Skinnbeðja heitir tjörn skammt frá Kollsstöðum á Völlum. Því var trúað að í henni væri nykur sem stundum væri sem maður og stundum sem hestur. Eitt sinn voru skinnsængur Kollastaðabóndans þvegnar í tjörninni og breiddar þar til þerris. Þegar átti að taka þær, voru þær einni fleiri og kom þá hvirfilvindur og feykti henni í tjörnina. Talið var að nykurinn...
Skinnbeðja a
Á Kollsstöðum á Völlum bjó einu sinni ríkur bóndi, sem átti þrettán skinnsængur. Allstór tjörn og djúp er þar skammt framan við túnið. Á henni lá sú trú, að vantabúar ættu þar heima, og væru þeir líkir mönnum. Einn góðan veðurdag voru allar skinnsængurnar á Kollsstöðum breiddar til þerris. Um kvöldið átti að taka þær inn, en þá voru þær fjórtán. Enginn...
Vatnabúar í Skinnbeðju
Börn Kollstaðabóndans breiddu eitt sinn sængurnar við tjörnina. Eitt sinn er allir voru í kirkju, áttu börnin að sækja sængurnar og bera heim. Sáu þau þá gráan sterklegan hest við tjörnina. Hugðust þau nota hestinn til að bera sængurnar, en hesturinn var staður. Segir þá eitt barnið: Hann nennir ekki. En þá brá svo við að hesturinn tók undir sig stökk í...
Skinnbeðja b
Maður nokkur sá ókunnugan mann klæddan leðuról um mitti ganga að rúmi og rétta höndina upp fyrir sig, vissi maðurinn hvaða fylgja þetta væri, stuttu seinna koma maður að bænum sem átti fylgjuna.
Guðbrandur og Jón; H
Bóndi einn saknaði eitt sinn kvígu sinnar, fannst kvígan og var búið að troða henni ofan í pytt og var sagt að hvert bein hefði verið brotið í henni, en tvær stúlkur höfðu komið við á bænum og var fylgdi Þorgeirsboli ætt þeirra.
Kýr að Tjarnarlandi
Bóndi var næturgestur á bæ er hann heyrði raddir 4-5 manna talast við í kirkjugarði. Nokkru síðar dóu fimm manns á heimilinu með stuttu millibili og voru þau öll grafin þeim megin í kirkjugarðinum sem raddirnar höfðu heyrst.
Raddir fimm í kirkjugarði
Ýmsir siðir tengjast meðferð látinna. Það var siður að vaka yfir líkum. Stúlka vakti yfir líki galdramanns. Þá reis hann upp og kvað vísu. Stúlkan braut hann á bak aftur og gekk þannig frá honum að hann lá kyrr eftir það. Þetta var ein ástæðan fyrir yfirsetunni, en aðallega mun þetta hafa verið helgivenja og til varúðar ef líf skyldi leynast með þeim er...
Dánarsiðir
Hornfirðingar reiðast presti einum og vekja upp draug og senda presti. Prestur verður var við drauginn þegar hann ætlar að ganga úr kirkju, kastar drauginn fram fyrri part kvæðis og byrja þeir að kveðast á. Prestur bjargar sér með því að svara ætið draugnum með vísuorði og komst hann undan draugnum.
Maður var fenginn, einu sinni sem oftar, til að lesa bæn við messu. Að þessu sinni brást hann og mundi ekki einu sinni Faðirvorið. Hann dó skömmu síðar.
Prestur nokkur lenti upp á kannt við höfðingja því ekki vildi hann giftast dóttur höfðingjans, drakk hann vín hjá þeim feðginum og varð geðveikur eftir það, einnig átti draugur að ásækja hann, reynt var að særa frá honum anda þann er hann hefði átt að fá í meðalinu og tókst það að lokum.
more ...
Draugur í Vallanesi
Til er orðtakið Sætur er sjódauði, vesæll vatnsdauði. Sagt er frá manni er komst einn líf af úr heilli skipsáhöfn. Hann kvað svo að þetta hefði verið sú sælasta og sætasta stund sem hann hefði lifað á meðan hann volkaðist í sjónum nær dauða en lífi. Margar svipaðar sagnir eru til um menn sem bjargað hefur verið nær dauðum úr vatni eða sjó og hafa átt...
Sætur er sjódauði, vesæll vatnsdauði
Presti er sendur draugur af óvini sínum, á hann samtal við drauginn, draugurinn þorir ekki að ráðast á prest og fer til baka til sendara síns, stuttu síðar fréttir prestur að óvinur hans hefði látist voveiflega.
„Þú ert svo heitur“
Maður var fenginn, einu sinni sem oftar, til að lesa bæn við messu. Að þessu sinni brást hann og mundi ekki einu sinni Faðirvorið. Hann dó skömmu síðar.
Fyrirsögn
Tveir menn sáu sjóskrímsli við Njarðvík. Það var líkt Skálanesskrímslinu en nokkru minna.
Skrímsli hlaupa á land (B)
Sagt frá því að í Njarðvík hafi löngum orðið vart ýmissa fyrirbæra s.s. landvætta, trölla, blendinga og huldufólks. Á bæ einum hurfu gripir oft og þegar þeir fundust aftur var sem þeir hefðu verið nytkaðir. Hestur týndist og þegar maður einn var að leita hans sofnaði hann og dreymdi að kona kæmi til hans og segði hvar hestinn væri að finna.
Rjúpnadalur
Þegar Guðrún Gísladóttir var í Njarðvík – hér um bil 1759-1764 – var þar kerling ein hjá Þorsteini Hákonarsyni er henni þókti sumt undarlegt með; helzt það að flestir hlutir urðu að áhrínsorðum er hún mælti í reiði, svo sem einu sinni er slitnaði spuni hennar á snælduna hvað eftir annað sagði hún: „Og spríktu bölvuð!“ Var þá endi við enda á snældunni....
„Og spríktu bölvuð.“
Hér segir frá sæskrímslum sem sést hafa í Njarðvík austanlands. Sigurður hét maður sem bjó í Njarðvík. Hann og synir hans þóttu hraustmenni en einkennilegir í háttum. Eitt sinn á vetrarkvöldi sá Sigurður skrímsli koma frá sjónum að bænum. Það var mikið vöxtum og hringlaði í því. Hann dreif sig inn og læsti hurðum. Hávaði heyrðist úti, eins og verið væri...
Sigurður Gíslason og skrímsli í Njarðvík
Í Njarðvík syðra bjó Ólafur Ásbjarnarson. Hjá honum var um tíma vinnumaður er hét Þorsteinn Arnórsson. Var hann vítugur, hraustmenni, vel gefinn og hafði dulrænar gáfur, en lét lítið yfir. Morgunn einn segir hann: „Ég verð eflaust hræddur við gest, er hér ber að garði í dag… Mér ber margt í drauma…“ Þegar langt var liðið fram á kvöld var guðað á glugga í...
Fórust á Vogastapa
Á 19. öld fór búðsetukona úr Njarðvíkum, Sigríður að nafni, kaupakona norður. Bólu-Hjálmar var vinur bóndans, sem hún var í kaupavinnu hjá. Eitt sinn kom skáldið þar, er bóndi var að ganga frá heyi um haustið. Skáldið heilsaði ekki, en nam staðar hjá bónda durtslegur. Bóndi yrti á hann aftur og aftur og bauð honum inn í kaffi, en hann ansaði engu. Þá...
Einu sinni var prestur á Suðurlandi og sögðu menn hann væri göldróttur. Hann keypti sér far með hollenzkri duggu austur til Njarðvíkur. Lögðu þeir nú í haf og fengu óveður og hrakninga. Ímynduðu þeir sér að þessi óveður væru að kenna þessum íslenzka manni; tóku þeir því ráð sín saman að drepa hann, og áður en hann yrði var við tóku þeir hann og skáru...
Göldrótti presturinn
