Datasets - ISEBEL

Zo heb ik ooit toen ik uuuh, was ik in Garderen. En ik was op zoek naar een meertje. En het was ook een beetje herfstachtig en we zaten gewoon op een gegeven moment midden in het bos helemaal zo vast met die auto, het was helemaal zo tot aan de as in de blubber. Ja hoe komen we nou met die auto daar weg? Dus wij lopen en we komen bij een echt middle of...

auto

nl.verhalenbank.47699

Asmis wol de botter nait kaarn. Wai-je, wat je den doun mozzen? Wie gungen noar t bos en sneden takjes van t sporkenholt. De letiense noam is “rhamnus”; wie zegn dr teegn van iembern-holt, omdat dei stokkies ook bruukt worn in de iemekörven. Moar goud, de boerin luip den mit dei takjes drei moal om de koustaal tou en den nog drei keer om de kaarn. Den...

bijenhout

nl.verhalenbank.44535

By Oetse en Rins woe it net tsjernje. Se koenen gjin bûter meitsje, de saek wie bitsjoend. Doe gongen se nei Piter Poes ta, de duvelbander fan Sumarreheide. Jan, de feint tocht: "dêr wol 'k by wêze. Ik wol sjen, hwat er docht." Mar op 't lêst fleach er fan klearebare binaudens yn 'e hûs, hwant de koeglêzen wienen der samar fansels útspat.

afluisteren

nl.verhalenbank.15598

Jelle wenne yn 'e Vrijstad yn 'e Broek. Op in kear siet er to melken yn 't bûthús. Doe wie dêr in hiel lyts keardeltsje oer de bûthúsflier stappen kaem. 't Wie in ierdmantsje. En dat hie tsjin him sein: "Sitst to melken, Jelle?" Mear hied er net sein, doe wied er wer fuort gien. Mar Jelle wie deabinaud. Hy wie bang yn eigen hûs woarn en is dêr wei gong to...

aardmannetje

nl.verhalenbank.36609

Us heit hat us nei Grinslân west to takkebinen yn 'e buert fan Tolbert. Dêr wie allegear bosk. Hy slepte nachts by de boer yn 't strie op 'e koustâl. Mar dat strie, dat waerd stadichoan ûnder him weiskuord. Op it lêst hied er net in strieke mear ûnder him. Doe tocht er, dat sil de houn wol dwaen, mar dat wie sa net. Hy seach us goed om him hinne en doe...

angst

nl.verhalenbank.19676

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur