29.57
JvdB: En dan had je bijvoorbeeld ook kransen met veren dr in, die waren ook veel veelvuldig ter bescherming trof je die aan op huizen. Er waren ook kransen bijvoorbeeld om uhh mensen te laten weten dat ze welkom waren met Pasen hè, dan konden de zwervers die konden komen en dan zou je denken van hoe kan dat allemaal hè . De … het oosten lag heel ver...
nl.verhalenbank.46652
30.28
Maar nu in het voorjaar, afgelopen voorjaar werd ik uitgenodigd bij Kloosterhaar / Balderhaar en dat ligt dus echt op de grens van Duitsland. En ik had er eerlijk gezegd niet zoveel zin in, maar dat moet je d’r ook maar niet inzetten dan, maar in ieder geval het was maar een klein groepje en ik dacht ach nou ja. Maar toch er maar heen gegaan en daar...
nl.verhalenbank.46653
Grootvader van mijn man was vischkoper. Als er nu bij zijn visch een bot aan boord kwam die geheel wit was, dus geen of haast geen zwart op zijn huid bezat, dan werd dat "botje" gauw weer overboord gegooid, "want dat was vast en zeker een kol."
nl.verhalenbank.13318
Een man liep verward door een donkere, vuile steeg. Hij herinnerde zich niet wie hij was of waar hij vandaan kwam, noch waar hij naartoe ging. Wanhopig strompelde hij de steeg uit, maar opeens stond daar een oude vrouw, die hem strak aankeek, alsof ze hem herkende.
"Zo," zei ze, "dus wat is je derde wens?"
-"Derde wens?", vroeg hij.
"Jazeker, wat is je...
nl.verhalenbank.47280
In Purmerend nam ze van een persoon hartelijk afscheid, zoodat iemand de opmerking maakte: "'t Is of je hem nooit meer zult zien." Den zelfden dag is hij bij 't schaatsenrijden verdronken.
(C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.272.)
nl.verhalenbank.9445
Eens nam G. Holleman, terwijl ze nog diende, bizonder hartelijk afscheid van een vertrekkenden persoon.
De baas was daarover verwonderd en zei: "Je doet alsof je hem nooit terug zult zien."
"Daar heb je gelijk in," zei Griet, "want morgen is hij dood."
Werkelijk is die man denzelfden dag bij het schaatsenrijden verdronken.
nl.verhalenbank.9137
HERKOLLEN
Klaas Jonker uit Ransdorp kreeg jaren geleden een langdurige ziekte. De dokter van Nieuwendam kwam telkens kijken en schreef medicijnen voor, maar Klaas werd niet beter. Ten slotte kwam het zo ver met hem dat hij het elke nacht om klokslag twaalf uur vreselijk benauwd kreeg; het kon niet anders of hij was bekold (betoverd). Op een nacht sloot...
nl.verhalenbank.13373
BETOVERDE KINDEREN
In de zestiende eeuw waren de kinderen uit een gezin dat in de Sint Nicolaassteeg te Amsterdam woonde betoverd. Een buurman gaf de ouders toen de raad om eiken spaanders te koken in water dat was geput vanaf een brug waarop een kruisbeeld stond. Dan zou de toveres gedwongen zijn om te komen en de kinderen weer gezond te maken. De ouders...
nl.verhalenbank.13368
HEKSEN VOOR HET GERECHT
Te Amsterdam werd in 1542 een vrouw, Engel Dirks geheten, ter dood veroordeeld, omdat zij God had verzaakt, met een boze geest een verbond had gesloten en had getoverd. Meyns Cornelis van Purmerend, die in de sprokkelmaand van 1555 op de Dam werd verbrand, had bekend dat ze twintig jaar lang door heksekatten was geplaagd. Later...
nl.verhalenbank.13365
SO: Ken je spookverhalen?
AB: Die spookverhalen he, met oproepen he, dan zeiden ze dat er dingen konden bewegen in het huis.
SO En hoe deed je dat dan?
AB: En dan nou gewoon in een cirkel zitten en dan van die spreukwoorden.
SO: Wat voor spreuken dan?
AB: Ja eh ik weet niet, het was wel uit een boek hoor, het was wel uit een boek. Ik denk een voodoo en...
nl.verhalenbank.45843
HET WAREN TWEE CONINCSKINDEREN
Het waren twee conincskinderen,
si hadden malcander so lief,
si conden bi malcander niet comen,
het water was veel te diep.
Wat stac si op? drie keersen,
drie keersen van twaelf int pont,
om daer mee te behouden
sconincs sone, van jaren was jonc.
Met een quam daer een besje,
een oude venijnde bes,
en die blies uit die...
nl.verhalenbank.45850
TOVENAARS EN DUIVELBANNERS
Tovenaars en duivelbanners kwamen er in ons land veel beter af dan heksen. Blijkbaar geloofden de rechters niet dat zij bijzondere gaven hadden en met de duivel een verbond hadden gesloten. Pieter Karel van Aken, die zich te Amsterdam in 1543 ten onrechte voor chirurgijn had uitgegeven en die had beweerd dat hij betoverden kon...
nl.verhalenbank.13376
Daar was een vrouw, die haalde meel van haar buurvrouw.
"Dag," zei ze, "vrouw," zei ze, "mijn," zei ze, "man," zei ze, "zal," zei ze, "wel," zei ze, "betalen," zei ze.
Daar bakte ze pannekoeken van. Toen kwam er een kat aan die een gouden ring aan de poot had. Toen dacht ze: je bent zeker een kol, snee zijn poot af en wierp hem met kokende olie. Den...
nl.verhalenbank.8744
Welda/Velda/Velleda is geweest die vermaerde kol/ die sich met Wichelary, Waerseggen, Duyvels-besweeren en andere swarte konsten eenen grooten naem gemaeckt heeft in der Bructeren Landt in 't Stift Munster, by de Lippe, en die als een sonderlinge present naer Roomen is gebracht/ en aldaer in een Triumpf opentlijck vertoont. Aulrinia, Aunnia, alias Alruun...
nl.verhalenbank.44669
Een molenaar moest om zijn molen te bereiken steeds over een water. Op een goeden keer was er geen schuitje, toen hij met zijn meisje den molen zou bezoeken. Hij wilde haar dragen doch dat verkoos zij niet. Eensklaps liep zij over het water en haar muiltjes kletterden op het zilte nat. Dit trok de molenaar zich zóó aan dat hij ziek werd. Gedurende de...
nl.verhalenbank.9369
Mijn gewone taktiek volgend, kwam ik nu meerdere verhaaltjes van anderen te weten als:
Er stond een molen buiten de stad. Die molen was niet te bereiken dan over een stuk land dat bij hoog water blank stond. Op een goeden dag stond het land onder water. De molenaar was met zijn meisje naar de stad geweest. Bij het land wilde hij afscheid van haar nemen en...
nl.verhalenbank.8624
Grietje Holleman (u bekend) zei altijd, dat als men 's nachts om twaalf uur ging kijken, men dan haar geest over het water kon zien zweven.
nl.verhalenbank.8807
Vandaag hoorde ik weer van een meid in de Purmer die een prachtig paard en rijtuig liet stilstaan, omdat haar vrouw het zoo graag zien wou. Maar de vrouw was niet ingenomen met haar kunst en joeg de kol weg.
nl.verhalenbank.9014
Hm ja. En u vertelde mij toch ook nog van dat kleine kind, met die..., met dat kussen van een krans van veren, wat was dat ook weer?
Oh ja, dat zal ik oe vertellen. Det, eh... was vroeger ook zo erg, dan zijn die mensen as je van die behekste wieven heb. Die eh... zitt'n altijd bie die kleine baby's. En dan waren ze ook echt bange dat zo'n kind een veren...
nl.verhalenbank.128155
Grietje Holleman (zie vroeger) liep 's avonds voorbij het huis van, of bleef staan tegen het huis van Hannes Marees, Kees Posch en dominee Korteweg, kort voor daar huisgenoten gestorven zijn. Ze had dan een lantaarn bij zich, die uitging als iemand naderde.
nl.verhalenbank.8812
