Datasets - ISEBEL

Harm die noait in slach en hy seach der út as de earmste bidler. Hy kocht in hûs op Hanenburch. Doe moest er nei notaris ta. Notaris tocht: "Harm hat net in dûbeltsje." Hy moest in pear bargen ha. Dat hied er tsjin Harm sein. Harm hie de pong út 'e bûs krige en sein: "Ik ha gjin boarch, mar dit is de boarch." Doe hied er de notaris fuort bitelle.

arm

nl.verhalenbank.23902

We wonde vroeger ien de Langstroat. Thuus hadde ze ’n keer ’n geit verkoch, on Pelkman ien de Kommerdiek. Toe ze de geit nor zien nijje huus brochte, kwam vrouw S., die ze vör ’n heks verslete, d’r achterop. De minse, die ’t zage, zèje: “Die geit zal wel kapot goan”. En da gebeurde ok no ’n wèk of drie.

brengen

nl.verhalenbank.49675

Stammerige Harm hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel. Se seinen, dat er ryk wie. As er hwat kochte foar in goune, gong dy altyd wer nei him ta. In dûbeltsje of in kwartsje net. Dy koenen jy gerust fan him oannimme, mar noait in goune, hwant dy wienen je even letter wer kwyt.

aannemen

nl.verhalenbank.29817

In Kampen waren de mensen zeer rijk. Maar 1 probleem, ze hadden geen kerktoren en dat hadden ze in dat arme Zwolle wel! Maar de Zwollenaars werden steeds armer en de Kampenaars werden steeds rijker, dus op een gegeven moment moesten de Zwollenaars die klok wel verkopen. Dus uiteindelijk hadden de Kampenaars een klok, maar die luidde vreselijk vals, zo van...

armoede

nl.verhalenbank.19297

Der stienen trije man by in bakker foar de etalage to sjen. Dêr lei in prachtige taert foar. Hja praetten ûnder elkoar ôf, hwa't de dikste rachel spuije soe, dy soe de taert ha. De beide oaren soenen him dan bitelje. De earste spuide in dikke rachel. De twadde spuide in rachel, dy wie nòch dikker. Mar de trêdde gong hinne, dy slobbere dy beide rachels op...

nl.verhalenbank.33735

Bûten Bûtenpost stiet in herberch: De laatste Stuver. Dy herberch hat sà syn namme krigen. Der wenne yndertiid in kastlein yn, dy mocht graech in buorrel en syn wyfke krektengelyk. Dat kom de saek net to'n goede. It kaem safier, dat doe't de drankleveransier kom, doe koenen se him net bitelje. Sy seinen tsjin 'e drankleveransier: "Dat komt, de lju dy't...

afspraak

nl.verhalenbank.17697

Duveldrek dienen se froeger ûnder 'e drompel foar de tsjoensters. Hja kochten it by David Flud (= D. de Vrieze). Ik stie dêr ris yn 'e winkel, doe kaem der in dikke keardel oan, dy mankearde altyd fan alles. It wienen dêr grapjassen by David Flud. "Hoe is 't mei de pisser?" frege David. "Aerdich goed, mynhear", sei de man "En hoe is 't mei de stuiter?"...

afweer

nl.verhalenbank.36659

Wratte, die mos je verkope voor geld. Je had vroege bij ons een vrouwen die kocht ze voor een of twee cente. En dat hielp ok! Je kon wratte ok inwrijve met de binnekant van een grote boon.

beter maken

nl.verhalenbank.70632

Twa kooplju út 'e Westerein wienen om handel út. Hja rieden yn in auto oer de ôfslútdyk en doe kommen se by in café. Dêr stoppen se en kochten in kop kofje. De kastlein sei: "Kooplju?" "Jonge ja", seinen se. "Is der noch hwat to finen?" frege de kastlein. "'t Is sykjen," seinen se, "wite jo soms noch hwat?" "Hjir wie juster in man, dy hie in pear moaije...

auto

nl.verhalenbank.28459

Bearn van der Woude fortelde: Ik wie us in kear by Hindrik Pikelhearring (= van der Molen). Doe sei Hindrik tsjin my: "Bearn, ik ha noch in bigje. Dat wie krekt hwat foar dy. Wolst it keapje?" Ik sei: "Ik ha gjin sinten." "Hoechst der ek net folle foar to jaen", sei Hindrik, hy is goedkeep. Ik sei: "Ik mat him earst mar ris sjen." Doe wy der hinne. 't Wie...

bedrag

nl.verhalenbank.26059

Guon dy't mei de helm geboaren binne, binne kûgelfrij. De froedfroulju, dy't de bern heine, knoffelen faek sa'n helm achterút, as se 't rêdde koenen. Us mem hat it wol meimakke, dat se dat dienen. Sa'n helm wie in protte jild wurdich. As in sékaptein sa'n helm hie, dan soe syn skip op sé noait forgean, al stoarme it nòch sa. Ofsieren kochten dy helms ek,...

achterhouden

nl.verhalenbank.38139

Minse Griper en syn kammeraat hienen togearre sa'n toverboek kocht. Sy retten der om by hwa't it boek wêze soe. Doe wie myn omke sa ûngelokkich, dat hy der oan fêst rekke. Hy koe 't noait wer kwyt wurde. As er it forbrânde, dat joech him neat. Hy hat der sa lang as er libbe oan fêst sitten.

boek

nl.verhalenbank.17647

Ik wie ris oan 't fervjen by Sjoerd Visser yn Bûtenpost. Syn heit Gjert Visser wie hjir geboaren en getogen dat wy koenen skoan meielkoar prate. Wy krigen it oer tsjoenderije ensa. Doe fortelde Sjoerd my: "Myn heit Gjert Visser hie hwat buorkerije en tagelyk wied er ek sa'n bytsje fékoopman. Hy hie ris trije biggen kocht: twa swarte en ien witen-ien. Dy...

beheksen

nl.verhalenbank.28702

Ûlespegel hie ris in kear in hynder forkocht. Doe't de koopman frege of der ek hwat oan hapere, sei Ûlespegel: "Né, mar hy wol net oer beammen hinne." "Nou," sei de koopman, "dat hoeft ek net." En hy kocht it hynder. Doe soe de man 't hynder fuort mar ris prebearje. Doe soed er oer in brêge hinne. Mar dêr wie 't beest mei gjin stok oer to krijen. Doe gong...

boom

nl.verhalenbank.32996

Sterke Ynse kaem ris mei in jong bist delsetten, dat hied er kocht op 'e Drachtster Merke. Doe moest er dêrmei oer de draei. Dat woe net rjocht. Doe naem er it bist oer de nekke en sa is er der mei oer de draei komd.

beest

nl.verhalenbank.20820

Toverboekje In Borkel en Schaft waor 'ne jonge, die onder dienst moes veur zun nummer. Nou konde vruuger buukskes kope, spookbuukskes noemde ze die. In't garnizoen ha die jonge d'r ok een gekocht. Daor konde in lere he ge moes hekse. Hij had 'r een genome hoe zun kameraode 't ok hadde afgeraoje. Nou kwam die jonge thuis. Op zekere dag ston ie buite, toen...

afhelpen

nl.verhalenbank.41372

Lantinga wie in gûchelder en wenne op 't Hearrenfean. Op in kear kaem er op Skoatster merke en kocht dêr in hynder. Hy sei tsjin 'e koopman: "Wy sille fuort mar even ôfrekkenje." Hy bitelle yn gounen en ryksdaelders, dy't er allegearre op 'e tafel lei. De koopman die se yn 'e jildponge, mar doe't hy der even letter nei seach, doe wienen dy gounen en...

bemerken

nl.verhalenbank.32161

De bern droegen duveldrek yn in pûdtsje op 't boarst. Dat kochten se meast yn 'e apteek. Wie der in bern bitsjoend, dan gongen se nei de duvelbander om in drankje. Us heit syn omke hat der ek alris hinne west. "Tink der om," sei de duvelbander tsjin him, "der kinne dy ûnderweis wolris beesten by 't boarst opspringe." Dat gebeurde ek. Der sprongen katten...

apotheek

nl.verhalenbank.27236

Vroeger waren d'r van die mensen, ik heb wel is horen zeggen, dat ze een toverboek konden kopen, waarmee ze konden heksen of toveren. Dat boekje konden ze nooit wegmaken, ze konden 't verscheuren, ze konden 't weggooien, 't kwam altijd weer terug.

boekje

nl.verhalenbank.126604

Yn Lúxwâlde wenne in tsjoenster, dy gong altyd nei de winkel om boadskippen, mar hja bitelle noait. De winkelfrou sei tsjin har: "Jo matte ekris bitelje." Doe kom dat frommes as in kat werom. De beide froulju hienen slim rûzje hawn. Doe't de winkelfrou de kat seach, goaide se har in tsjettelfol siedend wetter oer de rêch. "Hjir, dû smoarge tsjoenster,"...

bed

nl.verhalenbank.26116

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur