Kankerpoppe ware ongevèr een vingerlid lang. ’t Was ’n klein pekske, woar iets inzat tege kanker. Mar wa da was, wis alleen de kankervrouw of kankerman. ’t Was hun geheim. D’r ware, gleuf ik meer kankervrouwe dan - manne. Um ’t pekske zat ’n duukske en ’n klein rond döske. De kankervrouw mos ers wete, of ’t wel kanker was. Ze mos ers zien, of er zaadjes...
nl.verhalenbank.50241
Dwoaslichte* heb ik meer dan ens gezien. Zo gieng ik es ’n keer mee voader langs ’n elzeheg. ’n Dwoaslichje vloog mit ons mee. On ’t eind van de heg gieng ’t wer terug. Voader zei: “Da zien de ziele van ongedöpte kiender. As ge ze dopt, gon ze nor den hemel. Dan zieje ze nie mer terug”.
Sommigen in Gendt zeggen: “dwoallichte, dwoallichjes”, anderen...
nl.verhalenbank.49710
De ene tee van mien dochter Lies was te lang. De tee wier in de St. Maartenskliniek on den Bergendalseweg te Nimwège iengekort. Toe ze thuis kwam, had ze verschrikkelijke pien. De verdoving was er uut. Ik heb ’t besproke. En toe was ’t drek over.
nl.verhalenbank.49704
Vroeger wier d’r veul over werwolve geprot. Zo’n werwolf sprong iemand, die soaves loat opte weg was soms opte rug. En dan wiertie al zwoarder en zwoarder. Zo iemand kos ’m hos nie mer drage. En hé’j wier woaternat van ’t zweit. As ze bé’j huus kwame, gieng de werwolf van de rug af.
nl.verhalenbank.50490
We wonde vroeger ien Haldere. Bé’j ons ien de burt gieng iemand dood. ’t Was nog de gewoonte, da dan de minsen uut de burt vur de begreffenis zörgde. D’r mossen ’n man of ach zien vur ’t drage van de kis. En volges de ouwe gewoonte zoue die allemol ’n zwarte hoge hoed op hemme. Een van de burluj ston bekend as ’n sort ziener. Hé’j kos al veuraf zien, hoe...
nl.verhalenbank.50484
Ik heb wel es heure zegge, da aj ’t spoor van ’n heks kos zien en iemand zette zien voet dwars opte voetstap van de heks, dus kruusgewies, da de heks dan umkeek, ok al was ze 100 meter wied af. En ze zèje: “Kiek, hèj’t nou gezien, da ze hekse kan?’ De wège ware toe duk zo modderig, daj ’t spoor wel zien kos.
nl.verhalenbank.50309
Da alle diere ien de kersnach ien de stal opstoan en da ze ieder iend’r eigen toal dan God love, heggellie duk zat gehörd. De koeie bulke [loeien], de scheup blère, de geite blentere, de pèrd hinneke, de vogels zinge en ieder gebruuk zien eige toal. Mar, wa ’k oe nou vertel, zuj nog wel nooit gehörd hemme. Ik heb ’t van mien moeder. Ze het vroeger es...
nl.verhalenbank.49664
As ge vroeger ’n ontstèking had bijvoorbeeld on ’n vinger, dan leie ze d’r wel es ’n lelieblad of ’n trèjwègeblad [grote weegbree] op. En dan deje ze ’r ’n duukske um. Da mot heel goed geholpe hemme. Bé’j roos ien de mond, zette moeder kamillethee en die mosse we drinke. Of ’t hielp, weet ’k nie mer. Op ’n braandwond wier duk ’n plukske huier geleid, da...
nl.verhalenbank.50453
As ’n koe mos kalve, zette mien moeder altied ’n greep achter ’t bees. En die mos dor blieve stoan tot alles achter de rug was. As die greep er ston, zou alles wel goed goan. En as ’t kalf er was, mos de greep blieve stoan tot ’t vuul ’raf was. Aanders liep ’t dormee ok nog mis. As we de greep wegzette, zette moeder ’m wer altijd achter de koe.
nl.verhalenbank.49670
Vroeger ginge sommige minse ien de kersnach woater scheppe ien de Woal, on de kop van ’n krib, of op ’n plats, wor ’t woater goed stroomde. Want ’t mos stromend woater zien. Da was overal goed vur. Vur kwoaj oge, zwère, ’n sneej ien de vinger en zowat. Ze nuumden ’t wel hellig woater.
nl.verhalenbank.50321
Veuron ien de Duusterestroat, bé’j ’t laand van Deitje Lense, liep ’n breje diepe graaf. Die was volgegroeid met lange rietstingels met mooie, grote plume. Aj d’r soaves langs kwam, kos ’t gebeure, da zonder da ’t wèjde alle plume tegeliek streke en wer overeind kwame. Mar dan mos de moan schiene, want aanders koj d’r niks van zien. Al was ’t bladstil, de...
nl.verhalenbank.45248
Das misschien wel ien den 80-joarigen oorlog ontstoan.
Spanje, ajakkes is da nou ’n laand.
Dor hemme de dieve d’ overhaand.
Ik sprok es ’n kjel, die ’r was gewes,
Die zèj: “Dor stèle z’ ou de knope van ’t ves”
nl.verhalenbank.50446
Ik wonde bé’j Carolus Johannes Sterk opte boerderij de Lootakker. Ik was bouwmeister. Ik had de Lange Voor, zo hiette da perceel, umgebouwd. Dor zat veul puin [kweekgras] ien. Ik mos toen gon egge, mee vier pèrd vur de puineg. De pèrd hiette: de Max, de Poppie, de Flora en de Snel. Ik ken de name nog uut de kop. De pèrd ware kort gekoppeld. En durrum...
nl.verhalenbank.50320
Van pestoor Huygens* wur verteld, dattie bé’j braand de wiend kos loate drèje. Ien de Leemstroat [thans Dorpsstraat] ston es ’n keer ’n huus ien braand. De wiend was ien de richting van de rietmattefebriek, die opgerich was dör pestoor Huygens um de stenoveminse ok ien de winterdag wèrk te kunne gève. D’r was alle gevoar, datte vörroad rietmatte, ’n grote...
nl.verhalenbank.49671
Da ule vremde beeste zien, wit iedereen. Ik heb er vroeger di verhoal over heure vertelle dör J.W. uut de Kommerdiek. “As ik soaves ’t pjed nor de wei broch achter den diek, zat er altied ’n uul te krijsen ien ’n boom: “Koet, koet, pjieuw, pjieuw”. Ik von dadop ’t les zo akelig, dak doch: “Ik schiet ’m mèr kapot”. Den aand’ren oavend noam ’k ’t gewèr mee....
nl.verhalenbank.49665
’n Pas gebore kalf gave ze de erste room van de koe te drinke. Da was den bies. Mien grutmoeder zèj altied: “Ien den bies, die ge vur den erste keer ’t kalf lot drinke, moj ers ’n gloeiende pook stèke. Totdat ie afgekoeld is. Da is ’t beste vur ’t jonge kalf. Da zal dan bes groeie”. Mien grötmoeder miek altied op tied de pook gloeiend ien de kachel.
nl.verhalenbank.50452
Ze zèje vroeger wel, da Dot [Dora], ’n vrouw bé’j ons ien de burt, hekse kos. Mien moeder geleufde er niks van. ’t Was ’n goed mins, zèj ze. En ze von ’t bar lillek, dat de minse da zèje. Dot zèj tege moeder altied: “De dierbare vrouw”. As ze nijtjes [nieuwtjes] had, kwam ze die altied on moeder vertelle en dan was ’t ielke keer: “De dierbare vrouw”. Ze...
nl.verhalenbank.50308
D’r was vroeger iemand, die al wèke van te veure kos zien, dat er ’n huus zol afbraande. Hé’j zag dan ’t huus duidelek braande. Hé’j zei wel es tegen iemand: “Gé’j braandt dan en dan af en zo en zo”. En dan gebeurde ’t ok.
nl.verhalenbank.50485
Henk van Merm had mittet wipwappe [wippen met de plank] den èrm gebroke. Hé’j had barre pien. Ik hè ’m dor afgeholpe. Toe hemme ze’m nor den dokter gebroch. Die het den èrm gezet en ’t is wer goed in orde gekomme.
nl.verhalenbank.49705
Gradje Wegh had ’n vèrke geslach. Hé’j verkoch de helf on Chris Kupers, de parlevinker* op de Woal. Gradje woj die helf soaves wegbrenge opte krujwage. Hé’j deej ’r ’n schon wit lake over hin um alles netjes te houwe. Toetie ekkes on ’t krujje was, kwamter ’n zwarte kat bé’j ’m lope. En die sprong ienens opte krujwage, op ’t lake. En toe wier de krujwage...
nl.verhalenbank.49711
