Eens ging vader op de jacht. Hij moest Hein langs en die wou, dat hij een kop koffie kwam drinken.
"Nou," zei vader, "dat doe ik niet, want er zit net een koppel ganzen."
"Zooals je wil," zei hij, "maar ik ging niet."
Vader ging toch, en tot tweemaal toe ketste zijn geweer.
"O," dacht hij, "dat is Hein weer."
Hij ging dus terug, dronk een kop koffie en...
nl.verhalenbank.9435
Heintje G. kon ook in een half uur tijds al het gras op hoopen zetten. Je werd er akelig van. Mijn vader heeft het zelf wel gezien.
(C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.270.)
nl.verhalenbank.9434
Heintje G. te Zuiderwoude kon ook van "die rarigheid". Als er een koe in de sloot zat en ze konden haar er niet uit krijgen, dan riepen ze Hein, en: een, twee, drie! de koe was er uit.
Kees de W. heeft het gehad dat hij met varkens naar Purmerend moest en hij ze maar niet op den wagen kon krijgen. Hij riep Heintje G. en toen die er bij kwam, gingen ze...
nl.verhalenbank.9433
N.N., een oude vrouw uit Zuiderwoude, lag bij een deel harer plaatsgenooten ook onder verdenking van te kunnen kollen. Zij stamde af uit een zeer zenuwachtige familie, had ectropion met traanoogen en is onder mijn behandeling aan een longlijden gestorven. Ik heb nooit iets bizonders aan haar gemerkt, maar kom straks nog op haar terug in verband met andere...
nl.verhalenbank.9432
N.N. kwam met zijn vrouw en zijn broer en diens vrouw bij familie te Zuiderwoude te gast. Toen het tijd was om naar huis te gaan, nam hij hartelijk afscheid van zijn broer, zóó hartelijk zelfs, dat hij hem een zoen gaf, wat in deze streken geen gewoonte is en waar men dus hartelijk om lachte. Den volgenden dag werd de broer doodelijk getroffen door een...
nl.verhalenbank.9425
Klaboutertjes waren daarentegen goedig van natuur. In den nacht verrichtten zij voor de menschen, in wier huis ze hun intrek hadden genomen, veel nuttigen arbeid. De vrouw des huizes zette dan uit dankbaarheid 's avonds een schoteltje melk voor hen klaar onder den schoorsteen en 's morgens was dat uitgedronken. Zoo was er in Zuiderwoude een boerenplaats,...
nl.verhalenbank.9380
Juffrouw Handenloos was plaagziek van natuur. Zij was in 't spel, als een deur zonder bekende oorzaak open ging. In Zuiderwoude betitelde men haar met den naam van Lor of Lord de Kappenstijfster. Haar naam mocht niet overluid genoemd worden. Toen een jong meisje dat toch deed, toen er een kastje opensprong, kreeg zij een gevoeligen klap om de ooren.
(C....
nl.verhalenbank.9379
Vrouw D. de Boer heeft een andere vrouw, die kollen kon, na haar sterven 'afgelegd'. Toen ze bij haar zuster kwam, vroeg deze of ze niets bizonders gemerkt had. Hierop werd ontkennend geantwoord en tevens gevraagd, waarom die vraag gedaan werd. Toen bleek dat het gerucht liep, dat ze zich heelemaal stukkend had gekold, zoodat het lijk met windsels en...
nl.verhalenbank.9300
Oude Mie Roele (weduwe P. Lodder) kon kollen (zie vroeger). Zij kon zich zoo klein maken, dat zij in een stoof kon. Klaas Lodder heeft dat zelf gezien. Eens op een nacht zag hij haar met een boerehoedje op in een stoof voor zijn bed staan.
nl.verhalenbank.9299
Op het kerkhof te Zuiderwoude was een witte gedaante met vurige oogen gezien. Onder aanvoering van den vader van vrouw D. van Ouwe (de oude Wullumpie) Salomon genaamd, trok half Zuiderwoude met stokken en messen gewapend er op af.
Toen riep Salomon: "Indien gij een geest Gods zijt, kom dan nader, maar zijt gij des duivels, zoo ga heen!"
De gedaante ging...
nl.verhalenbank.9298
Vlak bij het stoomgemaal De Poel spookte het ook, en wel 'op het duikershoekje'. Daar werden allerlei gedaantes gezien.
(Tusschen twee haakjes gezegd, huizen daar veel otters).
(Het duikershoekje is een laag stukje rietland waar veel typha's = lischdodden groeien, alhier duikers genaamd).
nl.verhalenbank.9297
Een andere keer zat ze op haar stoel het kind van haar dochter te bakeren, die ten haren huize bevallen was. Een jongere dochter, die nog een jong meisje was, liep over huis te spelen. Telkens beknorde ze deze, omdat ze (naar vrouw De Boer dacht) telkens tegen haar stoel op liep, en die dan op een onaangename wijze bewoog.
Toen zij eindelijk bemerkte dat...
nl.verhalenbank.9296
De vrouw van D. de Boer had vaak voorgevoelens. Haar zuster leed aan tering. Op een goeden dag ging vrouw De Boer naar het schuur. Opeens hoorde zij een harde klap tegen den regenton geven, waarvan zij zóó schrok, dat zij de lantaarn, die zij in de hand had, liet vallen. Een uur daarna kwam bericht dat de zuster overleden was. Men was er op voorbereid,...
nl.verhalenbank.9295
Lauwrens Honingh (broeder van vrouw Houtman) was met een helm geboren. Daardoor kon hij altijd vooruit weten of iemand dood zou gaan. Eens was hij bij zijn broeder te Zuiderwoude te gast. Hijzelf woonde te Ransdorp. Bij het afscheid nemen, was hij buitengewoon hartelijk, zóó zelfs dat hij zijn broer een zoen gaf, waarover de omstanders zich verbaasden en...
nl.verhalenbank.9266
Mijn zegsman hoorde 's nachts tikken aan het raam. Hij ging kijken en zag niets. In de sneeuw waren geen voetstappen (het was winter). Drie dagen later werd er aan hetzelfde raam, en de zelfde ruit, om den zelfden tijd getikt, en was er een familielid overleden.
nl.verhalenbank.9136
Heintje Groen (zie vroeger) kon ook in een halfuur tijd alle gras op hoopen zetten. De vader van mijn zegsman heeft dit zelf gezien maar hij werd er akelig van.
Eens ging de vader van mijn zegsman op de jacht. Hein wilde dat hij een kop koffie kwam drinken.
"Neen," zeide hij, "dat doen ik niet, want er zit net een koppel ganzen."
"Zoo als je wilt," zei...
nl.verhalenbank.9135
Bij Heintje Groen (zie vroeger) was een vierkant gat onder den schoorsteen. Naast dat gat waren twee kleinere gaten. Daardoor kwamen 's nachts de K(l)aboutertjes. Hein's vrouw wist dit en zette 's avonds eten voor hen klaar, dat dan 's morgens ook verdwenen was zonder dat iemand hen had zien gaan of komen. Toen Hein dit begon te ontzoeten (Zaansch),...
nl.verhalenbank.9132
Zoo was die ouwe Hain Groen ook zoo'n rare. As er een koe in de sloot zat en ze konne hem er niet oit kraaige, dan riepe ze Hain en één, twee, drie, dan wasse er oit.
Kees de Waart heb het ehad, dat ie met varkens nee Purmerend most en hai kon ze niet op de wage kraaige. Hai riep Haintje Groen en toe die er bai kwam, ginge ze netjes staan, zoodat ze er...
nl.verhalenbank.8803
Ja, dit hew ik uwe ook geloof ik nog nooit verteld. Daags voordat de ouwe man ziek eworre is, stond ie achter op de wal. Iniens zag ie een man in het zwart van het kerkhof op hem afkomme. Hij gong dwars over het water heen, recht Kerkee over, en kwam vlak naast de ouwe staan. De ouwe zei niks, maar gong droipsteertend heen.
Nou, omdat de ouwe nogal...
nl.verhalenbank.8801
Nou, uwe weet nog wel dat er bij Klaas Schoon zoo veul in een huishouwe estorve benne? Wel ja, uwe heb er, meen ik, nog over egaan. Nou, de évent voordat Klaas esturve is, gong ik de werf op in toe zag ik een groot wit beest, net een scheep.
nl.verhalenbank.8800
