As der ien bitsjoend wie, dan siet der in krâns yn 't kjessen dêr't dyselde mei de holle op lei. Dy krâns forbrânden se yn 'e dôfpot, dan kaem de tsjoenster foar de doar.
nl.verhalenbank.28101
Wie hjir froeger ien bitsjoend, dan gongen se nei Wopke fan Kûkherne. Sy krigen dan in drankje mei yn 'e bûs. Sy moasten der omtinke, as der ien oankaem, dy moast binammen net passeare oan 'e kant dêr't it drankje siet.
nl.verhalenbank.28095
It is hjir ris gebeurd doe ha se sa'n kat in slach op 'e kop jown. De oare deis lei de tsjoenster op bêd mei in blau each.
nl.verhalenbank.27822
Hjir tichteby stie in hûs, dêr wennen minsken yn, dy hienen in popke. Dat wie tige siik. Elkenien koe sjen dat it net goed kom. Dat popke rekke wei.
Al in pear jounen fan tofoaren gong dêr in âld houn nei dat hûs ta en dy siet dêr de hiele joun foar dat hûs to spookgûlen. Se jagen him fuort, mar even letter wie hy der wer en dan gong 't wer op in...
nl.verhalenbank.27815
Aeltsje wenne ek yn Moddergat. It wie in tsjoenster. Sy hie har eigen soan bitsjoend. It bern stoar. Hja hie hiele rare eagen yn 'e kop. Doe't it bern stoar sei se:
Eén uur van onbedachtzaamheid
kan maken dat men jaren schreit.
nl.verhalenbank.27949
Ulbe Akke fan Moddergat wie mei de helm geboaren. Dy moest der nachts út. Hja woarde wekker en wie dan alhiel oerstjûr. Dan seach se in lykstaesje. Hja hat ek de lykstaesje sjoen fan 'e buorfrou dy't tsjin har oer wenne.
As hja wer in lykstaesje sjoen hie, wie se de oare deis mâl fan 'e pine yn 'e holle.
nl.verhalenbank.27850
Ik ha wolris heard dat der guon wienen, dy hienen de kweade hân. Dy koenen it fé samar siik meitsje en dan stoaren de dieren op 't lêst.
nl.verhalenbank.27953
Hjir wie in bern siik. It bern krige medesinen fan dokter. 't Joech neat. Der sieten oare machten achter neffens de âlden. Der wie ien dy lapte dat; in tsjoenster.
Doe gongen se nei de duvelbander ta. Dat wie Wopke fan Kûkherne. Dy sei, se moasten it kjessen fan 't bern iepen snije en dan de krânsen der út helje. Dy moasten opbarnd wurde yn 'e kachel....
nl.verhalenbank.27820
Dy't op sé siik wurdt oan board, wurdt oan 'e wâl net wer better. De sé wol gjin sike minsken ha. Sy stjerre wol op sé, mar wurde net wer better.
nl.verhalenbank.28126
Hjir wenne in man, dy hie in baerch. Hy hie ek in ein tou, dêr meat er de baerch mei om 'e bealch hinne, dan koed er birekkenje hoe swier as er wie. Dêr sieten knopen yn. Doe rekke dat tou op in kear wei.
Dyselde man rekke bitsjoend. Syn holkessen waerd iepenmakke en leech helle. Doe siet dêr dat tou yn.
nl.verhalenbank.27956
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Dat is gewoanlik in swarte kat.
Der wie ris in berntsje siik hjir yn Moddergat. 't Wie famylje fan ús. Dêr kaem altyd in swarte kat oer de flier. Doe seinen se: "'t Bern is bitsjoend troch dy swarte kat."
Doe praetten se dan ôf, de manlju soenen meielkoar dy kat fange. Sy wienen allegear gewapend, de iene mei in...
nl.verhalenbank.27948
Der wenne yn Wierum in man, dat wie in greaten spotter. Hy woarde siik en lei op bêd. Op in nacht skreau/raesde er hiel bot. Der wie net ien dy't nei him ta doarst omt it sa raer klonk. Sa bot gong er to kear. Sy standen it net.
De oare moarns lei de man dea op bêd mei de holle achterstofoar op 'e romp. Dat wie it wurk fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.27962
Oarreheit (dat wie mem har heit) wie net goed by 't spul. Hy rekke siik. Sy tochten, hy kin wolris bitsjoend wêze en doe gong der ien mei syn wetter nei de Wâlden ta, nei de duvelbander.
De duvelbander sei: "Lit my 't wetter mar ris sjen."
Doe't er dat bisjoen hie, sei er: "Ja, ik kin him wol hwat jaen, dan wurdt er wol wer better. Mar dan moat er rare...
nl.verhalenbank.27854
Yn Nes, in eintsje bûten 't doarp stiet in greate pleats. Dêr wennet nou Willem Feitsma op. Froeger wenne dêr Durk Bolman. De boeren hienen yndertiid in sooske. It wie wenst dat se dêr snein-to-jouns hinne gongen. Durk Bolman foun út, omdat se dy jouns yn 'e fine tsjerke it avondmael hâldden, koenen sy dat ek wolris ûnder elkoar dwaen by Rypma yn 'e...
nl.verhalenbank.27837
De nachtmerje kaem troch 't slotsgat. 't Wie in frommes. Men moest hinnegean en set de toffels omkeard foar 't bêd.
nl.verhalenbank.28102
Ien hjirwei kaem ris in kear út 'e herberch. Underweis nei hûs ta woard er samar fan 'e wei ôf yn 'e sleat smiten.
Hy sei: "Bliksem, doch dat noch ris." Doe gebeurde 't wer. "Noch ris", sei er. En wer woarde er yn 'e feart smiten. Mar doe doarst er it net wer to freegjen, hwant doe wist er dat it de duvel wie.
nl.verhalenbank.28116
To Wierum wenne in feint, dy die 't altyd mâl. Hy spotte en flokte dat it net mear moai wie. Hy wie ek faek dronken. Op in joun kaem er by minsken yn 'e hûs. Dêr woed er graech ûnderdak ha foar de nacht.
Hy kaem yn 't bûthús to lizzen op strie.
Doe't se de oare moarns by him kamen, hied er de holle omkeard op 'e romp. De duvel hie him de nekke omdraeid.
nl.verhalenbank.28117
Hie men lêst fan langskonken, dan hong men in fleartokke foar 't bêd.
nl.verhalenbank.28103
Heit sei, hy kom ris in kear fan Nes op in joun. Der wie in oare man by him, dy moast nei Wierum ta. Doe hie dy man ynienen tsjin heit sein: "Jo moatte oan kant gean."
Heit gong oan kant. Even letter sei er: "'t Is foarby, kom mar wer op 'e wei."
Dy man woe net sizze hwa't it wie dy't stoarn wie.
Op in pleats tichte by it plak dêr't se oan kant gien...
nl.verhalenbank.28115
Frijmitselders wienen kûgelfrij.
nl.verhalenbank.27959
