Der wie ek in hûs yn Feanwâldsterwâl, dêr wisten se fantofoaren al fan dat it opbrânne soe. Dat fortelde heit.
nl.verhalenbank.38438
Njonken ús yn 'e Westerein wenne in frou, dy wie mei de helm geboaren. Op in kear sei se tsjin ús mem: "Der komt ien fan ús jonges to forstjerren. Ik ha de kiste fannacht stean sjoen. Hy koe net op it plak stean dêr't er hearde, dan koenen se de swaei net krije, dat hy stie yn in forkearde hoeke yn 'e keamer. Ik ha der fannacht twakear út west. Beide...
nl.verhalenbank.16509
Greate Pier wie us in kear oan 't ploegjen.
Doe hie der ien west, dy hie him frege: "Kinne jo ek sizze hwer't Greate Pier wennet?"
Doe hied er in ploege yn 'e hân krige en dêrmei wiisde er syn hûs oan en doe sei er: "Dêr wennet er, en dit is de man sels."
nl.verhalenbank.22853
Sterke Hearke krige in kear bisite, doe wie er op 'e bou oan 't ploegjen. Se fregen him: "Hwer wennet Sterke Hearke?"
Doe stuts er de ploech yn ien hân foar him út en hy sei: "Dêr wennet er en hjir stiet er."
nl.verhalenbank.30960
Froeger seinen se altyd, in nachtmerje wie in frommeske. Hja kaem troch 't slotsgat yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.30961
Der kommen us twa minsken by Sterke Hearke, dy moesten ergens hinne. Sy wisten net hwer't dy persoan wenne. Dêrom fregen se it oan Hearke.
Doe tilde Hearke de ploege mei ien hân op en wiisde it hûs oan, dêr't se wêze moesten.
nl.verhalenbank.24534
Wy ha wenne yn 'e Twizeler mieden yn in âld hûs, dat der nou net mear stiet. Dat hat froeger in stil kroechje west.
Us âldste jonge wie fjouwer jier, dy woarde op in kear yn 'e nacht wekker. Hy siet rjochtop yn bêd en rôp: "Heit, hjir sit in hiel âlde pake by de tafel to roken!"
Dat wie myn âlde heit, dy't doe al jierren wei wie. Us jonge wie net de...
nl.verhalenbank.36133
Alde Hindriks Kike wenne achter ús. Mem sei op in kear:
"Der sil ûnwaer komme, dan rekket âlde Hindriks Kike har hûs der ôf. Ik ha 't brânnen sjoen. En op 'e Foarwei sil de boerepleats fan Dedde Wybenga ôfbrânne en alle fé sil der yn omkomme."
't Is allegear sa gebeurd. Hja sei: "Ik sjoch allegearre fjûr." De oare deis gebeurde it. Der kom in greate...
nl.verhalenbank.36300
Op in kear kom ik thús fan 't Surhuzumer feest yn 'e nacht. Wy wennen by de Trijesprong. Ik brocht de karre yn 'e hûs. Doe wienen se midden yn 'e nacht mei de moune oan 't smarren. Mar dat hat foartjirmerij west.
nl.verhalenbank.19454
Doe't ik nog jong wie roan ik us mei Diuwe Jelle en Durk - en Willem Mozes de Sânwei del yn 'e Harkema, dat nou de betonwei is, de Wytfeanster kant út. Doe hearden wy alle fjouwer klear dat se dêr oan 't houtendakspikerjen wienen. It timmere dêr hiel ûngelyk.
Mar dêr stie neat, gjin kerl, noait ien spier, fordomd.
Even letter stienen dêr de boufakhuzen.
nl.verhalenbank.19490
Doe't ik sahwat tsien jier âld wie, hearden ús heit en ik op in plak by in barte yn Broek minsken praten.
Dy wienen dêr oan it wurk. Mar doe't wy omseagen wie der neat. Letter kaem dêr in hûs to stean.
nl.verhalenbank.20065
Op in woansdei-to-joun, koarte tiid dêrnei, wie der in leger katten om 't hûs hinne. Allegearre tsjoensters.
"Ik sil mei jimme ôfweve", sei ús Antsje, en doe krige se in koetsenstok. Mar de katten wienen har to fluch ôf.
Men kin in tsjoenster allinne mar reitsje mei in stok fan in koetsenbeam of fan in flear. Hwant yn 'e earste krystnacht botte de flear...
nl.verhalenbank.18117
Achter syn hûs stie in âld hûs, dêr wenne Klaes Jippes yn mei 't wiif. Yn 'e nacht sei hja: "De hiele baelderbult sjit út." Hja hearde klear dat de baelders allegear nei ûnderen ta rûgelen yn 't hok.
Doe't se der hinne gongen to sjen mankearde der neat oan 'e bult. 't Hie Jehannes syn wurk west.
nl.verhalenbank.38422
Heit hat wol faek forteld dat der timmerjen heard waerd op in joun of yn 'e nacht bûtendoar en dat der dan letter op sa'n plak in hûs boud waerd.
Ek op 'e helling hearden se timmerjen wol fan tofoaren.
nl.verhalenbank.38437
Jehannes koe mei my neat wurde. De measte minsken wienen bang foar him, mar ik net. Dat wist er ek wol.
Der wie net in minske dy't letter yn syn hûs doarst, dêr't er yn wenne hie. Net ien woe it keapje. Doe haw ik it kocht foar in sacht pryske en ik bin der yn kaem to wenjen. Doe seinen de minsken: "Dû silst der wol rare dingen yn bileve." Mar ik ha noait...
nl.verhalenbank.38424
Sibrichje Willem (Willem de Jong) wie timmerman op 'e Tille. Hy moest us in kear oer de Skeanpaden nei Stiensgea ta. Dêr op 'e planken spûke it altyd.
Willem wie in earsten sûplap en in raren-ien. Dy kear wied er ek wer smoardronken.
Hy kom dy jouns net thús, dat syn folk woarde ûngerust en sy binne der hinne gong. Wol in heal stik lân fan 'e planke ôf...
nl.verhalenbank.18125
As eksters skatteren by hûs, dan wie der binnen de 3 dagen in deaden yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.32191
Yn 'e Fûgelkamp yn 'e Harkema wenne Iebel de Wind. Dy hie in bern, dat wie net goed. Tiet kom dêr in protte oer de flier. Der woarde Tiet wol neijown, dat se tsjoene koe. Sy mat it wiif fan Piter Rauwerda ek bitsjoend ha in jiermennich lyn.
Dat bern fan Iebel, dat tsjirme. Doe sei Hindrik syn mem (de skoanmem fan Iebel): "Ik hâld it der foar, it bern is...
nl.verhalenbank.19466
Wy wennen oan 'e betonwei yn 'e Harkema.
Op in nacht woarde der tichte by ús hiel bot timmere. It hearde krekt as wienen der wol in man of sawn oan 't wurk. Ik sei: "Hwat giet it der dêr oan wei."
Der stie net in inkel húske om ús hinne.
Letter hearden wy neat mear. Mar ridlik gau dêrnei kommen dêr nije huzen to stean.
nl.verhalenbank.19458
As men gjin koarts ha woe, moest men sizze:
Koorts, koorts, ik ben niet thuis,
ga maar naar een ander huis.
De koarts kin ek by in minske forrotsje. De koarts stonk altyd. Men kin de koarts ek útspije.
nl.verhalenbank.19666
