Piters Hindrikje hat de bern fan Wytse Hountsje en Hinke èk bitsjoend.
nl.verhalenbank.33038
Yn Twizelerheide wennen twa minsken, dy har famke wie siik. Doe sei op in kear de heit tsjin 't wiif: "Wy hâlde ús famke net, sjoch, dêr giet de bigraffenis." Doe wie dêr op 't paedtsje in jerke mei 7 einen. In wike letter wie de bigraffenis fan 't famke. De lykwein gong foarop en sawn minsken der achteroan.
nl.verhalenbank.16851
Yn Drachtster Kompenije wenne in man dy hie in siik hynder. It dier wie der slim oan ta. Doe gong dy man mei 't wetter fan 't hynder nei de duvelbander ta. Dat wie Hinse Jehannes de Boer fan 't Swartfean.
Hinse joech him in drank mei, dêr moest er fral goed op passe en dêr it hynder fuort fan ynjaen, hwant der wie haest by.
Dy man gong der mei op hûs ta,...
nl.verhalenbank.36920
Ik hie in suster, dy wie der sa min oan ta dat hja koe 't net forneare dat se de bêdsdoarkes iepen dienen. Dan bigoun se to skriemen.
Der wenne tichteby in âld-minske. Dat wie in tsjoenster.
Dy hie 't bern yn 'e macht.
Doe krigen wy in ried fan ien: "Liz mar ris in deade kikkert del op 'e skoarstienmantel. Dan kin de tsjoenster gjin fet mear op har...
nl.verhalenbank.36909
By Jan Harms op 'e Tike ha de kij bitsjoend west. Doe ha se duveldrek ûnder 'e stâl dien. Dat holp.
nl.verhalenbank.33036
Der wie in man, dy wie troud. Syn frou rekke oan 't sukkeljen. Doe sei se us op in kear: "As ik hjir wei reitsje, dan hoopje 'k datst net wer trouste. Dat mast my bilove."
Hy sei: "Ast it graech wolste, dan biloof ik dy dat."
Hja rekke der ôf en de man seach net nei froulju om. Mar dat foroare letter. Doe kom er yn 'e bisoeking. En hy troude wer.
De jouns...
nl.verhalenbank.23513
Der wie in boer, dy hie in sike koe. Hy liet de féarts komme. "Hokker koe is it?" frege dy.
"Ja, dat matte jo sels mar útmeitsje," sei de boer, "jo binne op 't lêst féarts."
De féarts tochte: "'k Sil dy wol ha."
Hy ûndersocht de beesten ien foar ien en op it lêst foun er de koe dy't siik wie.
Doe't it nijjier west hie stjûrde er de boer de rekken, dêr't...
nl.verhalenbank.23448
Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...
nl.verhalenbank.36908
Op 'e Tike, by Rypke en At wienen de bern al ris bitsjoend.
De tsjoenster wie âlde Piters Hindrikje, dy wenne ek op 'e Tike. Dy koe har yn in kat foroarje en hja koe troch 't kaeisgat hinne. Sa kom se by de minsken. De bern dy't se bitsjoend hie hienen krânsen fan fear yn 'e kessens.
nl.verhalenbank.33035
Op 'e ein fan 'e Houtigehage wenne Gjerte Jeltsje. Dat wie in tsjoenster.
Ritske en Aeltsje hienen in bern, dat wie bitsjoend.
Op in moarn gong Gjerte Jeltsje dêr hinne. Mar Ritske hie duveldrek ûnder 'e drompel dien, dat doe koe Gjerte Jeltsje der net yn komme. Hja hie hyltyd mar raesd dat se der yn woe, mar sy koe net in foet oer de drompel sette.
Op 't...
nl.verhalenbank.24684
Wie der in bern bitsjoend, dan gongen se wol faek nei Jonge Jan fan 't Wytfean.
nl.verhalenbank.27510
Achter ús folk wennen oan 'e Houtigehaechster wyk Japik en Jitske. Jitske wie noait goed. De buorfrou kom by har.
Dy sei: "Ik ha in eachje yn 't seil hâlden. Jouns komt hjir altyd in grouwe siferse kat."
"Noustû 't seiste, ja," sei Japik, "dy komt alle jounen by ús yn 't finsterbank to spinnen."
Buorfrou sei: "Dy docht it dat sy hjir op bêd leit. Dàt is...
nl.verhalenbank.25620
Yn Boarnburgum wenne Jan van der Zee. Dy wie karrider. De man wie noait rjocht goed. Hy tsjirme. Doe ha se syn holkessen iepentoarnd. Dêr sieten krânsen yn. De man wie bitsjoend. Dat hie de frou fan Knjillis van der Zee dien. (Knjillis wie boskwachter) De lju ha Knjillis Auk doe it hûs forbean.
nl.verhalenbank.20860
Der wie is in man, dy hie de pik yn op 'e doomny, omt dy it evangeelje forkundige. Hy moest dêr neat fan ha en hy nom it bislút, hy soe de doomny deameitsje. Doe liet er in boadskip yn 'e nacht nei doomny bringe dat dêr en dêr, ergens op in iensum sté, dêr lei ien op stjerren en dy hie bigeard mei doomny to praten.
Doomny lei al op bêd, mar hy kom der gau...
nl.verhalenbank.23514
Der binne minsken dy matte jy noait by 't fé litte, hwant dat is net fortroud. Dêr kin hwat út fuortkomme. Se meitsje 't fé siik.
nl.verhalenbank.37931
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
De koarts krigen de arbeiders op 'e klaei: de klaeikoarts.
De koartsen bigongen as de stoppel bleat kom.
nl.verhalenbank.19693
Myn mem har suster yn Stiensgea - Klaske-muoi - wie tige siik.
Hja hie longûntsteking. Mem wie neat net bygelovich.
Der komt in ekster oanfleanen by ús mem. Dy komt tsjin 't sydgleske oan. Doe blykte dat har suster overleden wie. De ekster wie de boade fan 'e dea.
nl.verhalenbank.27494
Marten Skeet wenne yn Aldegea, yn 't lêste hûs.
Syn frou hiet Doekel, dy koe mear as in oar, seinen se. Dy seach allerhande dingen dy't in oar net seach. Hja wie mei de helm geboaren en moest dan de lykstaesjes fan tofoaren sjen.
Op in kear wie der in keardel yn Aldegea tige siik. Dat wie Jan Sjirks. Hy hie longontsteking en it like o sa slim.
Der stie op...
nl.verhalenbank.33626
Der wie èk in frou, dy hie in lintwjirm. Dy woe se fansels graech kwyt, hwant dat ding hâldde har alhiel yn 'e ûnderwâl. Dat doe gong se nei lytse Fedde ta.
Doe't Fedde heard hie hwat der oan mankearde, sei er: "Jo kinne wol wer nei hûs ta gean en dan matte jo mei twa dagen mar ris wer komme. Mar yn dy tiid meije jo alhiel gjin iten ha."
Nei twa dagen kom...
nl.verhalenbank.33370
