytse Albert Scholte. Op in joun kom er fan Surhústerfean. Doe gong er de Feanster lânnen del. Underweis woarde er opnom en oer de sleat goaid.
Hy kom oan 'e oare kant de sleat torjochte en dêr roan er in eintsje by de sleat lâns fierder. Mar hy tochte: "Ik...
nl.verhalenbank.23582
Op in moarn tusken fjouwer en fiif ûre kommen ik en Sweitse de Wit by de Lange Wyk lâns. Wy soenen nei de buorren ta. Doe kom dêr in lyts swart keardeltsje oan mei in hege hoed op, dy gong stiif njonken my lâns. Sa't ik him neiseach, woarde er wei. 't Wie krekt as der beammen mei woartel en takken ta de groun út skuord woarden.
Doe woarde it in swarte...
nl.verhalenbank.23795
Gjalt Lindeboom fortelde: "Wy hienen sa'n lêst fan rotten, wy sieten der ûnder. Doe bitocht ik it folgjende. 'k Hie in fet. Dêr die 'k in goed hanbreed oardeheal wetter yn. Dêr lei 'k in stien yn en op dy stien lei 'k iten. 't Wie in reinwetterstonne.
Doe kom der in rot op 'e rânne fan 'e tonne en dy wipte der yn. Even letter kom der wer in rot dy gong ek...
nl.verhalenbank.23983
Japik Rippert hie in winkel yn Londen. As der in frommeske yn 'e winkel kom, dan wie 't wip, dan kearde de flier om en foel sa'n minske yn in kelder, dêr ek allegear oare deade froulju yn leinen.
nl.verhalenbank.24034
"Ek in kear," sa fortelde Boardzer Bruining my, "doe wie 'k allinne thús. Ik siet yn 'e hûs. Doe waerd der op 'e doar kloppe." Ik sei: "Kom der mar yn." Doe kom der in man yn, dy gong njonken my sitten. Hy sei tsjin my: "Nou matte jo it tou krije en dan matte jo jo ophingje."
"Och, ik ha gjin tou", sei Boardzer. "Ik wol noch sa graech hwat leve."
"Wolle...
nl.verhalenbank.37706
Piter Scheper koe de lju útklaeije op 'e wei.
Piter Scheper koe de lju steanlitte op 'e wei.
nl.verhalenbank.23821
Heit syn mem wie o sa min. Mem wie nei har ta gong. Heit kom even letter. Hy wie oan 'e doar ta, doe stie dêr de kiste al, mei 't kleed der oerhinne. It kleed waeide in bytsje op, doe't de doar iepenkom.
Doe't er yn 'e keamer stapte, wìe beppe der noch. Sy hat noch wol fiif jier leefd. Mar hwat heit foarút sjoen hie kom dêrom letter wol krektsa út.
nl.verhalenbank.25868
Biesterveld fan Drachten dêr wie elkenien bang foar. Op in kear siet âlde Antsje, it wiif fan Hindrik Petersma yn 'e tram. Biesterveld reizge mei har, mar dat wist sy net. It praet gong tafallich oer Biesterveld.
Sy sei: "Dy Biesterveld is sa'n great dogeniet. Dy hat myn broer Greult deastutsen. Ik bin deabinaud foar dy keardel."
Doe't Biesterveld even...
nl.verhalenbank.24035
Yn 'e Harkema spoeke in man, dy seach der krekt út as wie 't fjûr. Dy kom noait ticht by de minsken.
nl.verhalenbank.24235
Yn Oerterp, dêr't wy wenne ha, hearde ik wol fjouwer, fiif nachten achter elkoar timmerjen wylst ik op bêd lei. Mar der woarde nergens timmere om ús hinne.
In pear maenden letter kom der in eintsje fan ús ôf in hûs. Doe hearde ik deselde lûden wer. En sy kommen fan 't selde plak. De man dy't yn dat nije hûs kom to wenjen wie Aen Bron. Hy wenne oan 'e...
nl.verhalenbank.22042
Sytse Jager fan 'e Harkema wie in neef fan my. Hy fortelde us in kear: "Ik soe nei hûs, Jille, en dat die 'k en doe't ik omtrint thús wie, doe woarde ik oer de sleat smiten. Ik klaude oerein en gong wer nei de oare kant ta. Mar dêr wie 'k noch mar krekt of doe woarde ik wer oer de sleat smiten. En oe, Jille - jong, ik hie it bloed yn 'e skuon sitten.
nl.verhalenbank.23823
