As ’t woater dich zit mee ies en ge hört hulpgeroep, zie dan vurzichtig. Goa nie ’t ies op. Want dan verdrinkt er en. As ’t geroep vur twoalf uur gehörd wier, gebeurde ’t ongeluk gaauw. As ’t geluid na twoalf uur kwam, dat kos ’t nog lang dure vurda ’t ongeluk gebeurde. Da was zo bij alle vörtekens.
nl.verhalenbank.50244
Ze zegge, dattat veul minse overkomme is. Jan Willems verteldenes, dat ’t mee hum ok was gebeurd. Toetie soaves es ’n keer dör de gemeinte gieng, was ie zo mar ienens ien ’n graaf gezet. Mar toe ze ’m vroege: “Mar Jan, wie deej da?”, zètie: “Bè [wel], Schiedam!”
nl.verhalenbank.49715
Vroeger waren ’r vrijmetselaars. En d’r ware twee groepe. Kwam je bé’j de rieke groep dan had je je kosje gekoch. Bé’j de twidde groep, de èrme, mos je werke. De lede van de werkgroep hadde ’n werkkamertje. Dor zate gin vensters ien. ’t Was er hardstikke duuster. En die lede krege kleine gouwe gereedschappe: ’n trufelke, ’n hamerke en ’n voegspieker. Da...
nl.verhalenbank.50250
Minse, die oneerlijk zien gewes, die d’aander minse nie genoeg betoalde, of op ’n aand’re manier afzette of bedroge, kossenet ien ’t graf nied uuthouwe. No den dood en de begraffenis zage de minse ze dan soms buten op de bank zitten, of over ’n hekkepos leune of zoiets. En ge kos ze dan goed terugkenne. Zo kwam Dos M. ok terug. Hé’j was duk oneerlijk...
nl.verhalenbank.49661
Vos in Flieren brien af. De burlui en aandre holden nog uut ’t huus, wa ze kosse. Dor kwam ok iemand met ’n beeldje van den H. Martinus ondrage. Die is de patroon van Gendt. Hendje Arts, ’n pruufkjelje en ’n grote grappemaker, zèj: “Gooi ’m er wer ien, gooi ’m er wer ien! Dan had ie mar beter op mosse passe!
nl.verhalenbank.50324
Mien oom voer over on ’t Gendtse vèr. Op ’n keer most ie ’n geestelijke overbrenge. Drek toen ie ienstapte, zonk de boot diep, tot hos on de raand. Mien oom kost ’m hos nie overgeroeid kriege. Toe ze on d’aandre kant ware en de geestelijke uutstapte, lichtte de boot ienens op. En hé’j kos wer gewoon terugroeie.
nl.verhalenbank.45067
As de padden ien de zomerdag beginne te kwake, kriej gaauw nat wèr. Da kumt altied uut.
nl.verhalenbank.50318
Moeder kos bloedbesprèke en ok pienbesprèke. Bart Knillese, de klompemaker, had zien eige bar gesneje mee ’t klompemakersmes. ’t Bloed gutste d’ruut. Moeder het ’t besproke. Ze makte drie kruuskes opte plek en ze bidde erbé’j. Wat ze bidde, weet ik nie. Mar ’t bloeie stopte direk. En de pien was over.
nl.verhalenbank.50319
Iemand hörde snachs, toen ie op bed was, ielke keer roepe: “Hol over! Hol over!” Zoas ze da doen as ze soaves bij ’n vèr on de Woal of de Rien stoan. Hé’j wier wakker. Toen zat er ’n vlooi op de raand van de woaterpot. Die had geroepe!
nl.verhalenbank.50325
As ’n kiend beheks was en ze dejen ’t kusse los, dan zat er ’n krans van vère ien en ok wel ’n hele hoop spelde.
nl.verhalenbank.49674
’n Slechter, magere koe, nuumde ze bé’j ons thuus vroeger wel ’n heiknepper. Wurrum weet ik nie.
nl.verhalenbank.50457
De grötvoader van de lange Hend zèj, dattie ’t volgende mitgemak het. Hé’j mos meddn kameroad altied hoephout [wilgetakken] houwe [kappen] ien de ward. Hé’j verdoch zien werkkameroad ervan, dattie ’n werwolf was. Op ’n oavend, toe we nor huus gienge, zèj hé’j: “We motte mèrvroeg bar betieds on de geng. Aanders komme we mèr nie op tied kloar”. Ik doch:...
nl.verhalenbank.49660
Tussen de boerderé’j van De Graaf en de schuur was ’n schat begrave. Nou en dan zage sommige minse doar ’n lich braande. Neven ’t vuur stonde twee donkere gedaanten, mannen ien ’t zwart. Ze hiele de wach, zodat er niemand on de schat kos komme.
Meer uitvoerig hierover in vroeger gezonden verhaal van L. Schennink (nr. 10).
nl.verhalenbank.50245
Ik heb mien voader wel es heure vertelle over werwolve. Hé’j had da wer gehörd van grötvoader. Op ’n keer mos grötvoader vör grötmoeder popkes gon hoale bé’j iemand achteraf ien Huse. Want grötmoeder was bang, da ze kanker had. Popkes of kankerpoppe ware dinge, die te kriege ware bé’j inkele manne of vrouwe die ze eiges mieke. Worvan wet ik nie. Ik het ze...
nl.verhalenbank.44783
Mien moeder heddet duk verteld. ’t Geet over ’n djen en ’n jong, die verkering hadde. Die djen kos hekse. De jong wol graag trouwe mette djen. Mar die wol da nog nie. Ze was nie gerus, of ’t wel goed zou goan. Want ze kos hekse. Ze kos doar nie afkomme, al wol ze ’t nog zo graag. Mar ze wol da nie tege de jong zegge. Da zou toch wel motte gebeure, want de...
nl.verhalenbank.50482
Ik heb eiges joare lang ien de kersnach um twoalf uur woater geschep ien de Woal. Ik gieng dan tot het eind van de krib um goed stromend woater te kunne kriege. Da deje ok aander minse. Da woater wier bewoard en gebruuk bijvoorbeeld as je zere oge had, of wratte, of ’n wond, die mos hèle of zwère, of aander uutwendige ziektes. Ok vör diere was ’t goed. ’t...
nl.verhalenbank.49689
’t Was bekend geworre da hier èrs ’n bar sterke kjel wonde. Op zekere dag kwam ’r ’s ’n menheer, die mos nor die stèrke man toe. Mar hé’j wis ’m nie te wonne. Toetie ’n poos gelope had, zag ie ’n boereknech, die on ’t bouwe[ploegen] was. De heer vroeg ’m, woar de sterke man wonde. De boereknech nam de ploeg bé’j start en beurde die mette pèrd en al umhoog...
nl.verhalenbank.50441
D’r ware vroeger minse, zèje ze, die da [bespreken] kosse. Zo iemes miek dan, ok op ’n afstand, da’n pjed vör ’n wage inens kreupel was en dattie gin poot meer verzette kos. Die kjel kos ’m dan ok wer loate lope.
nl.verhalenbank.49676
Die [wisseldaalder] kreej ien de kersnach van iemes. En ge kos ’m zo duk uutgève as ge wou. Hé’j kwam toch weer terug in ow portemenee.
nl.verhalenbank.49662
Vroeger mos er snachs bé’j ’n dooie gewaakt worre. Da deje minse uut de burt of goeie kennissen of niet-noaste familie van den dooie. Altied met zien tweeë. Want allinnig dörfde da de meste minse nie.
’n Schoenmaker zèj altied, da hé’j da bes alleen dörfde. ’n Poar grappemakers zèje: “We motten ’m er es tussen neme. As één van ons zien eige dood hil en...
nl.verhalenbank.50455
