Pake en beppe binne letter hjir yn 't werkhûs tolânne kom.
Doe't pake op syn stjerbêd lei sieten heit en mem der by. Doe sei pake wit hoe lûd: "Toe duvel, goai der noch mar in takkebosk yn!"
Beppe wie doe al dea. Pake en beppe wienen beide oan 'e duvel forkocht.
nl.verhalenbank.27179
Hjir yn 'e Pein roan ek in grouwe swarte houn om. Se biwearden dat dat èk in pleachbeest wie.
nl.verhalenbank.38688
Rudolf de Mepske fan Faan het us op in keer allemoal mensen ferbrand. Ze werden op een woagen doarheen brocht. Dat gebeurde in de herfst. Op die datum in de herfst is de lucht doar in Faan altyd noch rood.
Rudolf de Mepske uit Faan heeft een keer allemaal mensen verbrand in de herfst. Op deze herfstdag is de lucht nog steeds roodgekleurd.
naloop, doden,...
nl.verhalenbank.27031
Mem fortelde, hjir yn 'e Pein hat in huzinge stien mei in gracht der by. Dêr is alris in frommeske formoarde woarn. Sûnt seach men dêr nachts in frou yn 't wyt troch de gracht hinne rinnen. Dat wie dat formoarde frommeske.
nl.verhalenbank.37578
Hier kwam froeger in feintsje bij een meiske. Die had eens bij een waarsegster in Leeuwarden west. Se sei tegen hem, hij sou verdrinken krekt voor zijn een en twintigste. Moar dat een en twintigste het-ie ferkeerd ferstoan.
Hij kwam noait meer bij een sloot langs of een faart en hij kwam ook niet bij een dobbe of een meertje. Hij was haast een en twintig...
nl.verhalenbank.26878
Jan de Haan en syn suster wienen beide ongetroud. Sy wennen yn Surhústerfean. Op in kear wienen se togearre to jounpraten nei Durk van Dellen, dy wenne ek yn Surhústerfean. Sy moesten in âlde sânreed del om dêr to kommen.
Doe't it al acht ûre wie, doe wie 't noch hast dei. Doe hie Jan syn suster sein: "Ik gean nei hûs ta, ik fiel my net sa lekker." Jan...
nl.verhalenbank.26893
Imke de Jong koe de minsken stean litte.
nl.verhalenbank.27541
De lju gongen froeger nei Antsje en Tryn Snipel ta as se de kaert útlein ha woenen. Antsje koe 't folle better as har dochter Thomas Klare. Dy wie 't om 't jild bigoun.
Yn 'e herberch, dy't yndertiid op Luchtenveld stie, songen se in ferske op Klare:
't Is fan Klare,
't is fan Klare,
't is de hele dei fan Klare.
Fan je he, fan je he, fan je hesasa,
alles...
nl.verhalenbank.19493
Edzer Brúntsje koe ek soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Dan bigongen se moai to exersearen.
nl.verhalenbank.27545
Hjir wie in dobbe, en dêr woarde altyd fan sein, dat dêr noch ris in fanke yn fordrinke soe - ien hie dat ris sjoen -, mar dat is net útkom.
nl.verhalenbank.26897
Rikele Myt wie in greate tsjoenster. Sy helle altyd wetter út 'e put by myn memme suster Trynmoai.
Doe rekke it dochterke fan Trynmoai bitsjoend. 't Bern gûlde jouns altyd, dan hie 't stumper pine. Doe gong Japik-om nei de duvelbanner ta. Hy krige guod, dêr moesten de mem en it berntsje elk fan ynnimme. En it bern moest fan 't boarst.
Doe frege Japik-om:...
nl.verhalenbank.19497
Froeger seinen se tsjin ús: "Net in pod deatraepje, dan komt der tonger."
nl.verhalenbank.26303
Noait midden op 'e wei rinne jouns. Genôch yn 'e Pein, dy't troch in lykstaesje oan kant rêge woarden.
nl.verhalenbank.27155
Hjir hat in man wenne, dat wie Piter Meijer. Dy hat yndertiid de earmmeester formoarde. Doe't er stoarn wie siet er op in lyts roungear protsje yn in hoeke fan 't bêd. Sa binaud hiet er it hawn.
nl.verhalenbank.23455
Rinne jo yn 'e nacht midden op 'e wei, dan kinne jo oan kant reage wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.27169
Yn Faen hat in boer wenne, dat wie in freeslik rare keardel. Dy hiet fan Metske. Jouns kommen de doarren by him op slot, mar moarns stienen se wer iepen.
nl.verhalenbank.23469
In minske mat op 'e joun en yn 'e nacht moait midden op 'e wei rinne. Alde Popke Albertsje hat it al ris dien.
Doe kom der in lykstaesje oan en doe is sy smiten woarn.
nl.verhalenbank.25959
Bloedplakken fan in moard bliuwe altyd sitten.
Sy sizze, yn Faen is de loft altyd read kleure, fanwege de gruwelen fan Rudolf de Mepske, dy't dêr pleegd binne.
nl.verhalenbank.25965
To Grins haw ik wenne oan 'e Fryske strjitwei. Dêr doochde it net op dat buertsje. De buorlju kommen by my, omdat ik net bang wie. It wie dêr net plús, en sy woenen ha, ik soe der op ôfgean.
It wie nachts noait liker as woarde der ien formoarde. It wie in lawaei! En rare gelûden, freeslik! De hiele buert wie der fan oerstjûr. De lûden kommen út 'e...
nl.verhalenbank.25971
Der wenne yn Hantumer Utbuorren in boer, dy hiet van der Heide. Dy hie in hiele grouwe stien op it hiem lizzen. Op in snein-to-middei ha in stik of hwat jonges mei alle macht dy stien omrolle. Doe kom de ûnderkant fan 'e stien boven. Dêr stie op to lêzen:
Wat ben ik blij
dat ik lig op de andere zij.
nl.verhalenbank.23131
