Een ergen hekel heeft men hier aan verspreken, d.i. bij beloften zijn naam of zijn hulp inroepen, want dat is gevaarlijk. In twee door mij opgeteekende verhalen uit Uitdam en Zuiderwoude hadden verstokte kaartspelers beloofd vóór middernacht thuis te zijn.
"Zoo niet, dan mocht, pot hier en gunter, de duivel hen halen."
Verdiept in het spel vergaten zij...
nl.verhalenbank.9391
In de Goedkoope Purmerender kourant, uitgave J.D. Schuitemaker, van dinsdag 20 juni 1911 komt het volgende voor, overgenomen uit de Twentsche courant. Het begint aldus. In Almelo is "tooverarij". Ofschoon verschillende typen onder de Twentenaar nog steeds gelooven in "vuurschichten", "spoken" enzovoort. Een heel verhaal over een betooverd kind volgt. Dan...
nl.verhalenbank.9321
Toen haar schoonvader ziek was en haar man nog niet thuis was van 't visschen, ging zij naar buiten om eens te kijken of hij nog niet kwam. Ze kwam toen een kat met vurige oogen tegen. Ze gaf hem een schop, maar hij wou niet weg gaan. Toen ze weer eens naar haar man ging zien, kwam de kat weer, en voor den derden keer nog eens. Ze begon toen lont te...
nl.verhalenbank.9188
Daar was een vrouw, die haalde meel van haar buurvrouw.
"Dag," zei ze, "vrouw," zei ze, "mijn," zei ze, "man," zei ze, "zal," zei ze, "wel," zei ze, "betalen," zei ze.
Daar bakte ze pannekoeken van. Toen kwam er een kat aan die een gouden ring aan de poot had. Toen dacht ze: je bent zeker een kol, snee zijn poot af en wierp hem met kokende olie. Den...
nl.verhalenbank.8744
De moedige dienstmeid van Oostermeer.
Het dorp Oostermeer in Tietjerksteradeel heeft evenals honderden andere dorpen een kerk en toren. Maar deze staat niet midden in het dorp, iets wat anders volgens een friesch spreekwoord een noodzakelijk vereischte is. Te Oostermeer staan kerk en toren op eenigen afstand buiten het dorp, geheel alleen tusschen het...
nl.verhalenbank.57762
3.23
Zeker O ... te Duizel kwam 's nachts door een dreef en zag in den sloot erlangs een paar ratten in het water stoeien en spelen en dartelen. Hij sloeg er met zijn stok naar, doch werd op hetzelfde oogenblik door twee hem bekende vrouwspoersonen ieder aan eene zijde in de arm genomen en naar huis geleid. De wijven zwoeren dat zij hem zouden worgen als...
nl.verhalenbank.50268
Mien vrouw had ope bene. ’t Was heel erg. Ze kos bijna nie mer lopen en soms helemol nie. En de wonde gave ’n lellijke reuk. Den dokter kos er bliekboar niks on doen. En zuster Plechelma, die de bene kwam verbiende, wister ok gin road op. We hörde toe veul vertelle van ’t Winsense boertje, die zo’n halve wonderdokter scheen te zien. Ik doch: “t Kan nooit...
nl.verhalenbank.50191
No. 151. Omstreeks het jaar 1860 ondervond een boer uit den Klundert veel overlast van een zwarte kat, die elken avond op 't erf kwam. Den heelen nacht klonk 't miauw..... miauw....., zoo luid en doordringend, dat niemand in 't huis den slaap kon vatten. Die kat deed hem nog veel meer kwaad, maar 't rechte weet ik er niet meer van. De boer had al getracht...
nl.verhalenbank.46882
No. 150. Gedurig werd een mulder, wanneer hij 's avonds of 's nachts zijn molen bemaalde, door heksen in kattengedaante geplaagd, en wel zoo erg, dat hij, noch zijn knecht in den molen dorsten overblijven. De molenaar vertelde dit aan een armen rondreizenden molengast, een zoogenaamde hegmulder, die toen aanbood om 's nachts op dien molen te blijven en te...
nl.verhalenbank.46881
Zij konden mij helpen....
Door het dorpje Roggel liep een meisje, zachtkens neuriënd, een bundel klaprozen in de hand. Ze groette vroolijk en werd gegrooet: maar toen zij
het laatste huis van het gehucht naderde, wilde ze zich omwenden. Een jonge man trad haar in den weg.
"Ik moet met je spreken." Ze lachte.
"Ik zal je niet tegenhouden."
"Je weet alles...
nl.verhalenbank.42031
Zwarte Dame
Mijn vadere was 'nen perser 1) gelijk da' ge weet. Altijd was hij op zoek naar 't wild, of naar de visch, of naar 't geveugelte, en of dat nou mocht, of dat het nie mocht, daar vriegen die menschen niet naar.
In den winter ging hij, als 't gebeurde dat er geen werk was, putters en sijzen en vinken gaan vangen met lijmstokken in het schorre, in...
nl.verhalenbank.38982
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Pake en beppe wennen op 'e Noarder Dwarsfeart. In broer fan pake, dat wie Geart Schriemer, dy wie bitsjoend. Hy wie sa siik as in houn en trille fan 'e koarts. Der wie altyd in dikke swarte kat by harren yn 'e buurt en dy hie pake yn 'e rekken. Dat wie de tsjoenster. Pake hie al in pear kear in raem op dy kat...
nl.verhalenbank.19863
Ik: "Toch aardig met zukke kollen: dan ben het vliegen, en dan ben het muizen. Je zoudt zeggen: hoe ken het?"
Nadort: "Zeg dat wel, mijnheer, maar soms ben het vogels, maar den ben het eigenlijk geen kollen. Dan is het meer zwarte kunst. Uwe weet wel, dat ik ers van de strontkar bij Klaver gevallen ben, en dat me vrouw toe zoo akelig was. Nou, toe had al...
nl.verhalenbank.9312
Hjir yn 'e Westerein wie in bern, dat rekke bitsjoend. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. It bern hie krânsen yn 't kessen en dêr sieten allegear triedden en lapkes yn dy krânsen bifrissele, dy wienen út 'e klean dy't dêr yn dat hûs troch de húsgenoaten fan dat bern droegen woarden. Wopke joech in drankje en sei: "Tink der...
nl.verhalenbank.29962
Heit en dy hienen in stik of fiif koeijen. Mar dy wienen noait goed. Se ha noait fleurich en glânzich west. Se tjirmen. Se seagen der út as geraemten en joegen hast gjin molke. En dochs krigen se genôch to fretten. Jouns kom de molke farsk út it kouwejaer. Dan sette mem fuort guon op 'e kachel, om dy molke to sieden. Mar dan bigoun dy molke altyd direkt...
nl.verhalenbank.29960
Dit kan van geslacht op geslacht overgaan. In onze familie is dat misschien wel 200 jaar lang gebeurd. Mijn grootvader, Steven Geveling, heeft het overgegeven aan mijn vader, Willem Geveling, en die weer aan mij. Mijn vader had zes zonen en één dochter. Hij zei, dat slechts één het bespreken kon overnemen. De anderen mochten de woorden wel eens horen of...
nl.verhalenbank.49707
Kankerpoppe ware ongevèr een vingerlid lang. ’t Was ’n klein pekske, woar iets inzat tege kanker. Mar wa da was, wis alleen de kankervrouw of kankerman. ’t Was hun geheim. D’r ware, gleuf ik meer kankervrouwe dan - manne. Um ’t pekske zat ’n duukske en ’n klein rond döske. De kankervrouw mos ers wete, of ’t wel kanker was. Ze mos ers zien, of er zaadjes...
nl.verhalenbank.50241
U weet wel, dat ik voor enkele jaren van de mestkar gevallen ben en dat U mij toen nog behandeld hebt, omdat ik mijn heup bezeerd had? Nou, toen had er al een dag of wat een kikker, of wat wij dachten dat een kikker was, onder den grond zitten laren. Als we op den grond stampten hield het even op, maar kort daarop begon het weer. Nou 's ochtends, toen het...
nl.verhalenbank.9459
Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme.
It bern hie...
nl.verhalenbank.31286
Alde Jan Bearns van der Veen wenne yn 'e Mieden by de Bûtenpostumer feart. Hy hie in bern, dat wie net goed. Doe gong er nei greate Wopke ta. Dy wenne yn Kûkherne. Wopke joech him in drank. Hy sei: "Tink der om, dû mast aenst om in peal hinne. Dan komt der in kot by dy en dy wol by dy opspringe. Dû mast om 't fleske tinke."
Sûnder dat Jan der erch yn hie...
nl.verhalenbank.22761
