Dy't it mei heit oan 'e stok krige, dat wie net bêst.
Hy wie ta in moart yn steat.
Op in kear doe hied er blauwe Turken kocht fan Jarich Hollander. Jarich wenne ek oan 'e Fjouwer Roede, flak by heit en dy. Blauwe Turken dat binne ierappels. Jarich sei, dy moesten bêst wêze.
Mar sy koenen dy ierappels net ite, sy wienen sterk. Heit hie se bitelle, dus sy...
nl.verhalenbank.22210
Piter de Graaf en Melle Jans Veenstra gongen op in kear de klaei op om wurk. Doe kom de loft bot opsetten. Sy tochten: wy krije in pak swier waer en dêrom gongen se nei in boer ta. Sy fregen him of se dêr de nachts wol sliepe mochten.
"Né," sei de boer, "ik wol hjir nachts gjin sliepers ha."
Doe sei Piter: "Och man, lit ús hjir dochs sliepe, hwant jo...
nl.verhalenbank.24416
By it Bomkleaster yn 'e buert, dêr ha jy de Skalkepaden, dwars troch de lannen hinne. Dêr spoeke in great wyt frommes.
nl.verhalenbank.27231
't Wie yn 'e oarloch. Greate Pier wie op it lân oan 't ploegjen. Doe kom der in man by him op 't lân, dy moest by Greate Pier wêze. "Witte jo hwer't er wennet?" frege er.
Doe nom Pier de ploech fan 'e groun en sei: "Dêr wennet er, hjir stiet er."
nl.verhalenbank.37977
Sterke Hearke wie tige sterk. Hy holp de slachters wolris. Harm Thys-jonges fan Surhústerfean wienen slachters. Sterke Hearke moest in dikke bolle by har bringe. Dy stie op stâl en wie frijhwat wyld.
Hearke gong der hinne en makke de bolle los. Doe die de bolle in rare slach en smiet Hearke om.
Hearke sei: "Stil, beestje." Doe hie Hearke him wol sa goed...
nl.verhalenbank.25397
Myn heit kom fan Lúxwolde yn Grinslân. Hy hat yn Greategast by de boer tsjinne as feint. Doe hied er al forkearing mei mem. De wask brocht er altyd fuort. Dan gong er in smel paedtsje lâns mei klaphekjes. Dat is der nou net mear, dat paedtsje.
Op in joun hied er de wask wer nei 't doarp brocht. Hy kom werom en roan dat paedtsje lâns. 't Wie al let. Hy...
nl.verhalenbank.24260
Wol men gjin lêst fan nachtmerjes ha dan mat men de klompen achterstofoar foar 't bêd sette.
nl.verhalenbank.22163
In wikseldaelder krigen se fan 'e duvel. Dy groeide altyd wer oan. Se moesten oppasse dat se him noait hielendal útjoegen.
nl.verhalenbank.36076
In tsjoenster wie meastal in âld-minske. Janne Luts wie yn myn bernetiid in tsjoenster yn 'e Boelensloane. Sy brocht altyd hwat by ús, dat moesten wy opite, mar dat doarsten wy net heal to dwaen.
In tsjoenster foroare har faek yn in kat. Op in kear hie yn 'e Boelensloane in man in fremde swarte kat by him yn 'e hûs. Hy hat dy kat pakt en slein en der út...
nl.verhalenbank.36062
Ik wenne op 'e Koatstertille, dat is nou sahwat in jier of tsien lyn, tink. Dêr hearde ik forskeidene jounen achter elkoar, as ik op bêd lei, hammerjen en timmerjen, altyd op itselde plak. Mar dêr gebeurde doe noch neat.
Doe moest dêr in nij brêgehûs komme. Dat kom op itselde plak, dêr't ik it timmerjen heard hie.
't Wienen krekt deselde lûden.
nl.verhalenbank.25220
Sa'n fiif en fyftich jier lyn hat myn pake Ruerd Helbich de tram fan Drachten fan to foaren riden sjoen. Der brânden jouns ljochtsjes, dy rieden krekt as de tram. Ridlik gau dêrnei wie de tram der.
Pake wenne doe yn 'e Parken (Grinzer Pein).
nl.verhalenbank.25221
Op 'e merke op 'e Like stie froeger in tintsje, dêr siet in swarte spegel yn. De faem dy't dêr yn seach koe har takomstige man sjen. En omgekeard seach de feint syn takomstich wiif.
As jo net trouden krigen jo in deakiste to sjen.
nl.verhalenbank.25235
Tsjoensters forgaderje as katten.
nl.verhalenbank.22214
De Aldehou to Ljouwert is boud op kouwehûden.
nl.verhalenbank.29143
Katten hâldden meielkoar in forgadering. Ik ha 't wolris sjoen. Ien grouwe kat hie de leiding. Dat wie it hoofd fan de binde. Dan gong it op in psalmsjongen. Ik ha 't yn 'e Rottefalle sjoen.
nl.verhalenbank.36063
Op 'e Mûzegroppewei is ris in faem formoarde woarn en fuort dêrnei makke de heit himsels ek noch fan kant. Doe kommen der bloedplakken yn 'e flier. Dy ha se der noait wer út krije kind. Sa lang it hûs dêr stien hat bleauwen dy bloedplakken dêr yn 'e flier. Se ha der fan alles oan dien. 15 jier lyn is 't hûs ôfbrutsen.
nl.verhalenbank.36077
Ik ha by Rypke Atsma yn 'e Harkema tsjinne. Ik wie sawntsjin jier doe't ik dêr wenne. Rypke Antsje har heit wie in Warmolts, dy wie us in kear flak by it plak, dêr't nou de grifformearde tsjerke stiet.
Hy soe fierder rinne, mar hy koe net. Hy moest stean bliuwe. Doe waerd it him ynjown, hy moest Gods wurd forkondigje. Op datselde plak.
Doe is dêr troch...
nl.verhalenbank.22162
Alde Jehannes' Wyts wenne op 'e Houtigehage. It wie in tsjoenster. Guon ha har ris oer de wyk fleanen sjoen. Ien fan har dochters hie in famke. Dat famke is troch har bitsjoend woarn.
nl.verhalenbank.24261
In broer fan ús pake Klaes wie hwat in plezierich man en hy wie hwat rap mei de mûle. Hy liet him ris op in joun ûntfalle, dat, as der dan hwat wie, dan woe hy dat wol ris sjen. Hy kom fan 'e Rotfalle en roan de Folgerster loane del. Doe foel er in kear of hwat. Doe sei er: "Dat is de duvel om in fal." Doe gebeurde der fierder neat. Mar hy wist dat it mei...
nl.verhalenbank.26847
Sterke Ynse fan Bakkefean wie ris op 'e merk yn Drachten. It wie in ûnbihouwen man. Hy stie tusken 't jongfolk by de slajut. Se hienen allegear in beurt hawn.
Doe krige Ynse de hammer. Hy slacht ta. De bak dêr't de spjeldtsjes yn sitte, slacht er yn flarden.
"Hwer komt dy slach wei?" freget de man fan 'e Slajut.
"Fan Bakkefean", antwurdet Ynse.
nl.verhalenbank.37976
