Datasets - ISEBEL

Der wie in dief, dy hie stellen. In hiele bult minsken der achteroan. Sy kommen troch in doarp, dat noch gjin namme hie. "Hokker matte wy pakke?" rôpen dy minsken. "De earste mar!" woarde der weromroppen. Doe krige dat doarp de namme Eastemar. Doe kommen se yn in oar plak, dat èk noch gjin namme hie. Dêr rôpen se: "Sy ha him samar!" Doe krige dat plak de...

achtervolgen

nl.verhalenbank.33044

Ik haw in kammeraed hawn, dy syn heit, dat wie in raer man. Dy koe 't net folle skele hwat er sei. En hy mocht sa graech in slokje, dat hy wie hast altyd dronken. Op in kear kom er wer út 'e herberch. Hy wie smoardronken. Syn soan wie by him. Hja rounen de Simmerdyk del. Doe woarde dy man samar ynienen optild en in ein fuortsmiten. Dat hat de duvel dien....

drinken

nl.verhalenbank.38129

Der waerd ús al jong yndruid: Nachts net op 't midden fan 'e wei rinne, hwant der kin wolris in lykstaesje ûnderweis wêze, en dan wurde jo oan kant smiten.

inprenten

nl.verhalenbank.38128

Men mat nachts noait midden op 'e wei rinne. Men rint dan de kâns dat men troch in lykstaesje oan kant reage wurdt.

begrafenisstoet

nl.verhalenbank.31325

Oege wie arbeider by in boer. Dy boer hie twa sike hynders, dêrom stjûrde er Oege nei greate Wopke fan Kûkherne, de wûnderdokter en duvelbander. Hy joech Oege hier mei fan 'e sike hynders, mar ek hier fan in oar hynder, dat net siik wie. 't Wie yn 'e winter en 't iis dat hâldde, dat Oege ried op redens nei Kûkherne. Wopke biseach de trije soarten hier en...

arbeider

nl.verhalenbank.31584

Heit fortelde ús, hy hie ris in faem hawn, dêr moest er mei nei Burgum ta. Doe't se noch net earlik oan 't plak tawienen. dêr't letter it tramstasjon wie, krige de faem heit by de earm en rôp: "Heare, mast dêr ris sjen!" Doe kaem har dêr in houn tomjitte sa great as in hokling. Hy roun har stadich foarby. Beide trillen op har skonken. Efkes letter wie er...

dier

nl.verhalenbank.31963

Myn swager syn heit, dat wie Oene Krop. Dat wie in nuver man. Hy koe de minsken en de beesten genêze. Dat die er op in fremde manier. Minsken dy't net rinne koenen, makke hy wer oan 't rinnen. Hy wenne yn 'e Bosk yn 'e Westerein. Se kommen faek by him, foar harsels of foar in dier. Syn echte namme wie Oene Kempenaar. Ik haw twa kear myn foet forknoffele....

aanraken

nl.verhalenbank.38151

Yn Ljouwert, yn 't steechje tsjin 't froegere stêdssikenhus oer, wenne in man, dy wie mei de helm geboaren. Ik wyt net of er noch leeft. Midden yn 'e nacht woarde er út bêd wei roppen en dan moest hy der út om to sjen. Soms moest er hiele einen rinne. Sokke minsken kinne dan net lizzen bliuwe. Dy man út Ljouwert seach dan in lykstaesje. Dan wist er hwa't...

bed

nl.verhalenbank.38145

To Burgum, by de âld tsjerke is in ûnderierdske gong. Dy rint fan it kleaster nei de greate tsjerke ta, oerdwars.

gang

nl.verhalenbank.38144

Der woarde froeger altyd tsjin ús sein: "Rin noait midden op 'e wei, hwant der kin ris in lykstaesje oankomme.

kant

nl.verhalenbank.27648

Wy hienen in arbeider fan Garyp. Op in moarn bitiid gong er us wer nei ús ta, doe wie der him in hiele greate keardel op side kom. Dy bleau hyltyd njonken him. Pas doe't er yn Burgum wie, gong er by him wei.

achtervolgen

nl.verhalenbank.23614

Us mem roun yn 'e sinteklazetiid mei de taeikoer. Hja kaem ris op in joun by in hûs, dêr't se taei forkocht. Doe gong se dêr wer wei, doe seach se in beest. Hja wist net hwat it wie, mar 't wie in hiel great ding. Doe't it beest tichteby wie, like it in hiele greate houn. Hy wie roetswart en hie gleone egen yn 'e kop. Mem wie deabinaud. "Ik hoopje noait,...

avond

nl.verhalenbank.38156

Yn Jistrum wenne Jan Binnes. Dy hie in frou dy sei, hja hie in glêzen skonk. Hja wie hypechonder. Hja koe net rinne, miende se, mar 't wie neat oars as ynbylding. Op in dei sette Jan Binnes har op 'e jitkarre. Hja rieden togearre 't lân yn, oer 't bûtlân en sa werom. Mar doe't se op 'e weromreis fjouwer kampen lân troch wienen, makke hy de jitkarre los,...

been

nl.verhalenbank.31312

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur