Datasets - ISEBEL

Yn dat hûs koenen letter gjin minsken mear wenje. Sy gongen der allegear wer út. It spoeke dêr letter altyd. De minsken koenen der net mear yn wêze. Hyltyd stie 't hûs leech. De stuollen koenen net op har plak stean bliuwe en de tafel en de kachel net, dat op 't lêst wie elkenien deabinaud foar dat hûs.

afbreken

nl.verhalenbank.20568

Hinse Jehannes de Boer wie de duvelbander fan it Swartfean. Hy wie in maet fan 'e duvel, dat wist elk. Op it Peinder tsjerkhôf is er biïerdige. Op in joun kom der ien oer it tsjerkhôf, dy rôp: "Hinse, lit dyn stem noch us hearre!" Doe wie der sa'n ôfgryslik raer lûd út Hinse syn graef kom, dat de man is sa hurd útnaeid as er mar koe.

avond

nl.verhalenbank.12525

Spoken Ik heb ook wel us hore vertelle van spoke op de Rauwbrake, die daar ronddwaalden in het moeras. Tegenover had je daar 't voetbalveld en de speeltuin van Kluitmans. Daar ginge veel mense heen. Mar d'r durrufden 'r weinig naar het moeras, daar dwaalde dan spoke wir rond. Een eind verder had je de leemputte dan.

bang

nl.verhalenbank.41627

By Minse Griper lieten se wol us in flesse drank komme. Mar it wie altyd in toer om ien to finen dy't de flesse oankrije doarst. Deselde dy't dat die smiet it earste romerfol oer de kop fuort. En dan dronken se it op. De flesse sweefde foar de doar.

aanpakken

nl.verhalenbank.22169

Ot hat in soan hawn, dy hiet fan Karst. Dy soan is kom to forstjerren. De minsken wolle wol ha dat Ot himsels deatsjoend hat. Hwant der wurdt sein om 'e sawn jier mat in tsjoenster ien deatsjoene, oars giet se der sels oan. Pake en Hindrik Tuinstra wienen de dragers fan Karst. Mar sy koenen de kiste der net út krije, der wie gjin rûmte foar. Hy koe net om...

angst

nl.verhalenbank.21460

It mat us gebeurd wêze dat der twa man wienen, dy woenen ien bang meitsje. Sy gongen boven op elkoar stean, elk mei in wyt lekken om, tsjin 'e muorre fan 'e tsjerke oan. Sy wisten dat deselde dy't se bang meitsje woenen dêr dy jouns lâns komme moest. Mar doe't dy selde der oankom, bleau er stean en sei forbaesd: "Hea, ik ha wol us twa witen boven op...

aanjagen

nl.verhalenbank.22182

A: De witte wieven of zo...ja dat is moerasheksen of zo....maar ik weet het niet precies... RO: Volgens mij zaten de witte wieven in het veen. In de Veenkolonieën, had je, bij bepaalde mist, dan leek het alsof daar beweging in zat. Toen dachten ze dus dat dat de witte wieven waren. Dus spoken, heksen...in ieder geval spannend en eng.

angst

nl.verhalenbank.46404

RK: Als je je gezicht op een...rare bekken trok, zeiden ze dan ook iets, wat er dan zou gebeuren? AH: Ja, als je dit of dat doet, dan blijft het zo staan of zo, maar ik weet niet meer precies wat dat was. RK: Dan blijft je gezicht zo staan? AH: Ja.

angst

nl.verhalenbank.44398

M : U heeft mij wel eens verteld van iemand die u kende dat ze, als er suiker werd geknoeid… A: Ja ja, die was doodsbang als er suiker geknoeid werd, of zout. Suiker nee daar geloofde ze niet in dat er dan geluk was. M: Maar als er zout geknoeid was? A: Ja dan was ze angstig.

angst

nl.verhalenbank.44415

Doe't heit 65 jier âld wie troude er foar de twadde kear mei âlde Pyt. Pyt hie al twa manlju yn 't graef. Heit hat net lang mei har troud west. Yn 1938 stoar hy oan 'e kanker. Pyt har bern en wy krigen doe greate rûzje. Wy woenen ús heit op 'e Heide op 't tsjerkhôf ha njonken ús mem. Pyt woe him yn 'e Ham op 't hôf ha njonken har beide oare manlju. De...

afzweren

nl.verhalenbank.15882

Op 'e Tike wennen Bouwe en Jits. Har soan Sibe gong elke dei nei Hilke en Baeije ta to arbeidzjen. Op in kear doe kom er thús en doe sei syn suster Bouk: "Ik bin sa binaud, it knapt hjir sa hyltyd yn 'e hûs en dêr is neat to sjen." "Ynbeeldings", sei Bouwe. Doe't er in wike letter wer thúskaem fan it wurk om deselde tiid stie de klompkachel oer de flier...

angst

nl.verhalenbank.19712

Twee mannen wilden eens een bang moaken. De een ging boven op de ander stoan. Deselfde die se bang wilden moaken, sei: "Ik heb wel eens twee op elkoar gesien, moar noait drie." Doe werden se bang en liepen fot.

nl.verhalenbank.28055

Je hoorde ok nog wel is zegge in Woerekom d'r was hier vroeger nog wel is een man. Die zei: "Ik ben niet bang!" Die was 's nachts op het kerkhof. De doodgraver had de baar op het kerkhof laten staan. Toen sloot die man een weddenschap: hij zou de nacht op die baar doorbrenge. Toen hoorde hij een stem: Wat daarop legt is nog zo erg niet. Wat daaronder zit...

angst

nl.verhalenbank.72824

Als je je moeder slaat...je moet je moeder niet slaan, want dan groeit je hand boven het graf en dan binden ze er later een geit aan vast. [lacht] [...] Het is een verhaaltje, ja, goed, dat werd dan altijd gezegd: 'Denkt erom, slao die moeke nait, want...', zo hè, een waarschuwing tegen het kind.

angst

nl.verhalenbank.44399

TN: En fragmenten van verhalen...dat ik met een mevrouw zit te praten en die vertelt over haar jeugd, dan zei ze: 'Ja, dan kwamen we langs het kerkhof dan moesten we 's avonds petroleum halen in het donker, voor m'n moeder, maar dat vond ik eng, en dan kwamen we langs het kerkhof en dan dee ik altijd mijn ogen dicht en m'n broertje moest...dan hield ik...

angst

nl.verhalenbank.44004

Sibe Henstra (byneamd Sibe Liger) fortelde: "Doe't ik sa'n feint wie, kom ik us út it kroechje dat oan 'e Swadde stie. 't Wie let op 'e joun. Doe kom der my in deakiste op roltsjes achternei. Ik woarde binaud en tocht: - ik mat mar fan 'e greate wei ôf. Dan folget dat ding my net mear. Doe gong it skeanôf it lân troch. Ik sprong oer twa sleatten hinne....

achtervolgen

nl.verhalenbank.20569

E: Den he'j wa zeen valn, dat he heelmoals op de groond terecht kwam of nich? Wit: Joawa, mer woar loop ie dan hen? Doar kö'j nich noar loopn. E: Woar dachn ie op dat moment an, an nen gewoonn steern? Wit: Nen gewoonn steern, doar he'w nooit niks aanders van had. Mer dat is ok heel gewoon. E: Dus doar wa'j ok eignlik niks bang vuur? Wit: Nee. E: Dus ie...

aarde

nl.verhalenbank.128627

De Skeanpaden rinne fan Houtigehage nei de Rottefalle. Dêr spûke altyd in wyt hynder, dêr wienen wy tige bang foar

angst

nl.verhalenbank.17699

Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze." Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...

nl.verhalenbank.23528

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur