Een ekster die in de boom schreeuwt, is een voorteken van een sterfgeval.
nl.verhalenbank.70416
Yn Sumar hjir njonken, hearde ik yn 'e nacht faek timmerjen. Dat is noch mar in skoftsje lyn. Fuort dêrnei ha se dat nije hûs der delset. It wie foartsjirmerij.
nl.verhalenbank.20221
Oer/Yn 't Bûtenfjild ha wy froeger wol faek wylde lantearnen sjoen. Guon woenen wol ha dat dat de foarboaden wienen fan 'e fyts- en autolampen fan letter, as der wegen oanlein wurde soenen.
nl.verhalenbank.30032
In pear jier foardat de Wide Pet oanmakke woarde, hearden wy nachts altyd de arbeiders dêr oan 't wurk. Wy ha der wol hinne west to sjen, mar der wie net in minske.
Letter, doe't se echt oan 't oanmeitsjen wienen, hearden wy dyselde lûden wer.
nl.verhalenbank.27228
Laag jagen de wolken over de sombere zee. Na weken van winstilte is plotseling de wind op komen zetten den de Oost-Indievaarder snijdt met maar een enkel zeil gehesen en gemakkelijk door het donkere water. Maar schipper en bemanning, verzwakt door scheurbuik en moedeloos geworden door het eindeloze wachten, hebben toch het gevoel, dat zij nauwelijks de...
nl.verhalenbank.48837
Der hat froeger ien yn 't earmhûs to Eastemar wenne, dy koe tsjoene, seinen se. Dy mat Lutske Veerman al us bitsjoend ha.
nl.verhalenbank.21881
Dat gebeurde in de Biezenkuilen in Zeelst, waar op een avond iemand een hond zag lopen en met geen mogelijkheid kon hij van die hond afkomen. Het gekste was dat die hond steeds groter werd. Toen de man thuis was was de hond al bijna zo groot als een olifant maar hij deed niets.
nl.verhalenbank.69621
Jehannes tsyske koe de wyn draeije litte.
nl.verhalenbank.38308
In de kerstnacht zinge de bije. En de koeie in de stal die gaan staan.
nl.verhalenbank.70370
Hearke wie yn Den Helder ûnder tsjinst. Dêr hat er in anker fan fjirtsjinhûndert âlde pounen fan 'e groun tild. Hy woe 't om 'e kaserne hinne drage, mar dan moest er frij fan 'e tsjinst, mar dat woenen de superieuren net lije.
nl.verhalenbank.26136
Guon dy't mei de helm geboaren wienen moesten bigraffenissen sjen, dy't in dei of hwat letter pleats founen.
Hja moesten dan faek yn 'e nacht fan bêd ôf om to sjen.
nl.verhalenbank.32143
Ik sta dus vaak over een dorp of over een kerk te vertellen, en dan probeer ik wel altijd zo'n verhaal erbij te halen. Dat je zegt van: nou, in Oosterwijtwerd, daar woonde bijvoorbeeld een smid, die ooit bezoek kreeg van een man die voorbij reed en zijn paard had een ijzer verloren. Toen vroeg hij die smid om een nieuw hoefijzer te maken. [...] Als het...
nl.verhalenbank.43962
Een zwaluwnest moet je niet uithalen.
nl.verhalenbank.72567
Sterke Hearke wie in kear op it lân oan 't ploegjen. Doe kom der ien by him. Dy frege him oft er him ek fortelle koe hwer't Sterke Hearke wenne.
Doe tilde Hearke de ploech mei de rjochterhân op en wiisde dêrmei nei 't hûs dêr't er wenne en hy sei: "Sjoch, dêr wennet er, en hjir stiet er."
nl.verhalenbank.34532
In nachtmerje komt nachts by jin op bêd. 't Is in frommeske. Men mat in hoasbân foar de bêdsplanke lizze en de toffels achterstefoar foar 't bêd sette, dan dogge se jin neat. Sy komme ta 't slotsgat yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.28133
As bern by 't wetter kommen seinen se: "Tink der om, net to ticht by 't wetter! De grouwe frosk pakt dy, dy rare griene kikkert. Dy spuit sok raer guod."
Sy seinen ek wol: De walfisk pakt dy. Dêr net hinne!
nl.verhalenbank.27200
Fan in tsjoenster mochten wy neat opite. Wy smieten alles wei hwat wy fan har krigen. In apel bieten wy earst in stikje út en dat smieten wy fuort. Fierder koenen wy de apel gerust opite.
Wy setten in krús mei de klomp yn 't sân, as der in tsjoenster oankaem. Hwant hja koe net oer in krús hinne komme.
nl.verhalenbank.38320
Jan Planting, de kunstskilder fan Drachten, hie in broer. Dat wie Ruerd. Dy wie in bytsje eigenaerdich.
Op in kear stie er op 'e hoeke fan 'e Langewyk en doe seach er de kant út nei Oerterp.
"Hwat dochstû hjir, Ruerd?" frege ik, hwant hy stie dêr mar to sjen.
Earst sei er neat, doe wie it: "Dêr komt brân."
"Hwêrre?" frege ik.
"Dêrre", sei er, en hy wiisde...
nl.verhalenbank.37013
De zevende zoon had een buitengewone gave, ok om te studere.
nl.verhalenbank.70358
Sibe Jager wie o sa sterk. Dy hie in famke fan tolve jier, in grou, foarlik fanke. Dy kom op in kear út skoalle. Wibe [Sibe?] komt fan achteren yn op 'e fyts, hy krijt har sa mei syn iene hân by 't skouder en tilt har sa oer 't stjûr hinne al fytsende wei en set har op 'e stange fan 'e fyts. Mei ien hân. De oare hied er oan 't stjûr. Sa fytste er fierder...
nl.verhalenbank.25417
