Wel mit de helm geboorn was, har altied geluk.
Hai hof nait in dainst en zien zoakn gongen ook goud.
Ie heurn nou nooit meer van mit de helm geboorn, omdat dat ding nou votdoadelk weg doan wordt deur verpleegsters en zo.
Vrouger wur e opbaargd.
Zo ain kon ook begravvenisn zain van te veurn.
Lichtgeleuvig bin ik nait, moar dat er veurloop bestait leuf ik...
nl.verhalenbank.44023
De Oude Ekelenberg of 'Den Ekel' zoals hij genoemd werd had veel gezien in de vele, vele jaren dat er mensen over hem heen waren gelopen. En ook hij was in die jaren niet hetzelfde gebleven.
Er waren mensen om hem heen komen wonen, die gevist hadden in de Reest en de plassen. Ze waren taai als leer en wisten zich slechts met veel moeite in leven te...
nl.verhalenbank.49212
Vroeger jaren had je hier in Baanhoek een familie wonen, nog een gegoede familie ook, die hadden een dochter van een jaar of zeventien, achttien. Die dochter werd ziek en beroerd. Ze zeiden: "Dat meisje is betoverd". Ze gingen naar de toverdokter in Gorkum en die zei hetzelfde. Hij gaf ze de raad een levende zwarte kip in een pot te koken. Wie 't eerste...
nl.verhalenbank.57776
Oege wie arbeider by in boer. Dy boer hie twa sike hynders, dêrom stjûrde er Oege nei greate Wopke fan Kûkherne, de wûnderdokter en duvelbander. Hy joech Oege hier mei fan 'e sike hynders, mar ek hier fan in oar hynder, dat net siik wie. 't Wie yn 'e winter en 't iis dat hâldde, dat Oege ried op redens nei Kûkherne. Wopke biseach de trije soarten hier en...
nl.verhalenbank.31584
Duimen draaien
Op Kreil, vlakbij de borstelfabriek, waar 'n café. Daor wônde vrouw Pennings, die kon hekse. M'n vadder en ik kwaome heul dikkels in da café, mar alleen zondags na de mis. Op 'ne zondag waar ze achter 't buffet. Op 'n gegeuve moment stong ik daor gewon zo mee m'n duime te draoie, zo en wir zo (vooruit en weer terug). Toen we thuis kwaome...
nl.verhalenbank.41512
EEN KRANS VAN VEREN
In Oostelbeers woonde vroeger een vrouw, die een ziek kind had. Het huilde steeds en sloeg vaak zo wild met de armen om zich heen dat het niet te houden was. Een man, die nu en dan bij de vrouw kwam buurten, vroeg op zekere dag aan haar: ‘Wat scheelt dat kind toch, dat het de hele dag niets anders doet dan huilen?’ ‘Ik weet het niet,’...
nl.verhalenbank.49576
Vrouw Van Dijk uit Hekendorp kon mensen en dieren genezen door strijken. Op een dag zat d'r bij een boer op de Haastrechtse dijk een koei in het water. Ze konden 'm d'r met geen mogelijkheid uit krijgen. Vrouw Van Dijk werd er bij gehaald. Ze aaide het dier over z'n kop en zee: "Kom d'r maar uit, beessie". En die koei sprong in ene op de kant. De dochter...
nl.verhalenbank.50976
Yn in boerespultsje ûnder de Ham rekke in bern siik. It bern tsjirme, dat wie skoan oan 't bern to sjen. Hoe't de dokter der ek mei omplastere, it joech allegear neat. It bern bleau in harterke, ja it kopke biklonk hoe langer hoe mear.
Doe sei de buorman tsjin 'e heit fan dat bern: "Dû mast opjaen fan dokterjen. Der skeelt dat bern oars hwat. Dêr hat in...
nl.verhalenbank.15782
4.14.
Al weer naar Nunen toe, maar nou is 't grootmoeder's niet, nou is 't m'n tante. In de Beekstraat in Nunen woont Arjaan Rijkers, toen ter tijd tenminste, en die kwam 's thuis van zijn werk en de buurvrouw die klaagde zo: de koei stond zo te toeten, en d'r man was niet thuis en zelf mocht ze niet buiten komen en ze kon geen voejer gaan maaien.
Toen...
nl.verhalenbank.44321
HEKSERIJ VOORKOMEN
In Veldhoven woonde vroeger een boerenechtpaar, dat vier kinderen had. Hoewel die kinderen goed te eten en te drinken kregen, waren ze voortdurend ziek. En niet zomaar een beetje, nee, ernstig ziek. Zelfs de dokter stond voor een raadsel en raadde de ouders aan om eens naar de paters van Hei-Tongeren, in België, te gaan. Die waren heel...
nl.verhalenbank.49571
Er was een man ziek. De dokter uit Dokkum kon niet helpen. Het werd steeds erger met de zieke en hij ging al bijna dood; toch zei de dokter dat hem niets mankeerde.
De mensen zeiden: Hij is betoverd. Dit dacht de vrouw van de man ook. Nu wisten ze dat er in de 'Wouden' iemand woonde die daar iets tegen doen kon. Samen gingen ze toen naar deze genezer toe....
nl.verhalenbank.43642
Dit verhaal heb ik van mijn vader. Zelf heb ik ook een vrouw gekend, die de naam had van te kunnen heksen. Ze woonde in de omgeving van Dalfsen. Toen ze later stierf, werd haar dochter er van beschuldigd; deze leeft nu eveneens niet meer.
Er was eens een kind ziek; in het veren bed werden kransen gevonden; toen was het een uitgemaakte zaak, dat de bewuste...
nl.verhalenbank.44676
Poortvliet
Op ’t durp was een wienkeltje, di âân ze ’n meisje, di a vreemde diengen mee gebeurd’n. Di kwam ok dikkels een reiziger, die a van aoles verkocht en die kon tôôvere.
Op ’n ochend was dat meisje ziek en toen èn ze d’n dokter ehaele en toen dee dat meisje zo raar, da d’n dokter d’r ok gin raed mee wist. En toen èn ze d’r kossen van d’r bède...
nl.verhalenbank.46476
Dat was mien broer, dat was aover dinst, hef vier jaor gediend, hè? Nou däöd hae in Den Haag, in een fijn zaak, däöd hae baardziekten op. Baardziekte, en dat is nöt. Vorschrikkelijk! Dat zint doezend zo’n geel sjtipkes, en die kregen een kors, God weet mie diek, wa. En niks as jeuken, vaoral tegen verandering van het weer. Doe haej dat een din zalf, en...
nl.verhalenbank.128708
Weerkomen.
Er bint wel mensen, en doar zegt ze van dat ze weer komen. En dat, dat is wel zo. Net zo as ze west bint, zo komt ze weer; in de geest. Ik heb in Uelsen (Duitsland) ewaarkt en doar is dat gebeurd. Vlak bie de kerke woonde Bonnink. Die Bonnink wur ziek en sturf. Toen ie begraavn was, kwam ie ieder moal weer; ie gung dan naar de kamer, waar ie...
nl.verhalenbank.43914
Mem har âlders wiene boer op “Strûpenkeal” in pleats oan de “âlde Rien”, in wetter, dat rint fan mids de Geeuw oan ’t Easthim. De pleats leit sawat midden yn e trijehoek tusken Drylts, Folsgeare en Ysbrechtum.
Ticht by de pleats lei in slúske. Op de boaijem fan dat slúske, der ’t se it wetter út rinne litten hiene, slûken se. Dêr waerden keallen strûpt en...
nl.verhalenbank.47025
Oan 'e Houtigehaechsterwyk wenne in tsjoenster. It wie Jan Mulder syn frou, Luts fan Ritske Ale.
Njonken harren wenne in húsgesin, dêr wie 't jongste bern siik fan. 't Wie in jonkje. Dat woe net groeije, it tsjirme.
't Kin wolris bitsjoend wêze, seinen se en se gongen nei de duvelbander ta. Dy sei, hja moesten alles tsjuster meitsje yn 'e hûs, dat se...
nl.verhalenbank.37461
Ik en myn wiif wienen us to jounpraten by in boer yn Haulerwyk. Doe fortelde dy boer ús, der wennen by in boer in greatfeint en in lytsfeint. Dy greatfeint en dy lytsfeint sliepten by elkoar yn 't selde bêdsté. Mar dy greatfeint hie in swier lot. Alle nachten om tolve ûre moest hy der ôf. Dan woarde er kloppe. Dan stie 't wite hynder foar 't bêdsdoarke en...
nl.verhalenbank.32685
Dy't op 'e klaei de koarts krige - de klaeikoarts - koe dy allinne wer kwyt wurde, as er wer nei de klaei ta gong. Dat haw ik sels yndertiid meimakke. Wy arbeiden faek yn Emden. Mei in boatsje via Delfsyl farden wy dêrhinne. Wy wienen dêr yn 'e kost yn in streek huzen, dat hiet Lombok. Dêr roan in ringat lâns en dêr stonk it tige. Minsken fan ús kant...
nl.verhalenbank.37702
Myn frou komt fan Ginnum en Reitsum yn Ferwerderadiel. To Ginnum wenne in âlde frou, dy gong foar in tsjoenster troch. As der guon siik wienen brocht it minske dêr altyd fruit hinne.
Myn frou hie reafonk doe't it in famke wie. Doe brocht dat âld minske dêr ek fruit hinne, fan allerhande soarte en fan 't allermoaiste. Doe kaem myn frou har beppe en dy...
nl.verhalenbank.32153
