2,521 datasets found
Dutch Keywords: zien Place of Narration: Twijzelerheide
Heit en mem wienen ris togearre to jounpraten. Doe't se weromkamen, wie 't nacht. Doe kaem dêr in greate, grouwe, swarte houn njonken har, dy roan flak by har lâns. It duorre net sa lang. Us mem seach dy houn, mar heit seach him net. Doe't se tsjin heit sei: "Wy ha hjir in houn as in keal njonken ús", waerd er stadichoan wei. 't Gebeurde hjir yn...
nl.verhalenbank.38633
Bontsje Keke wenne yn Twizelerheide. Hy wie mei de helm geboaren. Nachts moest hy der altyd ôf om to sjen. Hy roan hiele einen om by in lykstaesje to kommen. Hy woarde prest, hy koe net lizzen bliuwe. Hy hat fan tofoaren sjoen dat syn eigen dochter har forsûpte.
nl.verhalenbank.38333
Myn broer Foppe wie ris op in winterjoun om in ûre of acht, njoggen yn 'e Harkema nei bûten ta gong. Hy wenne yn 'e Fûgelkamp. Hy soe oer in sleat hinne, doe seach er twa neakene famkes. Hy woarde sa bang dat hy is weromgong. Dy beide famkes sweefden.
nl.verhalenbank.10685
Myn suster Hiltsje, dy't oan 'e Grinzer Strjitwei wennet by Koaten wyt mear as sljochtwei. Sy woarde mei de helm geboaren. Sterfgefallen en al sokke dingen mear wyt hja fan tofoaren. Ik bin der wolris bang foar west. Op in kear wie 'k by har to praten. Doe sei se: "Astû aenst thús komste dan fornimste dat der ien út jim famylje tige siik is. Dy sil ek wol...
nl.verhalenbank.33512
As in skipper op sé farde en hy seach in pestfûgel, dan woarde er bang, hwant dan kom de pest op it skip.
nl.verhalenbank.28709
As it bern siik wie, woarde it kessen ûndersocht. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Dan gongen se nei de duvelbander ta. Dat wie Oene fan Sweagerbosk. Dy joech altyd in drank mei. Dan sei er: "Tink der om dat net ien it drankje sjocht." De krânsen woarden opbrând yn 'e stookpot. Dan moest alles ticht wêze. It bern woarde wer better as...
nl.verhalenbank.27381
Op in nacht moest ik der ôf to pisjen. Doe't ik de pot krije soe, koe 'k my ynienen net mear forroere. Ik moest sjen. Doe stie der in deafet by my yn 'e keamer, tsjin 'e muorre oan, tsjin my oer. Ik gong nei Tseard ta (har man), dy't op bêd lei. Ik sei: "Tseard, ik ha ús skeiding ek sjoen." "Hâld dy stil en praet dêr net oer", sei Tseard. 't Wie sawn jier...
nl.verhalenbank.20104
't Is nou fiif jier lyn, doe kom myn soan us by my. Hy wenne yn Jistrum. Ik seach wol oan him dat der hwat oan skeelde. Hy sei: "Sjocht mem noch wolris hwat?" Ik sei: "Né, ik sjoch noait mear hwat en ik hear noait mear hwat. Dat hat de Heare my ûntnom." Doe sei er: "Ik haw in eigenaerdich gefal hawn. Justerjoune, goed seis ûre, sieten wy by de itenstafel....
nl.verhalenbank.20113
Alde Knjillis Veenstra wenne by 't spoar. Hy wie mei de helm geboaren. Hy útfanhûze wol gauris by syn suster. Dy hat wolris forteld, as hy kom, dan rûme hja bûten alles op, hwat mar yn 'e wei lizze koe. Hwant it gebeurde wit hoe faek dat hy der nachts op út gong, en dan koe 't wolris gebeure, ornearre se, dat er oer dingen yn 't tsjuster stroffelje soe....
nl.verhalenbank.23770
Yn 'e Falom wenne in man, dy moest nachts altyd út bêd wei om hwat to sjen. 't Wie in hiele bêste man. Hy moest soms ûrenfier rinne om by de lykstaesje to kommen. Mem sei al ris tsjin him: "As jo nou us lizzen bliuwe, hwat dan?" "Ei minske," sei er, "dan wie 't net bêst. Dan waerd ik der út smiten." It binne pleagen fan 'e duvel, as men der nachts út mat.
nl.verhalenbank.21994
Tusken Skûlenburch en Jistrum matte trije hûskes stien ha, yn 't iene dêrfan matte pake en dy wenne ha: heit syn âlden. Dêrnjonken wenne in man, dy moest alles sjen. Jouns kom er wol us by pake en beppe. Op in kear hie hy der wer op út west, sa fortelde er. Alhiel oer Eastemar, Sumar en sa nei Swartkrús. "Ik bin der noch raer fan fan hwat ik dêr sjoen...
nl.verhalenbank.23416
Op in joun kaem ik út 'e jounskoalle. Ik wie in jonge fan in jier of tolve. Ik moest de reed del nei 't Wyldpaed ta. Dy skoalle dat wie in hiel ein fan hûs ôf. Ik wie midden op 'e reed. Der wie in daem yn 'e dyk. Ik moest dy daem foarby. Yn dy daem sjitte hwat yn 'e dyk om. 't Wie sa piktsjuster, dat ik koe neat sjen. Doe kaem it by my. It kaem deun oan...
nl.verhalenbank.38630
In nachtmerje is in minske. It is in minske dat in straf hat. Sa'n minske mat sawn jier lang in nachtmerje wêze. Ik ha faek lêst fan nachtmerjes hawn. Ien kear ha'k ien sjoen. Myn man wie fuort. 't Wie hiel ier yn 'e moarn. Ik wie allinnich thús mei twa berntsjes. Doe fornaem ik ien oankommen. 't Wie in manspersoan, in skipper. Hy hie in brún pakje oan,...
nl.verhalenbank.20096
Us mem hie to praten west nei har swager. Doe't se dêr wie spûkgûlde dêr in houn. 't Wie yn 'e Westerein. Wylst dy houn spûkgûlde wienen der twa froulju oan it sjongen. Doe sei mem tsjin dy froulju: "Jimme matte ophâlde fan sjongen hwant de houn sjocht hwat." 't Wie èk sa, de houn seach in lykstaesje. Twa wiken letter forstoar dêr mem har swager (in broer...
nl.verhalenbank.38332
Ik hie in buorman, dy fortelde my, der wie in boer, dy hie in faem. Dy faem koe net in feint krije. Doe waerd it merke en dêr woe hja hinne. Doe't it joun woarde, sei se: "Nou krij 'k joun in feint, as wie it de duvel ek." Mar hja krige dy jouns net in feint. Doe gong se nei hûs ta. 't Wie sahwat acht ûre, it iten wie dien. Doe kaem der in hearskip oan....
nl.verhalenbank.38312
Op in kear gong heit nei Ljouwerter merke ta. Dêr stie in tinte, dêr wie in swarte spegel yn. Heit gong der foar stean om syn takomstige frou to sjen. Heit wie doe noch feint. Doe kaem der in frou foar mei tolve bern. Even letter wie der wèr in frou mei in keppel bern foar. Heit soe dus twakear trouwe en dat is èk gebeurd. Heit krige by syn earste frou...
nl.verhalenbank.22114
Mem har heit (myn pake) hie in maet, dy wie mei de helm geboaren. Dy moest alles sjen. Hy gong der yn 'e nacht faek ôf. Pake woe net leauwe dat syn maet dan hwat seach. "Dan mast mar us mei", sei syn maet. Sy praetten ôf, as hy der wer op in nacht út moest, soed er pake wekkermeitsje en meinimme. Op in kear gebeurde dat. Togearre roannen se in eintsje de...
nl.verhalenbank.22113
Ik ha twa jier lang forkearing hawn mei in feint, dy hiet fan Oene. Dy syn broer wie mei de helm geboaren. Hy seach altyd lykstaesjes. Op in kear wied er mei oar jongfolk op 'e wei. "Even oan kant," sei er, "der komt hwat oan." Mar de oaren seagen neat en laken him út en sy bleauwen stean. Doe is ien fan har oer hynder en wein en alles hinne smiten. Hy...
nl.verhalenbank.21993
Ik lei op bêd. 't Wie hjir yn dit hûs. Ik seach in deakiste. Op dy kiste wie in kat. Dy kat sprong mei in plof op 'e groun. De kiste seach ik tige dúdlik. De hantfetten en alles koe 'k bêst ûnderskiede. Doe kaem der hwat by my op bêd. Ik lei op 'e rêch. Datselde kaem op 't fuottenein by my en gong sa by my op oan 'e hals ta. Ik koe net sjen hwat it wie....
nl.verhalenbank.22021
Hjir wenne yn Twizelerheide in âld minske, dat wie Minne Ael, dy gong foar in tsjoenster troch. Hja wie nachts faek warber. Hja wenne oan 'e Swâdde. Dy wie sa'n fjouwer meter breed. Op in kear skelden in pear jonges har út, dy wienen oan 'e oare kant fan 'e Swâdde. Doe die se in pear stappen achterút en sei: "Ik sil jim krije", krekt as soe se in oanloop...
nl.verhalenbank.27375