Op in joun soenen heit en mem to praten nei 'de laatste Stuver'. Heit hie de hountsjes meinom. Dat die er altyd as er jouns to praten gong. Hwant der koe ris in murd wêze ûnderweis. (Hy die neat leaver as murdejeije.) Doe gebeurde it dat de beide hountsjes mei de sturt tusken de poaten by heit kamen. Heit en mem tochten: hwat sil dit bitsjutte.
Doe seagen...
nl.verhalenbank.33522
Mem fortelde: Sjoerd van der Heide fan Aldegea seach bigraffenissen fan tofoaren, foar dat se der echt wienen. Hy sei dan: "Wy krije earstdeis wer in sterfgefal yn 'e famylje, ik haw de bigraffenis al sjoen."
nl.verhalenbank.33330
Janke Mozes fan 'e Harkema - de dochter fan Klaes Mozes - seach in hiel soad foarút. Sy wist ek altyd krekt hwannear't der wer in bigraffenis komme soe.
nl.verhalenbank.27784
Hjir wenne in âlde widner. Al gauachtich nei't syn frou stoarn wie sei er: "Myn frou hat hjir hjoed ek wer west."
Hja kaem nou en dan by him.
nl.verhalenbank.37346
Op 'e Greate wei (de rykswei) yn 'e buert fan 'e kaserne ha guon de duvel sjoen, nei't se seinen.
nl.verhalenbank.22951
As der nachts in lykstaesje oankom, dan wie 't geraden en kear sa'n lykstaesje de rêch ta. Der binne dingen dy kinne jo mar better net sjen.
nl.verhalenbank.27785
Yn 'e omkriten fan Rottefalle hâldden froeger wite wiven ta.
nl.verhalenbank.33731
Op 'e Hege Geasten ûnder Sumar woarden wite wiven sjoen.
nl.verhalenbank.32925
Lichten zaggen ze vrouger voak. “dr brandt weer wat”, zeden ze, zel wel weer gau 'n huus aan goan. Dat geleuf was algemain.
nl.verhalenbank.44126
Doekel seach ek spoken. Dy spoken kommen fan Earnewâld út wei, se farden yn in boatsje oer 't wetter.
Hja en Marten Skeet stienen op in joun bûtendoar.
Doe sei se: "Marten, mast ris even sjen."
Mar hy seach neat.
"Hwat is der dan?" frege er.
"Se binne der wer", sei se. En doe wiisde se nei 't plak dêr't se de spoken seach.
Doe krige Marten in brjit (in...
nl.verhalenbank.33627
Myn skoanheit wenne by 't Wyldpaed oan 't Heideloantsje.
Op in joune wie 'k der by him. Doe moesten wy oan kant, der kaem in lykstaesje oan. Skoanheit seach him wol, ik net.
nl.verhalenbank.37333
Vuurbollen zijn meermalen gezien.
nl.verhalenbank.46729
Skoanmem hat ris in sémearmin sjoen. Dat wie by Dokkumernijesilen. Se hie prachtich-moai song.
nl.verhalenbank.25844
Boardzer Bruining moest lykstaesjes sjen. Mar der wienen ek wol oaren dy't der nachts om út bêd moesten. Dan roannen se soms wit hoe fier.
nl.verhalenbank.36057
Hjir yn 'e Boelensloane wennet Boardzer Bruining. Dy moest altyd lykstaesjes sjen.
nl.verhalenbank.27601
Weerwolven die liepen hier met bosjes, maar ik heb ze nooit gezien.
nl.verhalenbank.127517
Foarhinne wienen der minsken, dy woarden mei de helm geboaren. Dy moesten alles sjen. 't Wienen meast manlju. Men heart der nou net mear fan.
nl.verhalenbank.33538
Hjir yn 'e buert waerden wol wite wiven sjoen, mar sy dienen neat.
nl.verhalenbank.27942
Neffens de forteller (Wierd Kooistra) sit it him yn 'e egen dat der minsken binne dy't foarútsjen kinne.
nl.verhalenbank.27413
Ien kear ha 'k yn 'e nacht in lykstaesje sjoen. Ik wie doe noch in jonge. Ik ha der lange tiid raer fan west. Mar it is by myn witen noait neikom.
nl.verhalenbank.12275
