In muoike fan my, dat wie in healsuster fan Hindrik-om. (Hindrik Ophuis). Sy lei in kear op bêd, doe siet de duvel by har op it bêdsbuordtsje.
"Né, Satan," sei se, "dû kinst my net krije, hwant ik wurd net loslitten fan de Heare."
nl.verhalenbank.17597
Op 'e Feansterheide wenne âlde Rikele Myt. Dat wie in tsjoenster. Dêr doarst net ien lâns to kommen.
't Wie in sutrich âld minske, dy't fearren yn 'e kessens tsjoende.
Se dienen duveldrek ûnder 'e drompels om har, en net ien dy't hwat fan har oannimme doarst.
As men duveldrek yn 'e bûse hie, soe der noait in lulke houn op jin ta komme.
nl.verhalenbank.36202
Hinke Kaert wie kaertlizter op Nijebrêge. De duvel hat har de nekke omdraeid. Hja lei op in kear mei de nekke omdraeid yn 'e keamer.
nl.verhalenbank.27279
Hjir wenne in man dy wie ris by nacht op in paed. Doe kom der in grouwe, swarte houn by him, dy woarde stadichoan greater. Dat wie de duvel.
nl.verhalenbank.36188
Frijmitselers binne kûgelfrij. Dy binne oan 'e duvel forkocht en ha noait forlet fan jild. Mar sy stjerre in rare dea.
nl.verhalenbank.36207
Frijmitselders binne kûgelfrij. Sy binne mei de duvel anneks. Om 'e sawn jier mat der in frijmitselder stjerre.
nl.verhalenbank.21551
Yn 'e Boelensloane wenne in man, dy 't altyd kaertspile, nachts en deis. Op in nacht krige er sa 'n wân op 'e hûd, dat hy raesde it út. Doe woarde er yn 'e feart smiten. Dat wie 't wurk fan 'e duvel. De man doarst yn 't earstoan net bûten to kommen.
nl.verhalenbank.17398
As men op 'e duvel of syn hantlangers sjitte wol, dan mat men rogge yn 't gewear dwaen, oars binne se net to reitsjen.
nl.verhalenbank.16040
Yn 'e Rottefalle wenne in man, dat wie in raren-ien. Op in kear wied er yn 't tsjuster dêr op 't tsjerkhôf en doe sei er: "As der dan in duvel is, dan woe 'k him wolris sjen."
Doe hie dêr in fanke op it graef fan har mem [stien]. Dat fanke sei: "Hjir bin ik Heare."
Doe wie dy man hurd útnaeid.
nl.verhalenbank.36187
Frijmetselers ha harsels oan 'e duvel forkocht.
nl.verhalenbank.32784
Yn Hurdegaryp stie in hekke, dy koenen se noait ticht hâlde.
Dy gong altyd fansels wer iepen. Mar ienkear hat IJe Wykstra dy hekke de hiele nacht ticht hâlden. Dy hat der doe by wekke. De kweade machten ha doe net by IJe komme doarst.
nl.verhalenbank.28285
Op in kear doe kom myn omke yn 'e nacht fan Topwear. Dêr wienen doe allegearre diken om 't lân hinne en dy diken dêr wienen soms paedtsjes op.
"'k Wie midden op 'e dyk," fortelde er, "doe smieten se my samar ynienen de heide oer, wol fyftich meter fier. En der wie net in minske to sjen."
Doe't er thús wie, hied er oan elke hier in switdrip hingjen.
Dit...
nl.verhalenbank.28332
Der wienen minsken, as dy oan 't kaertspyljen wienen, lieten se in flesse mei drank komme. Se joegen skoppenboer oan 'e duvel en dan brocht de duvel har even letter de flesse drank.
nl.verhalenbank.37774
Frijmitselers binne kûgelfrij. Ien dy't hwat oars wie as oars, dy't mei de boaze hwat út to stean hie, dat wie in frijmitseler. Dy't ien kear frijmitseler is mat it altyd bliuwe. Hwant as jy it wurde matte jo in kontrakt tekenje mei eigen bloed. Dy't der by wei wol wurdt deamakke.
Sy matte in skoft yn har eigen kiste lizze.
nl.verhalenbank.25814
Guon dy't in wikseldaelder hienen wienen oan 'e duvel forkocht. Sa'n wikseldaelder gong noait oan ein, dy rekke net op. Hy groeide altyd fansels wer oan.
As sokken dea gongen, wienen se foar de duvel.
nl.verhalenbank.25486
Hjir sa'n 300 meter ôf wenne Jehannes Durkje. Dy hie in dochter, dy woarde o sa min bihandele. It bern woarde hiel faek slein. Dan bounen se har oan in stile fêst. Mar op in kear, doe't se it bern wer sa sloegen, gong der in lyts mantsje by de leider op mei in slipjas oan en in huodtsje op en in stokje ûnder 'e earm. Dy gong by de souder op. En doe gong...
nl.verhalenbank.17582
Jan en syn wiif Bart kreauwen gauris om 'e sinten. Dan forwiet Jan har, dat Bart der to rûch mei om sprong, hwant Jan mocht och sa graech jild lije. Sy wennen yn 't Poalsfjild by de Skieding.
Op in joun kaem Jan fan Drachten werom. Hy roan de Folgersterloane del en sa nei de Skieding ta. Underweis seach er allegear steapeltsjes ryksdaelders lizzen oan 'e...
nl.verhalenbank.17025
Alde Lútsen wie de heit fan Antsje Rinkelbel. Hy wenne oan 'e Fjouwer Roede. Sy neamden him ornaris Rinkelsma, omdat er jouns wol us op 'e harmoanika spile en dan song er dêr altyd in ferske by dat gong oer in sekere Rinkelsma.
Hy hie in synbult op 'e rêch sitten sa great wol as in fuotbal. En ûnder 'e earm hied er ek sa'n greate bult.
't Wie in raren...
nl.verhalenbank.25483
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Hja mat op syn minst ienkear yn 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet se der sels oan, hwant sy is yn 'e macht fan 'e kweade.
nl.verhalenbank.28159
Antsje Pitstra lei op har stjerbêd. Sy koe net ta stjerren komme. It wie net altyd like moai gong yn har leven. Doe ha se my der hinne roppen. Ik hie wol ris faker mei har praet.
Doe't ik dêr kaem, sieten alle glêzen/gerdinen ticht en der siet in grouwe swarte houn deun tsjin 'e glêzen oan. Ik hie fuort yn 'e rekken hwat dat bitsjutte.
Ik kaem by Antsje....
nl.verhalenbank.16044
