Die zelfde man vertelde mij, hoe men te weten is gekomen, dat N.N. een kol was.
Toen ze alle nachten op de paarden van C.H. reed, die op de nu gesloopte oude boerenplaats gewoond heeft, gingen wij op een goeden keer onder het weivat zitten met een kaars bij ons. Toen we hoorden, dat de kol goed aan den gang was, gaven we een trap tegen het weivat; toen...
nl.verhalenbank.9461
Hij gelooft ook dat het thans heerschende mond- en klauwzeer van het vee reeds voorspeld is, en wel in Openbaringen 16:10 of 16 in verband met Exodus 9:9-10A.
nl.verhalenbank.9339
Vroeger stond er bij Monnikendam een oude boereplaats, waar nou die nieuwe van Sluis staat. Nou, daar spookte het. Op een goeie dag kwamen er soldaten van Hoorn, en die vroege om nachtkwartier, omdat ze al zoo ver geloopen hadden. Dat konne ze niet krijgen, maar ze moste maar in de plaas gaan slapen. Dat woue ze niet, dus bleve ze liever buiten.
Maar één...
nl.verhalenbank.9328
Toen Dirk Knip in dienst was, was er een soldaat die een kist kon laten dansen.
Vaak zeiden ze tegen hem: "Toe jô, doen het nag er es."
Dan nam hij een trommel, sloeg erop, en op den maat van den trommel begon de kist te bewegen. D. Knip heeft het meermaals gezien.
(Zuiderwoude)
nl.verhalenbank.9301
DE NACHTMERRIE
Dat is mijzelf overkomen en wel een keer of zeven achter elkaar, zo vertelde een man uit Zuiderwoude. Ik lag te slapen en werd wakker doordat het net was of er iets op mij zat. Ik was doodsbenauwd en het zweet droop van mijn lichaam. Duidelijk voelde ik toen dat er iets van onderen af van mijn benen naar mijn keel toeging. Omdat ik niet...
nl.verhalenbank.12821
IN DE KERSTNACHT
Om middernacht, in de kerstnacht, toen het kindeke werd geboren, wordt alle water wijn. Men verhaalt dat iemand die met alles de spot dreef, dit wonder niet wilde geloven en bij hoog en laag zwoer dat hij dat wel eens zou willen zien en proeven. Zijn makkers hielden hem aan zijn woord en in de kerstnacht roeide hij in een bootje op het...
nl.verhalenbank.12827
Van menschen die de zwarte kunst verstonden. D.
Willem v. d. H. ging eens naar Purmerend. Toen reed hem een boer achterop en Willem vroeg of hij meerijden mocht. Maar de boer gaf geen asem terug (1). Toen werd Willem kwaad, want die boer was heelemaal leeg en kon hem dus best hebben. "Ik zal eerder te Purmerend wezen als jij," zei hij anders niet. Niet...
nl.verhalenbank.35042
MOEDER MOEST STERVEN
Bij Broek in Waterland lag het Belmermeer en daar op de dijk draaide een molen. Daarin woonde een moeder met haar dochter en omdat die dochter verkering had, kwam haar vrijer elke zondagnacht bij haar opzitten. Nu moest hij altijd voor twaalf uur de deur uit en als hij dan op de weg wandelde, liep er een kat als maar langs zijn benen...
nl.verhalenbank.12783
Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende:
In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...
nl.verhalenbank.9397
Der ware ers drie studente en deervan was er ien, die niet an de opstanding geloofde.
De andere twee zeiden op laatst: "Nou, as de dooden dan niet op kennen staan, dan durf jij zeker wel op het kerkhof te gaan, 's nachts om twaalf uur, en driemaal te zeggen: 'Sta op, gij dooden'."
Dat dorst hij wel, dat toe gonge ze een weddenschap an. 's Nachts gong hij...
nl.verhalenbank.9333
Nou, uwe weet wel, dat in de kerstnacht om twaalf uur alle water in wijn verandert. Nou was er es iemand, die had in de kroeg erg zitten zuipen en toe hem dat verteld werd, had ie gezeid: "Dat verdom ik om te gelooven. De duvel mag me nek omdraaien as het waar is."
Op kersnacht gong ie op 't water en proefde het.
Toe hoorde nie een stem die zei: "Het...
nl.verhalenbank.9330
Heden 24 juni 1911 had ik het voorrecht een partus te doen bij een primipara van 36 jaar. Die duurde van donderdagnacht één uur tot zaterdagavond zes uur. Wat kon ik beter doen, dan den uxor, een echte Zuiderwouder van 55 jaar, te interviewen? Ziehier het resultaat.
In de Haarlemmermeer was iemand, die de zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig...
nl.verhalenbank.9322
Ik geloof niet aan die fabeltjes, zei een oude Zuiderwouder, van wien ik verscheidene folkloristische merkwaardigheden heb vernomen, maar dat is me toch zelf overkomen en wel een keer of zeven achter elkaar. Ik lag te slapen en werd wakker, doordat het net was of er iets op me zat. Ik was doodsbenauwd en het zweet droop van mijn lichaam af. Duidelijk...
nl.verhalenbank.9460
De kraamheer is, zooals ik reeds zei, niet bijgeloovig. Hij gelooft onder andere niet, dat met den dood alles uit is, maar wel dat er van die dwaalgeesten benne die je het een of ander kenne bakken.
(J. Lof)
nl.verhalenbank.9338
Dirk van Vuure heb, als hij 's ochtens in 't donker zat te melken, vaak een roode hond gezien met vurige oogen, en dan stond zijn vee te trillen.
(J. Lof)
nl.verhalenbank.9329
In den Belmermeermolen (gemeente Broek in Waterland, maar vóór Napoleon I, gemeente Zuiderwoude), woonde vroeger een moeder en een dochter. De dochter had verkeering en de vrijer kwam zondagavonds bij haar opzitten, dat wil zeggen: nadat de andere huisgenoten te bed zijn gegaan, nog wat met haar blijven vrijen. Hij moest echter beloven dat hij vóór...
nl.verhalenbank.9414
Volgens de overlevering verandert in den kerstnacht water in wijn. Een spotter wilde dat niet gelooven en zwoer bij hoog en laag, dat hij dat wel eens zou willen zien. De omstanders hielden hem aan zijn woord en in den nacht van 24 op 25 december begaf hij zich met een schuitje op het Kerkee, een water bij Zuiderwoude. Niet lang had hij gevaren of men...
nl.verhalenbank.9382
Zijn oome Dirk van Vuure zag altijd van die doosmannetjes (doodsmannetjes): dat benne van die witte gedaantes, die gezien worden een dag of wat voor dat iemand sterft.
As er iemand stierf, dan zei Dirk: "Het verwondert me niks, want ik heb van de week weer een doosmannetje gezien."
(J. Lof)
nl.verhalenbank.9327
Mie Roele kon ook kolle; dat zel uwe wel ders ehoord hebben. Dat ben ze an de weet ekomme toe ze 's nachts op de paarde van Roode Kees Honigh reed; die woonde op de ouwe boereplaas van Jan Wiltenburg, die nou gesloopt is.
Ze gonge onder het waaivat zitten met een kaars. Toen ze hoorde dat de kol an de gang was, gave ze een trap tege het waaivat, dat toe...
nl.verhalenbank.9332
De kraamheer, Jan Lof geheeten, gelooft niet aan die fabeltjes van vroeger, maar dat is hem toch zelf overkomme en wel een keer of zeven achter mekaar.
Hij lag te slapen en toe werd ie wakker en toe was het net of er wat op hem zat, en hij was doodsbenauwd, zoodat het zweet van hem afdroop. Duidelijk voelde nie het bij zijn bienen opkomme en op lest tot...
nl.verhalenbank.9326
