Us jongste fanke wie alve jier âld. It wie sa'n skoalfanke. Wy leinen mei 't skip by Drachten, yn 'e Lange Wyk. Sy wie mei Jan, in jonkje fan skoalle ta gien en togearre wienen se oan 't hoepeljeijen.
Doe krigen dy beide bern dropkes fan in frou, fan Ale Bigge.
Doe't se thúskaem hie se smoarge hannen. Ik sei: "Hwat hast hawn?"
"Dropkes fan Ale Bigge", sei...
nl.verhalenbank.20800
Twa pearkes út Aldegea gongen ris nei Hinke Kaert ta to Nijebrêge. Hinke koe de takomst foarspelle. It wienen boeredochters, de fammen en ik tsjinne by de âlden fan de iene. Ik sliepte nachts ek by dy faem. Hja fortroude my altyd alles ta. Doe 't se by Hinke Kaert west wie fortelde se my har wederfaren. Hinke hie sein: Dêrstû mei trouste, dy moat ûnder...
nl.verhalenbank.9650
Tsjoensters kinne har yn katten foroarje. It binne altyd moai lange katten, dik en grou. It binne gjin swarte en ek gjin bûnte, mar grauwe. As sa'n kat der op út is to tsjoenen, leit de tsjoenster stil en wezenloas op bêd. Dan is der gjin leven yn.
In tsjoenster bitsjoent foaral bern. Ek wol froulju noait manlju.
Hja tsjoenst krânsen yn 'e kessens, dêr...
nl.verhalenbank.24246
Tsjoensters kinne prachtich sjonge.
Op in nacht siet ik by Wibe Postma yn 'e apelbeam.
Dêr wienen sawn tsjoensters: seis froulju en ien man. Guon dêrfan koe 'k wol. 't Wie in hiel tsjoensterslaech.
Wylst ik dêr sa yn dy beam siet hearde ik nei it sjongen. It klonk moai yn 'e nacht.
Sy kommen op 'e apelbeam yn, dêr't ik yn siet. Dêr siet in swart skiep...
nl.verhalenbank.27771
Neist sa'n hûndert jier wie ús mem har âldste suster, dy't yn 'e Harkema wenne, slim siik. Hja wie tolve jier âld en koe net wer better. De heit (Aise van der Heide, in tige froom en leauwend man) gong skean de paden del nei de duvelbander fan de Ham, hwant sy wienen har rie to 'n ein. Hy krige in drankje mei en sette dêrmei op hûs ta. Mar ûnderweis...
nl.verhalenbank.21328
Heit syn heit mat as jonkje bitsjoend west ha.
't Bern seach der raer út. Doe gong syn heit nei Kûkherne ta, nei de duvelbander.
Wopke sei: "Ja, jonge, dû bist krekt op 'e tiid. Even letter, en dan hie 't jonkje wei west."
"Hwat mankeart it bern dan?" frege Pake.
"Dat siz ik net," antwurde Wopke, "mar ik sil dy in drank klear meitsje. Mar dû mast oppasse....
nl.verhalenbank.22190
Tsjoensters hienen je froeger oeral. Yn Kollumersweach wienen ek guon. Hja makken krânsen yn 'e bêdden dêr't de minsken op sliepten. Dy moesten der úthelle wurde, oars kom 't forkeard. Meastal wienen it lytse bern dy't bitsjoend woarden. Wie dat it gefal, dan gongen se faek nei Wopke fan Kûkherne. Dy moest de bern dan wer better meitsje. Meastal joech er...
nl.verhalenbank.33670
Us mem wie altyd siik. Hja doktere al, mar it joech neat. Hja wie bitsjoend troch de frou fan koopman U seinen de lju om ús hinne.
Doe gong heit nei in frommeske ta yn Warten. Dat wie in duvelbanster. 't Wie in âld minske. Heit krige in hiele greate koudrank mei. Doe't er thúskom moest er de slotsgatten en alles ticht meitsje. Dan moest er de kessens...
nl.verhalenbank.22796
Hindrik Holthuis, dat wie syn heit. De Holthuzen binne ôfkomstich fan Dútslân. 't Wie earlik folk mei in goed karakter. Mar o hwat wie Hindrik in raren-ien yn syn jonge jierren. Hy flokte as in ketter en hie rounom de gek mei. Faek wied er dronken.
Hy is op in kear smiten woarn troch de kweade. Guon sizze dat er doe bikom wie, mar ik haw ek wolris...
nl.verhalenbank.32988
Myn neef Wessel wenne yn it Wyldfjild. Hy fortelde my: Ik gong altyd in bulte to streupen. As ik nachts thús kom, wienen 't by ús allegearre katten om 'e doar.
Baeije, myn wiif wie altyd siik. Dy tsjirme. As ik dan nachts dy katten allegear seach, koe 'k it net litte en sjit der op.
"Skeatstû noch?" sei Baeije dan.
"Ja," sei 'k, "ik woe de patroanen út it...
nl.verhalenbank.24697
Der wie ris in mounder, dy mast nachts faek mealle.
In feint koed er net hâlde, Hy hie al seis hawn, mar de oare moarns wie de feint altiten dea. Sadwaende koe de mounder hast net in feint mear krije.
Mar doe tsjinne der him ris op in kear in feint oan, dy wie dryst. Mar hy woe meinimme hwat himsels goed tochte.
Hy naem in sabel mei, in pot mei oalje, in...
nl.verhalenbank.21923
Yn 'e Westerein wenne in man dy hie in fanke en dat woarde siik. Doe gong er foar har nei greate Wopke fan Kûkherne.
"'k Sil jo guod klearmeitsje", sei Wopke.
De Westereinder moest troch stikjes lân wer nei hûs ta. Sa wie hy ek yn Kûkherne kom.
Wopke sei: "Aenst matte jo by forskillende hekken om in omstap hinne. Tink dan om 'e greate houn dy't by jo...
nl.verhalenbank.20341
In tsjoenster foroaret har faek yn in swarte kat. Hja mat om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet se der sels oan.
De tsjoensters forgaderje yn 'e gedaenten fan katten.
Alde Tet fan de Bulten wie in greate tsjoenster. Se wienen yn 'e Harkema allegear bang foar har.
Hja tsjoende krânsen yn 'e kessens. Hie se trije krânsen klear dan gong dyselde dea.
Myn...
nl.verhalenbank.10686
D'r was is een (h)uus(h)oldugge met völle kinde(r)s. Now kwaamp t'r op zekere aov'mt een buu(r)vrouwe en die brach vief app'ls mee veur de kinder. Die moeder zeg toe: "Bewàà(r)t ze mar tut marg'n, dan köj ze dan wel opèèt'n en dan kriej d'r ieder iene." Now, dàt was goed. Mar een klein jonchien, dàt (h)aoste nog gien taan'n (h)ad, bit van twie appels een...
nl.verhalenbank.34864
't Teuve(r)n en be(h)eks'n is in vrogger dààg'n slim ewest. Now (h)eur'ie d'r niet mee(r) zoo van, ma(r) 't gebeu(r)t toch nog wel. Mar de mèèns'n dorv'n 't niet mee(r) te ve'tell'n. Een jaor of twintug, dartug eleed'n was t'r bi-j oons in de buu(r)te een dee(r)ntien en dàt was ziek. Dat was ekom'm deur 'n laandlooper, die 'ad 'eur beteuve(r)d. Was moss'n...
nl.verhalenbank.34863
Alde Linse slachters Griet to Garyp wie bitsjoend.
Doe gong har swager nei Piter Poes ta, de duvelbander fan Sumarreheide. De âld man wie krektlike swart as de heide sels. Hy sei: "Ik wol har wol helpe, mar dan matte jimme my ophelje mei de wein, hwant ik kin sa'n ein net rinne. En ik mat sels mei Griet prate."
Doe ha se Piter Poes dan ophelle.
Hy makke...
nl.verhalenbank.20326
Doe't wy krekt troud wienen, wennen wy oan 't Wyldpaed by pake yn. Wy hienen al in pear bern. Alle moarnen kom stammerige Harm by ús lâns. Hy hie in sek by him, hwant hy roan to skoaijen. Elke kear bleau Harm by ús foar 't glês stean en dan frege er: "Hoe giet it mei de lytse jonge?" Ik sei altyd: "Goed." Mar sa faek as Harm dêr stien hie, bigong de jonge...
nl.verhalenbank.19888
Pietertje H. kon ook van alles, maar was vooral berucht, omdat zij zoo veel kinderen bekolde. Het was een vreemd mensch, dat veel in den Bijbel las en op grond van het scheppingsverhaal in Genesis I op zaterdag sabbath hield. Zij was gehuwd met een winkelier in aardewerk. Op een goeden dag vond zij op grond van het tweede gebod (Exodus 20:4) aanleiding om...
nl.verhalenbank.9431
Er was een vrouw, die pannekoeken wilde bakken, maar geen meel in huis had, dat ze daarom bij haar buurvrouw ging halen.
"Dag," zei ze, "vrouw," zei ze, "mijn," zei ze, "man," zei ze, "zal," zei ze, "wel," zei ze, "betalen," zei ze.
Toen ging ze aan het bakken.
Maar terwijl ze bezig was, kwam er een kat bij haar, die een gouden ring aan den poot had. Dat...
nl.verhalenbank.9405
Zoo was er eertijds te Holysloot een kind van een bakker ziek. Aangezien er niet spoedig verandering ten goede kwam, werd dit aan de werking van een of andere kol toegeschreven. Men onderzocht, om dit te weten te komen, het hoofdkussen van het kind en vond daarin de duidelijkste bewijzen (rozen, sterren enzovoort). Dat kussen werd nu in den oven gestopt...
nl.verhalenbank.9404
