Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Heit sei tsjin ús, wy moesten noait midden op 'e wei rinne fanwege de lykstaesjes, dy't wol us passeare koenen. Ik ha my dêr hast altyd oan hâlden.
nl.verhalenbank.19861
Wy seagen oan 'e Dwarsfeart froeger wol us wylde lantearnen. Dy sweefden boven de lânnen. Mar hwat dat to bitsjutten hie, wyt ik net.
nl.verhalenbank.19691
Eksters binne tillegrammen. Sy bringe tidingen fan ûngelok by de minsken.
nl.verhalenbank.19326
Ik wit noch bêst dat der - doe wie 'k noch in famke - ien sei: "Ha jim justerjoun dy toverlantearne wol sjoen? Dy gong op 'e dyk lâns. It wurde hjir skielk allegear huzen."
It binne èk allegear huzen woarn.
nl.verhalenbank.25622
Ik hie in kammeraet, dat wie Klaes. Hy wennet yn Grinzer Pein. Syn heit wie mei de helm geboaren. Dy seach alle bigraffenissen foarút. Hy koe fantofoaren sizze: dêr en dêr wurdt ien útdroegen en hy telde altyd de lju dy't achter it lyk oan roannen.
Op in kear moest er nei de klaei ta to arbeidzjen. Mar de moarns dat er fuort moest, sei er: "Ik kin wol...
nl.verhalenbank.24662
Yn Drachtster Kompenije wenne in frou, dy hie yn in koartstondige tiid twa bern forlern. It minske sukkele sels. Twa bern hie se oerhâlden, in jonge en in famke.
Doe wienen dy beide bern us oan 't boartsjen by 't sângat.
't Frommes dy't it my fortelde wie in suster fan dy frou.
Hja hie tsjin dy suster sein: "Nou is dat sjesa. Ik bin hjir net lang mear....
nl.verhalenbank.25582
Hjir by de dwarsfeart stie froeger in hûs, dêr woarde alle nachten yn sage en timmere. Dan seinen de minsken: Dêr komt in nij hûs, mar dat gebeurde noait.
Mar nou komme dêr allegear nije huzen to stean. 't Is dus wol neikom.
nl.verhalenbank.26048
Myn heit wie timmerman. Der kom us in neef fan my, in sekere Aelsen Booi, by heit.
"Hwat is 't der fannacht oan wei gong," sei er, "ik hearde de sage en se smieten mei stiennen de hiele nacht troch. Ik koe der net fan yn 'e sliep komme. 't Wie hjir flak achter."
Heit woe 't net leauwe, mar in healjier letter kom der op dat plak in hûs to stean.
nl.verhalenbank.23483
Doe't ik jong wie sweefden der altyd wylde lantearnen boppe de heide. As dat it gefal wie, kom der in ûngelok, seinen se.
nl.verhalenbank.23497
Ergens yn 'e Wâlden wenne in âld-feint. Dy wie arbeider by de boer. Hy wie mei de helm geboaren en moest alles sjen.
De boer dêr't er by wenne, hie twa soannen. Ien dêrfan woardde great mei de faem. Dy faem moest fan him bifalle. Sy mienden 't elkoar wol, mar de boer woe syn tastimming net jaen.
Doe gong de soan mei syn faem nei dy arbeider ta. Dy wenne...
nl.verhalenbank.19696
Ik hie in houn, dêr gong ik nachts faek mei it fjild yn. Ik gong faek to stropen en ek wol gauris to murdzjen. Op in kear hie 'k der op út west mei in famyljelid fan my. It hountsje dat wy hienen wie tige waeks. Dat blafte altyd fuortdaelks as der ien oan kom.
Yn 'e nacht gong ik wer mei myn hountsje nei hûs ta.
Myn famyljelid socht ergens oars ûnderdak....
nl.verhalenbank.24661
Yn Kloosterburen wie in keppeltsje folk by de boer oan 't wurk. 't Wie snein en it reinde. Auke Pultrum en Boardzer Bruining fan Boelensloane wienen der ek by.
Boardzer sei: "Wy forfele ús. Sil ik jim de kaert lizze?"
Doe helle der in spul kaerten foar den dach.
"Lûk dêr mar guon út", sei er.
"Heden," sei er doe, "ik ha iderkear in swart mantsje mei in...
nl.verhalenbank.25219
Tiense Boomsma fan 'e Boelensloane wie mei de helm geboaren. Hy sei: "Ik mat alles sjen."
Doe't der ris in jongeman stoarn wie, sei er fan tofoaren al: "Ik ha de bigraffenis sjoen. Deselde dy't stjert wennet op 't plak dêr't Houtigehage yn Boelensloane oanslút." 't Is dy en dy, sei er. It kloppe as in bus.
nl.verhalenbank.29386
De swarte spegel hienen se froeger altyd op 'e merken.
Dêr koe men jin takomstige frou yn sjen. Òf men seach in deakiste. Dat woe sizze dat men net trouwe soe.
Men moest achterstofoar wer ta de tinte út gean.
nl.verhalenbank.25581
Wy wennen froeger yn Drachtster Kompenije. Dêr wennen njonken ús lju, dy hienen earder yn 'e Fianen wenne (yn Houtigehage). Dy frou fortelde ús, sy wie us ûnderweis ergens hinne - doe wenne se noch yn 'e Fianen - doe gong se even by minsken oan ûnderweis, doe hie se achterom sjoen doe wie se allemachtige kjel woarn.
"O heden," hie se roppen, "ús keet...
nl.verhalenbank.24660
Myn neef Wessel Gal wie in kear op 'e wei, doe moest er oerside, hwant der kom in lykstaesje oan.
De èchte lykstaesje wie pas in dei of hwat letter.
Hy hat ek fan to foaren sjoen dat se syn earste wiif biklaeiden.
nl.verhalenbank.25218
Yn Eastemar stienen guon by 't wetter. Doe hearden se in lûd. Der woarde sein: De tijd is verschenen, de man is er niet. Even letter rekke der ien yn 't wetter dy't forsûpte. 't Wie yn 'e tiid fan 'e donkere hjerst.
nl.verhalenbank.23480
In sémearmin sjogge se mei stil moai waer. Fral as it hwat mistich is. Dan hearre se har lûden. Sy spartelje dan yn 't wetter om.
It séfolk is bang foar in sémearmin. 't Is in min teken, as se op 'e lappen komme, sizze se.
nl.verhalenbank.24933
Myn suster op 'e Harste yn Sumar hat yndertiid alhiel ûnforwacht in famke fan trettsjin jier forlern.
Us mem seach nachts wol gau us bigraffenisstoeten en sa. Sa seach se de wyks foardat it famke stoar yn 'e nacht ús heit alhiel yn 't swart by de Sumarre tsjerke hinne en wer kuijerjen.
It kom krekt sa út. Doe't it famke forstoarn is - in wike letter - hat...
nl.verhalenbank.21384
Ik wie sa'n foech jonge en wenne by bakker Vonk.
Jouns gong ik faek nei Brant en Mintsje ta. Dy wennen, krekt as Vonk, èk yn Drachtster Kompenije. (De man hiet Brant Pool). Hja hienen in dochter, dêr hie 'k wol hwat bistek op. Op in joun wie 'k dêr wèr.
"Ha jim hjir in nij hûs krige?" frege ik. Hwant ik seach achter it hûs fan Brant Pool in ljocht...
nl.verhalenbank.33623
