Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Mem wist fan tofoaren dat se ús Minne forlieze moest. Dat hie se sjoen. Minne wie 19 jier doe't er stoar. Dêr hie mem it hiel bot mei to dwaen. Hja wie hast in bytsje forstandeloas, sa slim wie 't.
Krekt fóár syn dea sei mem tsjin him: "Is 't goed mei dy, Minne?"
"Jawol," sei Minne, "ik kom goed toplak."
Mar mem wie dêr net gerêst oer. Hja twifele der oan...
nl.verhalenbank.32827
Mem wie op in middei by Boardzer Bruning to thédrinken.
Doe sei er tsjin mem: "Tryn, hwat mei dat nou west ha? Lêsten nacht seach ik in fisioen: Ik hie thédronken en ik hie in koekje hawn en dêr wie sa'n âlde muzykdoaze, dy't muzyk makke en ik hie hwat dânse en doe stie dêr in lyts mantsje by de tafel en dy sei: 'Boardzer, nou hast fan alles hawn, en...
nl.verhalenbank.32833
As de swarte roeken sa to kear gongen by it jirappeldollen op it lân dan komt der in bigraffenis. Ek as de eksters bot skatterje.
nl.verhalenbank.33053
As in houn spûkgûlde koe men der mar fan op oan dat der in sterfgefal yn 'e buert kom.
Mem hie 't net op eksters bigrepen. As der in minske op stjerren lei kom der in hiele kloft eksters op it hiem en dy skatteren mar om 't hûs hinne.
Wy ha 't sels bilibbe mei in ekster. Doe't ús heit tige min wie kom der in ekster by ús op 't hiem. Dy gong op 'e hekke...
nl.verhalenbank.33721
Yn 'e lêste oarloch wenne ik noch op it Kattegat, op 't Wytfean, flak by de Leijen. Dêr wienen doe ûnderdûkers, dêr't ik faek mei praette. Twa rijnaken leinen der, en de lju, dy't dêr yn wennen krigen altyd molke fan my. De skipper fan ien fan dy beide rijnaken kaem ris by my op in joun, doe sei er tsjin my: "Sil ik jo ris hwat bûtengewoans fortelle?
't...
nl.verhalenbank.29579
Frijmitselers forkeapje har siel oan 'e duvel. Dêr krije se jild foar yn 't plak. Oan jild ha se noait gebrek. Nou en dan hâlde se in forgadering yn in gebou. Dêr wurdt dan ien útkiesd, dy't ien formoardzje mat.
nl.verhalenbank.29592
Doe't Berend, de buorman fan Boardzer Bruning fan 'e Boelensloane kom to forstjerren, koenen se dêr earst net in foargonger by krije. Mar Boardzer hie al fan tofoaren sjoen dat Durk Pultrum de foargong ha soe. Dêrom sei er: "Gean mar nei Durk Pultrum ta, dy wol wol."
nl.verhalenbank.32824
Frijmitselers wienen kûgelfrij. Hja hienen in forboun mei de duvel en hienen dêrtroch noait forlet fan jild. Dy't ienkear lid wie koe der net wer by wei. Om de safolle jier moast der ien fan har dea. Der woarde om lotte hwa't him formoardzje moest.
nl.verhalenbank.36115
In séman hat my wolris forteld, as der oan board ien tige siik wie, dan kommen de haeijen der op ôf.
nl.verhalenbank.33723
It gebeurde by de Koba ûnder de Pein dat der by lju dy't dêr wennen hyltyd in ekster by 't sinkgat stie. De frou tocht: Hwat mat dy fûgel dêr? En sy jage him fuort. Mar hy kom hyltyd wer. Doe is dêr de middeis in jonkje fan harren yn dat sinkgat forsûpt.
nl.verhalenbank.33722
Doe't ús mem net mear op har sels wêze koe kom se by Schoppert op Wilhelmina-hoeve yn in keammerke ûnder Grinzer Pein. Dêr wie in minske yn dat keammerke forstoarn.
Op in kear fortelde mem my: "Dat minske dat hjir yn dit keammerke forstoarn is, hat by my west. Ik seach har stean en ik hâldde it gesicht op har. Hja hie sokke moaije klean oan."
"Wie mem net...
nl.verhalenbank.32825
Alde Janke Koaning (= Kootstra) wie ús buorfrou. Op in kear sei se tsjin mem - doe wennen wy noch yn 'e Harkema -:
"It komt net goed mei jimme Minne (Minne wie myn broer), hwant ik haw in lykstaesje by jimme sjoen."
Hja krige gelyk, ús Minne kom to forstjerren.
nl.verhalenbank.32819
Auwert-omme wie nei in houtforkeaping en lânforhiering op Nijtap. Froeger roannen se altyd en dat die Auwert-omme ek (fan Rottefalle). Hy woe in perseel hout ha. Doe't de houtforkeaping ôfroun wie, roan er allinne fan Nijtap de achterwei del. Dat wie doe noch in sânreed. Nou seit men der tsjin Leidyksloane.
Doe't er in pear hondert meter roun hie, seach...
nl.verhalenbank.29578
Op 'e Mûzegroppewei hat Bate Bates lang lyn syn dochter de hals útsnien en doe hat er himsels fan kant makke. Dêr wie in rymke fan (ek in strjittesang):
Bate Bates dy is gemien,
dy hat syn eigen dochter de hals útsnien.
En doe waerd er sa binaud,
doe hat er himsels de kop ôfhoud.
De bloedplakken yn dat hûs ha se der noait wei krije kind.
Hja koenen de...
nl.verhalenbank.29597
Us heit hat faek forteld fan lju dy't ûnderweis wienen mei oaren yn 'e nacht en dat der dan ien sei: Even oan kant gean. Der mat in lykstaesje passeare. Sûnder dat de oaren it seagen.
nl.verhalenbank.29583
Boardzer Bruining fan 'e Boelensloane wie mei de helm geboaren. Hy sei: In minske mat om 12 ûre yn 'e nacht noait midden op 'e wei gean hwant dan kin er tsjin in lykstaesje oprinne.
Hy wist altyd krekt fan tofoaren hwannear't der wer in bigraffenis wêze soe. 't Kom altyd út. Hy krige der altyd tynge fan, sa't it liket.
nl.verhalenbank.33054
Gerke Veenstra wenne yn 'e Rottefalle. Hy wie fékoopman.
Op in nacht seach er in lykstaesje dy't nei 't tsjerkhôf ta gong. Hy moest dêr doe lâns mei fé. Hy koe alle minsken herkenne, dy't achter it lyk oanroannen.
Al syn buorlju wienen der by. Mar der ûntbriek ien, dy miste hy.
Trije dagen letter overleed syn buorfrou. Dat wie deselde dy't er net sjoen...
nl.verhalenbank.29582
As minsken net stjerre kinne, wurdt der neigien of se soms in himd, of hwat oars oan ha, dat op snein makke is. As dat sa is lûke se dat de stjerrende út.
nl.verhalenbank.29596
Doe't wy letter yn 'e Houtigehage wennen kom âlde Janke sa nou en dan wol ris út 'e Harkema by ús. Sa hâldden wy omgong mei inoar. As se dan by ús útfanhûze moest se der nachts wolris ôf. Dan moest se hwat sjen, hwant sy wie mei de helm geboaren. Op in kear, doe seach se by ús op it hiem in lykstaesje. Wy wienen doe noch bern. Mar de èchte lykstaesje hat...
nl.verhalenbank.32820
Piter Postma, byneamd Piter Kûper wie myn omke. Hy fordronk op 'e Leijen. Hy foel achter de boat mei hout yn it wetter. Swimme koed er net, 't wie min waer, der stienen hege baren.
It wie al gau bikend yn 'e Rottefalle dat er fordronken wie. Alde Hindrik en Wijke wennen tichte by de Leijen. Dêr gongen se hinne om in pream dêr't se allerhande ark yn...
nl.verhalenbank.33719
