Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Alde Fije Antsje wie in tsjoenster. Mar Fije woe dêr gjin praet fan hearre. Dy sei: "Ik kin tsjoene, mar Antsje net."
nl.verhalenbank.19650
It gebeurde ek ris, doe socht it gerjocht Japik Ingberts.
De plysjes wienen mei in rydtúch ta de stêd út kom, rjochting Grins. Doe't se oan 't âld tolhek ta wienen, stie dêr in âld mantsje. "Mei 'k mei ride?" frege er.
Hja hâldden stil en hy koe mei ride. Doe hearde hy ûnderweis, dat se Japik Ingberts efter 'e broek sieten.
Even foar de Bonkebrêge sei 't...
nl.verhalenbank.38304
Hjir hat ek in sekere Ruerd Boonstra wenne. Dy koe ek bûksprekke. Hy wie ris op in kear by ús, doe siet ynienen ús kat yn 'e kast to razen. Mem der hinne, mar dêr wie net in kat to sjen. Even letter hearden wy de kat yn 'e kachel. Op it lêst krige mem it yn 'e gaten.
nl.verhalenbank.37960
Foar de Heide-reed oer to Burgumerheide hat yndertiid in faem har mei har berntsje yn in dobbe forsûpt.
Letter hearden de minsken dêr nou en dan roppen: Help! Help!
nl.verhalenbank.38058
Wy wienen matteflechters. As fanke moest ik in kear in matte flechtsje foar hiel âlde minsken yn Feanwâldsterwâl. Doe fortelde dat âlde minske my it folgjende:
Ik wie in jongfaem, de âldste fan fiif bern.
Heit en mem en de fjouwer oare bern dy gongen op in snein mei in boatsje nei de Falom. Achter Feanwâlden yn 'e Blauwe klyndobbe binne se alle seis...
nl.verhalenbank.21911
Op in kear kaem Japik Ingberts yn in bakkerswinkel yn 'e stêd. De bakker hie in swier gouden horloazje foar op it boarst.
Japik Ingberts sei tsjin 'e bakker dat er in bôlle ha moest. "Jo matte my de bôlle achter ûnder 't boezeroen triuwe op 'e rêch," sei er tsjin 'e bakker, "hwant ik mat ien foarstelle dy't in buchel hat." En doe bûgde hy him foaroer oer...
nl.verhalenbank.37949
Jehannes Meerstra koe bûksprekke.
Der waerd froeger Sûkerij opgroeven en dat gong nei 't sûkerij-fabryk ta. Se wurken der nachts en deis altyd troch.
Op in nacht wienen se oan 't kofjedrinken. Jehannes Meerstra wie der ek by. Doe sei ien fan 'e arbeiders: "Ik hie wol sin oan pikelhearrings."
Hja sieten to brea iten. Doe hearden se ynienen de...
nl.verhalenbank.38048
Op 'e Godleas Singel is 't gebeurd dat dêr op in joune let in man lâns kom, dy hie jild ophelle. Hy hie de sek mei jild op 'e rêch, hwant papierjild hienen se froeger net.
Der wienen in pear keardels dy wachten him op, dy hienen it op syn jild forsjoen. Hja hienen him noch net sjoen, mar dy man mei jild hie hàr wòl sjoen. Der lei in skou oan 'e kant fan...
nl.verhalenbank.37967
Myn mem kom fan Wâlterswâld. Yn 'e tiid doe't sy jong wie ried der noch gjin trein. Mar krekt fan tofoaren, doe't der sprake fan wie dat se 't spoar oanlizze soenen, hearden se, as se yn 'e hûs sieten, it lûd fan 'e ridende trein.
Dat wie foargedrûs.
nl.verhalenbank.38172
Guon seagen de tramljochten (fan 'e tram fan Feanwâlden nei Dokkum) fan tofoaren.
Ek it spoar fan Ljouwert nei Grins ha guon fan tofoaren heard.
nl.verhalenbank.37866
Bartele Hiltsje hearde fan tofoaren in muoikesizzer fan har doe't dy yn 't wetter rekke en fordronk. Letter is dy jonge fordronken.
nl.verhalenbank.38201
Der wie in feanbaes, dy wenne op 'e Wâl. Hy hie nei de klaei ta west om sinten op to heljen foar de baggelders dy't er dêr levere hie. De jouns kaem er werom. Hy hie in lyts hountsje by him. Hy roan de Godleas Singel del by nacht. Doe't er al in moai eintsje op stap wie hearde hy guon oankommen, mar hy koe se net sjen. Omdat er in protte jild by him hie,...
nl.verhalenbank.37870
Us heit fortelde, froeger hienen guon ris op it Bûtenfjild ûnder Feanwâlden in hiele protte minsken by elkoar heard. Doe seinen se: dêr is safolle folk, dat kin wolris bitsjutte dat der nochris in greate stêd yn it Bûtenfjild komt.
Der wie yn werklikheit net in minske.
Mar letter woarde dêr troch de trije provinsjes lân oanmakke en doe wienen dêr in berch...
nl.verhalenbank.37858
Doe't ik in lyts jonkje wie, is it folgjende ris gebeurd. Us mem hie in omkesizzer, dat wie Gaetse. Op in nacht koe mem net sliepe. Se wie sa raer hyltyd. Doe hearde se ien by de doar. En doe hearde se it lûd fan Gaetse, har omkesizzer. Hja hearde dat er sei dat har broer Hâns dea wie.
Hja sei it de oare moarns: Myn omkesizzer hat fannacht by de doar...
nl.verhalenbank.38216
Op 'e Hoek, by de wei nei de Hoekswâl wennen mem en dy.
De buorfrou wie siik en lei op bêd.
Doe hearde mem op in joun klopjen. Mar der wie net ien. Doch hie mem it klopjen dúdlik heard.
De oare jouns waerd der wèr kloppe. Mar doe wie 't wòl echt.
"Hwa is der?" sei mem.
Doe wie 't Sibe, de buorman. Hy kaem to sizzen, dat syn frou overleden wie.
nl.verhalenbank.38193
Jehannes Meerstra wenne op 'e Wâl.
Dy koe soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Hy koe ek samar yn 'e wyn op sile. En op 'e naed fan 'e skuorre liet er in hiele team hinnen rinne, achter elkoar oan mei de hoanne foarop.
Op in kear wie 't wurkfolk op 't sûkerijfabryk. Guon wienen oan 't stampen, oaren oan 't stoken, doe sei der ien sa: "Hwat hie ik...
nl.verhalenbank.19638
Hjir hat in sûkerijfabryk stien. It wurkfolk stie op 'e bult fan 'e biten. Hja praetten oer fisk. Doe sei Alle de Jager: "Hwat hie 'k nou in sin oan pikelhearrings." Jehannes wie der ek by.
Doe hearden se ynienen de pikelhearringsutelder roppen: "Pikelhearring!" It wurkfolk der hinne, mar der wie net ien.
Even letter waerd der wer roppen: Pikelhearring!...
nl.verhalenbank.38184
Yn 't Suden fan Fryslân wenne in man, dy groef dêr in put. Hy woe wetter ha, mar koe gjin krije. Dy put wie hiel, hiel djip op't lêst en doe siet der op in moarn in bytsje wetter yn, mar dat wie sâlt. It wie séwetter. Dêr koe er neat mei.
Doe hearde dy man ûnder út 'e put wei in stem. Der waerd roppen: "Flechtsje fan dit lân!"
Doe hat dy man dat lân...
nl.verhalenbank.37942
Yn 'e Tsjûkemar is in tsjerkhôf, dat forsonken is. Dêr liedt wolris in klok yn 't wetter. Guon ha 't lûd heard.
nl.verhalenbank.37941
Froeger hiene je hjir in feanterije. Der wienen guon, dy feanten hjir. Dan leveren se turf oan 'e omlizzende plakken. En dan moesten se de sinten dêr wei helje, dy't se dêr foar barre koenen. Se bitellen yn dy tiid net mei papierjild, mar mei ryksdaelders.
Sa hie âlde Willem-om ris op in kear nei Dokkum ta west om jild foar de turf op to heljen. Hy wie op...
nl.verhalenbank.38040
