No. 148. Langen tijd voor dezen woonde op "Het Hooghuis" te Woensel, dicht bij de nieuwe kerk, een boer, die tevens brouwer was. Zijn huis was druk bezocht; vooral in de winteravonden kwamen er velen buurten, die zich het bier goed lieten smaken. Maar ge moest dan oppassen, dat ge uw potteken niet op den stenen zette bij den vuurherd, zooals men altijd...
nl.verhalenbank.46879
No. 116. Ja 't is lang geleden gebeurd, vertelde een oud man uit Heeze, dat mijn grootvader zaliger, toen hij nog in zijn jongen doen was, met twee vrienden, op een Zondagachtermiddag naar Helmond ging. Omdat ze een paar pintjes gevat hadden, zooals dat wel gebeuren kan, als vrienden met elkaar uit zijn, was 't al laat geworden, eer ze opstonden om naar...
nl.verhalenbank.46808
1a. In de eerste helft der 19e eeuw was hier het vechten met messen nog volop in gebruik. Als iemand lust had in bekkesnijden ging hij naar eene herberg en stak er zijn mes in de deur of in een balk. Die het mes aanraakte of er slechts naar wees, moest met den eigenaar van het wapen vechten en men eindigde niet vóór een der partijen met een kruis over het...
nl.verhalenbank.45859
Baarle-Nassau
Boarkelsche Toortenrapers
Paardenvijgen heten daar Toorten.
(Van Miert, 72)
De Belgische inwoners van Baarle heetten Boarkelsche Lörzers, of Smokkeleers, wat op hetzelfde neerkomt.
(Sinn. 1934: 104)
De Smokkelzakskes van Baol
Het Brabantse Baarle Nassau-Baarle Hertog is, qua begrenzing, het merkwaardigste dorp van Nederland en België....
nl.verhalenbank.44795
6.1. Casteren, 1560
Een boer, die vijf jaar ziekelijk was geweest, raadpleegde iemand (een duivelsbanner?), die hem zei, dat hij betooverd was. De schuldige zou 's anderen daags iets uit zijn huis komen vragen; dit moest hij weigeren; – daarna iets uit zijn tuin, en dit moest hij 'om Godswil' geven. Toen er nu werkelijk een oude vrouw iets kwam vragen,...
nl.verhalenbank.44462
De onrechtvaardige rechter
Te Maastricht, op het Sint-Servaasklooster, woonde een rechter met zijn vrouw. Zij hadden geen kinderen. Behalve een dienstmeid hielden ze een werkvrouw voor het grove werk.
De man van die werkvrouw nu was eens op een keer met zijn vriend, een andere werkman, gaan wandelen. Onderweg kreeg hij ruzie met een derde persoon en sloeg...
nl.verhalenbank.43497
De timmerman van Gulpen
Te Gulpen woonde een timmerman die meestal dronken was en niets meer aan zijn godsdienst deed. Daarentegen had hij zich de afschuwelijke gewoonte eigengemaakt, zijn verbittering tegen alles wat goed was uit te braken in hele litanieën van vloeken en godslasteringen.
Het kon niet anders of dat moest een verschrikkelijk einde geven....
nl.verhalenbank.43347
DE VERBLINDE ZWEMMER.
In de Sint-Antoniusstraat te Maastricht woonde jaren geleden iemand, die de gewoonte had altijd te vloeken. Hij kon geen twee woorden zeggen of daar kraakte een vloek bij. Des Zaterdags, wanneer hij zijn loon had gebeurd en hij zich bedronken had, was het wel het ergste.
Op zekeren Zaterdagnacht hoorde men hem langs het kanaal,...
nl.verhalenbank.42766
DE MOLENAAR VAN MAASNIEL.
Begin vorige eeuw leefde er te Maasniel een molenaar, die een groot vloeker en een gemeene godslasteraar was en altijd op de Moeder Gods schimpte. De menschen uit het dorp meenden, dat hij zijn ziel aan den duivel had verkocht, want zijn molen kon meer dan die van andere molenaars. Zij hadden de wieken al zien draaien, wanneer er...
nl.verhalenbank.42765
DE KOETS VAN DEN DUIVEL.
Een knecht van kasteel Horn ging met een mand wild naar het adellijk huis Beegden. Het werd al avond en plotseling hoorde hij vlak achter zich het trappelen van paardenhoeven en het rollen van raderen. Hij keek om en zag een deftige koets, getrokken door vier pikzwarte paarden met geweldiggroote vurige oogen.. De schrik beving den...
nl.verhalenbank.42757
ROLDUC.
Te Doornik woonde de geleerde scholaster Ailbertus van Antoing. Op zekeren dag, toen hij in het gebed verzonken was, zag hij plots voor zich een prachtig oord: een heuveltop met hooge eiken begroeid en twee beken, die zich slingerden door een dal. Tegelijkertijd hoorde hij een stem, die hem zeide: ,,Ga naar de plaats, die ik u heb getoond en wijd...
nl.verhalenbank.42676
Wildervank
Toen er nog veel grond in 't Noorden van ons land
onbewoond was, en ook geen mensch tot huis-
vesting lokte, zwierven er een man en een vrouw
over de venen, en ze bezagen den onbarmhartigen grond.
Wildervank heetten ze, en ze leefden slechts voor één
gedachte, om de woestenij rijk te maken voor het nage-
slacht. Wat de zware last is op de...
nl.verhalenbank.42202
De marskramer.
De marskramer, die op gezette tijden het Limburgsche
land bezocht, legde een oogenblik het zwarte pak
van den schouder, veegde zich het zweet van het
voorhoofd, en zette zich daarna aan den berm van den weg.
"Hu!hu!" kreunde hij zachtjes, " 't is warm vandaag",
Een oude man kwam hem voorbij, en begon een gemak-
kelijk praatje.
"Waar gaat...
nl.verhalenbank.42099
De witte wiven van den Langenbelt.
Hoe leeren ze elkander toch kennen, de jonge
menschen, dat het slot wel moet wezen : de bruiloft?
Vaders en moeder hebben diepe rimpelen in het
voorhoofd, ze zetten kleine oogen van zorg, en hun wijs-
vingers dreigen zwijgend. Maar onbekommerd is de jeugd,
leve de jeugd!
Roelof en Aaltjen waren tezaam naar school gegaan,...
nl.verhalenbank.42094
De stad Vijveren.
Waar nu het Thoorderven is uitgestrekt, lag eens
een groote stad gebouwd, Vijveren genaamd.
De bewoners waren zeer trotsch, en meenden,
dat er geen plaats ter wereld aan de hunne gelijk was.
Zij deden hun stoepen maken van louter marmer, opdat
iedere vreemdeling zou zeggen:
“Vijveren, Vijveren, ge zijt de mooiste onder uw zus-
teren.” En...
nl.verhalenbank.42092
Het naderend onheil
Boer! Boer! Boer! er is een andere macht dan die
van het goud. Boer! Boer! Boer! zonde is niet
als ze wenkt, met zonneblinkend gelaat, met vlekke-
loos gewaad, maar denkt aan uw zielehiel! " Zóó klonk
de stem in de lucht.
De boer van Muntjezijl wilde niet luisteren. Sinds hij
getrouwd was, dacht hij de kousen vol met goud, die
de...
nl.verhalenbank.42080
De belofte.
Daar woonden in Breukelen een man en een vrouw,
die aan de armen hun deel gaven. Zij leefden zeer
gelukkig, en daarom dachten ze niet aan den dood,
die als een schaduw achter de heggen ligt en straks den
weg zal bereiken. Nooit was een hunner ziek, en de dokter
dacht, als hij hun huis voorbij-liep:
"Slechte klanten!"
Ze stonden vroeg op en...
nl.verhalenbank.42069
Het Bokkebloed.
Daar is geen Nederlandsche schooljongen, of hij
weet, dat den 1sten April van het jaar 1572 de
wreede hertog van Alva zijn bril heeft verloren.
Het waren maar vier en twintig kleine scheepjes, die uit-
voeren van de stad Dover, en het aantal koppen, dat zij
droegen, kon hoogstens op vierhonderd worden geschat.
Aan deze vierhonderd man...
nl.verhalenbank.42006
De Witte Wiven van Tubbergen
Eens, dat een vrouw uit Tubbergen uit den put water schiep, voelde ze
plotseling, dat zich een kille hand op haar schouder legde. Ze wendde
zich om, en ze zag tot haar schrik, dat haar wel twintig witte wiven
hadden omringd. Groot stonden ze bij haar: nevelen, dreigend van vorm
en gebaar. Ze kwamen dichter- en dichterbij,...
nl.verhalenbank.41783
Kabouterwraak of de vrijage van Hilbert en Japikje
Ze konden bij malkander niet komen ....
Hilbert liep fluitend over 't Ellertsveld, en hij dacht aan niets. Van
de andere zijde kwam Japikje, en ook zij dacht aan niets. Toen
ontmoetten zij elkander, en beiden dachten ongeveer hetzelfde.
Hilbert peinsde:
"Dat is een aardig wicht, om een poossien mee te...
nl.verhalenbank.41772
