Datasets - ISEBEL

Noait midden op 'e wei rinne, hwant as der hwat is, dan rint men dêr by op en falt men der achter wer by del. Dat jildt foaral foar nachts foar tolven.

middenop

nl.verhalenbank.21905

Germ Smous (= Tuinstra) en syn jonge Mindert kamen us fan 'e klaei ôf. Doe't se oan 't Knjillisdjip ta wienen, rêstten se even. 't Wie dauwich waer. "Heit, dêr komt hwat oan", sei Mindert. "Hwerdat jonge?" "Dêr, sjoch mar." "Sweeft it, of giet it?" "It sweeft." "Set dan sok." En der roannen se hinne sa hurd as siet de duvel har achternei. (dit verhaaltje...

algemeen

nl.verhalenbank.17680

Op Bearne-daem tusken Boelensloane en Surhústerfean spoeke it altyd. Dêr roan geregeld in keardel om yn 'e nacht.

kerel

nl.verhalenbank.17678

Yn Grinslân stienen pleatsen, dêr koenen de skuorredoarren nachts net fan ticht bliuwe.

dicht

nl.verhalenbank.36099

Yn 'e skuorre fan Jan Dijkhuis tusken Zoutkamp en Ulrum wie it net plús. Dêr spoeke it. Dêr doarst gjin minske yn to sliepen.

angst

nl.verhalenbank.17679

By Bearne-daem gong 't ek altyd op in spoekjen. Dêr wienen de minsken altyd bang.

bang

nl.verhalenbank.37783

Oan 'e kant fan 'e Blaudobbe yn 'e Houtigehage binne troch minsken twa famkes sjoen mei reade skelkjes foar. Dy minsken wienen bang, dat dat op foartjirmerij tsjutte, hwant yn werklikheit wienen dy famkes der net. De lju pasten op, dat har bern net to ticht by de Blaudobbe kamen.

kind

nl.verhalenbank.17636

Der wie in frou, dy hie har soan hwat biloofd. Mar doe rekke se der ôf en de soan hie it net krige. Doe krige dat minske gjin rêst yn 't graef. Letter spûke se altyd by him.

belofte

nl.verhalenbank.36203

By 't Spoekereedtsje oan 'e Folgerster loane spoeke altyd in dikke houn.

dik

nl.verhalenbank.25257

Se seinen froeger altyd, der roan op 'e Boelensloane in fôlle om mei in greate brijpot om 'e nekke hinne.

brijpot

nl.verhalenbank.25256

Yn Hurdegaryp wie in hekke, dy koenen se net sa fêst meitsje dat er ticht bliuwe koe. 't Wie in izeren homeije, hy stie altyd iepen.

hek

nl.verhalenbank.24389

To Westerhorn yn Grinslân stie in boereplaets dwars by de wei lâns. Dêr yn dy plaets wie 't net plús. It spûke dêr alle nachten. Twa geasten dwaelden dêr om en de boer, dy't op dy plaets wenne hie dêr in great hekel oan. Hy koe der min oer. Hy sei tsjin syn buorman: "Ik ha sa'n lêst fan dy spûkerij, wytstû dêr ek ried op?" Hy wist dat dy buorman gjin...

balk

nl.verhalenbank.17637

Us heit en dy hienen in houn. As der in lykstaesje oankaem, siet dy houn even fan tofoaren to gûlen. Dan siet er op 'e hoeke. Dat die er grif alle kearen.

begrafenisstoet

nl.verhalenbank.24374

Op 't Heechsân to Eastemar oan 'e ein fan 'e Parsingel stie in buorkerij. Dêr tsjinne in faem. Dy kom fan 'e Harkema. Dy faem seach dêr algeduerigen by in stikelbosk in lyts neaken berntsje, dat wei woarde yn 'e groun. Dy faem woarde op 't lêst sa binaud, dat sy woe dêr net langer by dy minsken bliuwe en sy gong wer nei Harkema ta nei har âlden. Mar doe...

angst

nl.verhalenbank.17027

Ik wie boerefeint yn Surhuzum. Op in kear kom ik de moarns fjouwer ûre ta de plaets út, doe seach ik dat der ien yn 't hôf wie. Ik tocht: dy sit ta de apels. "Goeije morgen", sei 'k, mar hy sei neat werom. Ik sei nochris fan "Goeije morgen", mar hy sei wèr neat. Ik tocht: Hâld dy dan mar stil. Ik gong nei de wei ta. Mar doe't ik op 'e wei wie en fierder...

afwenden

nl.verhalenbank.25254

Wy wennen op Readskuorre. Wy koenen de Skeanpaden lâns nei de Hamsterheide, mar dat mochten wy net fan ús mem, hwant it spoeke op 'e houtsjes. De Achterwei mochten wy ek net del, hwant dêr siet altyd in lyts keardeltsje op 'e leider, seinen se. Dêr spoeke it ek.

duivel

nl.verhalenbank.17595

Us buorman, doe't dy noch jong wie, wenne by de boer as feint. By dy boer gongen presys tolve ûre de skuorredoarren iepen. De boer, de arbeiders en de jonges gongen der út om to sjen hwat it wie, mar der wie neat. De oare nachts wie it wèr. It gong nacht op nacht. Hoe lang as dat oanhâlden hat, wyt ik net.

boer

nl.verhalenbank.25325

Fan 'e Boelensloane nei 't Blauhûs ta spûke in houn.

hond

nl.verhalenbank.25655

Yn Grinslân wienen boereskuorren, dy doogden net. Dêr spûke it. Dat wie faek wol bikend. De minsken kommen net yn sa'n skuorre to sliepen, mar krigen in oar ûnderdak.

boerenschuur

nl.verhalenbank.36204

By de Bearnedaem spûket in wyt barchje. Dat rint dêr jouns altyd. Forskeidene minsken doarsten dêr froeger jouns net lâns.

angst

nl.verhalenbank.25654

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur