Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
[Kl:] en doe hef den doar hef doar den oavnd n ooldn K.B. noar n dokter henmötn, ik gelöaw F. van N. vuur F.D. of wel, mer dan man is no a wa n veertig joar dood, völ lenger a, en den is d’r ok bie Herinkhave west, doar speukn t in die daagn, zeadn ze ok, t was nich almoal safe en doe per slot van rekn kwam n buurman ok, gung, wil he noar Tubbig, noar n...
nl.verhalenbank.128519
Der wie jounpraterije by de boer. It gong der fleurich om ta en de praters woarden fol traktearre. De lytsfeint siet ek yn 't formidden. Dy woenen se bang meitsje. Se seinen tsjin him: "Dû krijst fan ús allegear in kwartsje, astû nou nei 't tsjerkhôf ta giest en in deabonke hellest út 'e bientsjekou."
De lytsfeint nom it fuortdaliks oan en gong op stap....
nl.verhalenbank.17570
Yn Uthuzen (Gr.) wie in spoekskuorre. Dy neamden se de skuorre mei de wite doar. Us heit en dy ha der wol west to sliepen as se dêr op 'e bou wienen. De lju dy't dêr slepten moasten altyd sà fier fan dy doar ôfbliuwe. Dêrom hienen se dy doar wyt ferve. As der guon opnij kommen to sliepen woarden dy altyd warskôge foar de rûmte by dy doar, dêr't net ien...
nl.verhalenbank.19705
Tichte by Piter Kikkert ûnder 't Surhústerfean stie in boerespul, dêr stie de skuordoar altyd fan iepen. Dat wie ek sekuer wier, dat seinen Jan en alleman.
Guon gongen moarns bitiid nei 't wurk, dan moesten se by Piter Kikkert oer 't hiem. Dan seagen se dêr dy doar wol iepen stean. Op in moarn ier en bitiid soe der in arbeider mei de Feanster boat nei 't...
nl.verhalenbank.28244
Een jongen vrijde naar een meisje. Hij vroeg en kreeg permissie om 's avonds als de ouders naar bed waren nog een poos bij haar te mogen opzitten, maar onder voorwaarde dat hij voor twaalven zou vertrekken. Eens verlaatte hij zich bij ongeluk. Klokslag twaalf viel zijn meisje flauw, werd marmer wit en wat hij ook deed er was geen leven in te krijgen. Hij...
nl.verhalenbank.9370
Een zoet gezelschap in een Limburgse herberg
In de winter zat op een avond een zoet gezelschap vergaderd in de keuken van een herberg in een onzer Limburgse dorpen. Het was de burgemeester, een wethouder, de koster-onderwijzer-organist, nog een paar boeren en achteraf zat een jongen van een zestien jaar. Deze laatste wist blijkbaar geen andere, hem meer...
nl.verhalenbank.35885
De Witvrouwkes
"Ze kwamen uit Duitsland", zei Graad, "ze waren helemaal niet katholiek, maar op en top heidens. Wat ze 's nachts uithaalden, dat kon Joost weten, maar ook overdag konden ze toveren van jewelste. Vaak kwamen ze op een voormiddag op 'n boerderij, als de boerin de pot aan 't koken was. En dan was het 't gewone kunstje van haar, om het spek,...
nl.verhalenbank.13221
Ik werkte in een kinderziekenhuis (Miniwinkel) in Delft. In het begin was er niks aan de hand en ging alles zijn gangetje. Tot op een dag, dat ik 's avonds alleen werkte, ineens alles veranderde.
Ik hoorde een klein meisje (jaar of 8) praten alsof ze naast me stond. Maar ik zag niemand staan. Ik ben een beetje gaan kijken vanuit de winkel of ik iemand...
nl.verhalenbank.49315
Over Spookdieren
Ook de oudste thans levende personen hebben geen ervaring meer gehad met spookdieren. Wat hiervan bekend is berust op overlevering. De verhalen spelen zich haast altijd af bij drie hofsteden. Vermoedelijk, omdat ze groot waren, en er altijd veel knechten en meiden waren. De hofsteden "Papegaaienburg" en "Noordbeek" liggen dicht bij...
nl.verhalenbank.13389
No. 295. Over den laatsten slag vertelt een sage uit Vorstenbosch, een gehucht van Nistelrode.
Achter de bergen leefde voor ongeveer 150 of 200 jaar de brave Ruth Antonius. Velen beweren dat hij een kluizenaar was, anderen zeggen een gewoon boertje, hoe het ook zij, hij bezat de gave der voorspelling.
Hij profeteerde: "Als ik zal sterven zal men mij...
nl.verhalenbank.48210
In Cocksdorp heeft het dan vroeger ook maar leelijk gespookt.
En dat is geen wonder, want was het Eierlandsche Huis daar niet vlak in de buurt? De appel valt niet ver van de boom. Het gebeurde op een boereplaats.
Midden in de oogsttijd.
Er waren dus veel menschen op die boerderij. Misschien wel dertien of veertien losse knechts.
Nu, die knechts...
nl.verhalenbank.128166
Kaspar
Pierre Heijboer
De kleine Jo was vijftien geworden en dat betekende dat hij ‘onderin ging’. En geloof maar dat hij daar trots op was. Hij was nu geen jochie meer; hij was een mijnwerker. Eentje van de Emma, de mijn van Hoensbroek. In het portiershuisje aan de Akerstraat hing nu zijn penning, zijn heel eigen penning.
Er was maar één ding dat Jokes...
nl.verhalenbank.41067
'Als ik er zo eens over denk, meneer, is 't wel vreemd, dat in vroeger jaren er zoveel rare dingen gebeurden, waar je tegenwoordig niet meer over hoort spreken!'
Zo begint de nog flink gebouwde oude schipper Eduard de Bruijn, die in het laatste huisje van de Lage Weg richting Zeedorp in Ossenisse woont.
'Heel wat jaren heb ik - als jongen eerst bij mijn...
nl.verhalenbank.49106
Leppink: Joa de wievenkoele, doar bunne wie wa duur ewest, doar heb wie veerder, doar kan ik niks van zegn. Joa heel oald, heel oald.
Hier in Hoksbarge he'j de Bommelas, dat is op Buurscherzaand opan. Mer doar wordt dan ezegd: De bommelas, doar hef 'n keerlke, dat hef Keizer heetn, a'k nich better weet en den hef n naam ekrêagn en dat hef dan n betke...
nl.verhalenbank.128594
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Hy joech nergens om. Hy hâldde in weddenskip mei guon, dat hy doarst wol by 't tsjuster nei 't tsjerkhôf ta en helje dêr in deabonke wei.
Deselden dy't mei him wedden, tochten: "Nou sille wy him dochs us bang meitsje." Foardat hy der wie, wienen der trije fan har nei 't tsjerkhôf ta gien. Sy hienen elk in wyt lekken om...
nl.verhalenbank.23453
Vroeger stond er bij Monnikendam een oude boereplaats, waar nou die nieuwe van Sluis staat. Nou, daar spookte het. Op een goeie dag kwamen er soldaten van Hoorn, en die vroege om nachtkwartier, omdat ze al zoo ver geloopen hadden. Dat konne ze niet krijgen, maar ze moste maar in de plaas gaan slapen. Dat woue ze niet, dus bleve ze liever buiten.
Maar één...
nl.verhalenbank.9328
Gais op 'e tsjille
Om achttjinhûndert tachtich hinne tsjinne in boeresoan út Molkwar as bakkersfeint te Wâldsein. Sneontejûns let kaam er geandefoet thús. Op in kear wie er hielendal op ien ein. Hy hie de tiisdeis mei de baas nei Snits west en dêr in filesepee sjoen, sa'n ding mei ien grut en ien Iyts tsjil. Hy hie der ek op sitten. It wie in merakel, sei...
nl.verhalenbank.12991
Mien schoonvoader dainde indertied bie de boer. Trouwens, wat zoln aarbaiderskinder anders.
Boer zien aine zeun was spoukkieker. t Was n vrijgezelle vent. s Nachts luip de jong asmis bie de weg of in t veld, want den mos hai wat zain. n Ongeluk of liekstoaties. Zo komp e op n nacht weer bie hoes en zeg teegn mien schoonvoader: "Ik bin noar Veenhoezn west;...
nl.verhalenbank.43279
Dêr't nou de fabryk fan Spinder is yn 'e Harkema, dêr wenne froeger dikke Fokke. De Fûgelkamp hiet it dêr. Fan 'e hurde wei ôf nei Fokke syn hûs ta roan in dyk (in hege wâl). Op in nacht wienen heit en Albert-om dêr togearre oan 't murdejeijen. Beide hienen se in goeije houn. Albert-om syn buorman Nicolai hie in dikke wite hiemhoun.
Doe gebeurde it, dat...
nl.verhalenbank.21210
De boer dêr't ik by wenne yn Aldegea wenne hielendal yn it Westen, op 'e Arkepôlle. Hy hiet fan Japik. Syn 'fan' wol my nou net yn 't sin komme.
Op in moarn om trije ûre moest der in kou nei Ljouwert ta, nei de merk. 't Wie op in freed-to-moarn. De koopman dy't de kou ophelle hiet fan Auke. De kou moest by de boat ôflevere wurde.
De kou stie noch op 'e...
nl.verhalenbank.33628
