Der wie ien, dy helle altyd rinten op mei de glêzen wein. Doe wie der us ien, dy sei: "Dat is gefaerlik, hwat jo dogge. 't Is in iensum paed, dêr't jo lâns matte. Jo kinne wolris biroofd wurde."
Mar de man sei: "'t Falt hwat ta."
Mar doe wienen der twa banditen, dy hienen 't op syn jild forsjoen. Dy woenen him deameitsje en birove.
Sy hienen har forskûle...
nl.verhalenbank.19967
Mijn vader liep eens te Mussel met een vriend. ’t Was bij avond. Dan zegt de kameraad: “Kom hier, je valt zo meteen.” Vader liep echter door en zie, ineens ligt hij op de grond. “Je bent over die en die heen gekomen,” zegt dan de ander. En niet lang daarna is de man begraven, die mijn vader had laten strompelen.
De oude heer ging op een avond even uit...
nl.verhalenbank.45389
De twee Koningskinderen
Er waren eens twee koningskind'ren
Die elkander zoo teer beminden.
Uit wandelen zijn zij gegaan
En zij waren met min belaên.
Die vader, die het hoorde,
Die legde zijn zoon te scole,
Te scole al achter het land:
Was dat geen groote schand?
Deze maagd, die had 'et vernomen
Die is haar gekleed in 't mans:
Een pluim zette zij op het...
nl.verhalenbank.39515
To Aldegea, dêr't nou Sibbele Douma wennet, stie froeger in great foarnaem hûs mei in gracht en in brechje dat omheech lutsen wurde koe.
De boer en de frou wienen fuort, mar it folk wie thús.
Doe kom dêr in man mei in great pak oansetten. Dy handele yn doeken, lapkes en sok spul. Hy frege of er dêr it pak wol delsette mochte.
Nou, dat koe wol.
Moarn kom...
nl.verhalenbank.12196
Er was een man ziek. De dokter uit Dokkum kon niet helpen. Het werd steeds erger met de zieke en hij ging al bijna dood; toch zei de dokter dat hem niets mankeerde.
De mensen zeiden: Hij is betoverd. Dit dacht de vrouw van de man ook. Nu wisten ze dat er in de 'Wouden' iemand woonde die daar iets tegen doen kon. Samen gingen ze toen naar deze genezer toe....
nl.verhalenbank.43642
Ik wie noch net troud, wy wennen op 'e Boelensloane. It waeide dat it stoarme. It wie yn 'e neinacht. In suster fan my hie mei har man by ús west to praten. Myn faem wie ek by ús. Myn suster en 'e man wennen yn Surhústerfean, dêr moesten se dy nachts wer hinne. Ik en myn faem soenen har in ein bringe. It waeide dat it rikke, it stoarme bytiden, en soms...
nl.verhalenbank.37922
Bontsje Keke wie it fremdste mantsje fan 'e Westerein.
Ik en myn broer hienen moalhandel. Wy brochten wol mais en koarnmoal en sa by him en dan die hy ús de forhalen.
Hy fortelde altyd oer syn bilevenissen by nacht.
Hy wenne by 't spoar. Elkenien koe him.
Keke moest nachts wit hoe faek út bêd wei. Dan moest er in bigraffenis sjen. Meastal wie dat op it...
nl.verhalenbank.38387
Ik was ’n joar of 18 en ik werkte opte twedde febriek [steenfabriek]. Nöl Tunnisse werkte opte erste febriek. We zate mèd’n pluugske aander minse wa te schofte. Opens hörde we wa bé’j de rivier tegenover de erste febriek. En d’r holde wa minse nor toe. Iemes van ons pluugske zèj: “D’r zal iemes mèd’t steenkrujje van de pril [plank] afgevalle zien”. ’n...
nl.verhalenbank.50199
't Wie op in joune mei min en tsjuster waer. De boer siet by 't fjûr, doe kom der noch ien oan 'e doar. De boer gong der hinne en doe stie dêr in frommes. Dat frege of se dêr dy nachts bliuwe koe.
Dêr hie de boer gjin biswier tsjin. Sy kom ek by 't fjûr to sitten.
In skoft letter woardde der wer kloppe. Doe wie dat in man op in hynder. Dy frege ek al of...
nl.verhalenbank.17615
Een wonderlijk verhaal vertelde me eens iemand over gezang in de lucht. Namen kunnen niet genoemd worden.
Een man kreeg van zijn vrouw de indruk, dat ze er een verhouding op na hield met een kennis.
Hij vertelt dan:
‘k Had al enige tijd argwaan. Ik was alle dagen van huis. Veel merkte ik dus niet. Want als ik thuis was, liet die knaap zich niet zien. Maar...
nl.verhalenbank.45619
Mijn schoonvader heeft mij ook een waar verhaal verteld. Vroeger waren de landerijen niet zo verdeeld als nu.
Bij de scheiding lag meestal een dikke steen.
Oneerlijke boeren hadden de gewoonte die steen zoetjesaan te verleggen. Op die manier kregen ze er steeds land bij ten koste van een ander. Zo werd het land van mijn schoonvader ook elk jaar iets...
nl.verhalenbank.44710
Hjir wennen trije bruorren dy skreauwen har Dalstra. Dêr is noch skaei fan. Ien fan dy bruorren hie boerefeint west yn Nyegea yn in âlde greate stjelp by twa âlde minsken. Dy feint rekke dêr wei, mar letter gong er dêr us op in kear mei syn beide bruorren hinne to jounpraten.
Sy woarden freonlik ûntfongen. Sy woarden yn 'e hûs noege en krigen kofje. Doe...
nl.verhalenbank.25488
Ytsje Jelle fan 'e Westerein en Boele fan Kollumersweach hienen togearre in duvelsboek. As se dêr yn liezen, dan koenen se eksters en soldaetsjes ta de hurbe (=hurddobbe) útkomme litte. Se hienen dat boek om 'e beurt, soms wie 't yn 'e Westerein by Jelle, in oare kear wie 't by Boele op 'e Sweach.
Hja hellen der fan alles mei út.
Sy moesten us in kear...
nl.verhalenbank.20533
Der wenne in man yn Jistrum, dy sûpte altyd sa. En dan brûkte hy der rare wurden by.
Doe seinen syn maten tsjin him: "Jonge, dêr mast mei ophâlde." Mar doe flokte hy noch folle mear.
Doe seinen se tsjin him: "As de âlde duvel dy tsjin komt, silst wol oars prate."
"Dan siz ik gewoan 'goeijenavond' tsjin 'e duvel", sei er.
"En as er dan neat seit, sil 'k...
nl.verhalenbank.38356
Der wienen in man en in frou, dy wennen yn in skipke. Mar dat skipke wie sa min en sa wrak, dat sy koenen der net mear mei farre. Sinten foar in oar skip wiene der net, en der mast dochs hwat fortsjinne wurde. Dat sy sieten slim forlegen.
Op in kear wie 't minske allinne thús. Sy wie och sa treurich gesteld. Dêr kom in mynhear oan. Dy sei: Jo sjogge sa...
nl.verhalenbank.12193
In Braambosch, een klein gehuchtje onder Riethoven, moet vroeger ook eens een weerwolf hebben rondgezworven. Dat moet een eigenaardig wezen geweest zijn: men hoorde hem lopen, men hoorde hem hijgen, men kon zelfs zijn gewicht op zijn rug voelen, maar men zag hem nooit. Soms had hij een belletje om zijn nek. Dan hoorde men dat belletje rinkelen en dan wist...
nl.verhalenbank.49790
It fersteurde skatlichten
Wêr't de âlde trambrêge oer de Kompanjonsfeart lei — der rint no in nije dyk by lâns fan Wynjeterp nei Donkerbroek — dêr leit oan 'e rjochterkant in Iyts boskje mei in dobbe der yn. Ik miende, dat it mei de ruilferkaveling bewarre bleaun is. Op âlde kaarten en ek yn 'e Schotanus-atlas stiet op dat plak: Bonifacius Capelle.
Iksels...
nl.verhalenbank.12964
Dy't op 'e klaei de koarts krige - de klaeikoarts - koe dy allinne wer kwyt wurde, as er wer nei de klaei ta gong. Dat haw ik sels yndertiid meimakke. Wy arbeiden faek yn Emden. Mei in boatsje via Delfsyl farden wy dêrhinne. Wy wienen dêr yn 'e kost yn in streek huzen, dat hiet Lombok. Dêr roan in ringat lâns en dêr stonk it tige. Minsken fan ús kant...
nl.verhalenbank.37702
De stiennen ûlebuorden.
Der wie in boer, dy wenne ergens boppe Ljouwert. Hy hie nei stêd ta west, nei de merk en wie nou op 'e weromreis. It wie min, stoarmachtich waer en de boer siet tige oer syn minne, âlde skuorre yn. Hy wie deabinaud, dat dy der oan gean soe.
Sa nou en dan suchte hy der oer.
Doe kaem der in menearke njonken him. Dy sei: "Hwat suchte...
nl.verhalenbank.21259
It gebeurde op in boerepleats, dy't tige iensum stie, wol gauris, dat dêr guon kamen to sliepen. Dat wegere dy boer eins noait.
Op in joun kaem der in frommes. De boer syn knecht fortroude it net rjocht, dy tocht: it kin wolris in keardel wêze yn frouljusklean. Dat koed er gau to witen komme. Hy helle apels op en doe smiet er dat frommes in apel ta. Dat...
nl.verhalenbank.30143
