De man fan myn suster syn heit was doadlik siek.
Moar hij ging telkens van bed. Dan wou hy syn mooiste kleern oan hebn en dan fot.
Dan kwam hij te stervn en hij werd begroavn.
Moar elke nacht was der wat bij de kast. De kleerkast. De dochter ontdekt it. Toen hoorden se allen het gerammel in de kast, krekt so as hij bij syn leven gedoan had as hij bij de...
nl.verhalenbank.26873
In tsjoenster kin har yn in swarte kat foroarje.
Soms joegen se in kat wol us in opdonder, dan koenen se de oare deis gewaer wurde hwa't de tsjoenster wie.
nl.verhalenbank.25981
Beppe roan mei de bolkuorren foar Klaes Hellinga. Dat hat se oan har fiifen tachtichste ta folhâlden.
Klaes Hellinga hie in dochter yn 'e hûs, dy wie bitsjoend.
Doe fregen dy minsken beppe of hja wol foar dy dochter nei Jistrum ta woe nei 't boerke om guod op to heljen foar dy dochter. Hwant dy man koe wol sjen hwat it bern mankearde. Beppe koe der in...
nl.verhalenbank.26904
As de bern bitsjoend wienen gongen de âlders meastal nei in duvelbander ta. Dat wie wol gauris Jonge Jan fan it Wytfean. Jonge Jan joech dan in drankje mei en dan warskôge er dat se it drankje goed forburgen yn in bûse by har drage moesten, hwant der koe ris in hazze wêze ûnderweis, dy't by har opsprong en it fleske stikken makke.
Der hat hjir us ien wei...
nl.verhalenbank.26916
Jelle Tryntsje het in seun had. Die seun had ruzie met olle Jelle Tryntsje. Hij het hier in de buurt woond.
De hinnen lagen toen bij him met de kop omdraaid, de swienen lagen dood en alle fé was siek. Dat was het wark fan Jelle Tryntsje, die had doar alles bitsjoend.
nl.verhalenbank.26877
By Ate Meter dêr wie altyd in grouwe, swarte kat om 'e doar hinne. Ate hie 't net op dy kat stean. Hy hie al in pear kear prebearre der in raem op to dwaen, mar hy koe him noait ûnder 'e hân krije.
Op 't lêst hied er goed oppast. Doe't de kat der wer oankom hied er in dikke kneppel yn 'e hân, doe die er de doar fluch iepen en sloech ta. Hy rekke de kat....
nl.verhalenbank.25988
Wel een fyftich joar leden kwam hier een boer te wonen. Hy kwam uut Gelderland en hy had een wyf en in stuk of vijf kiender. 't Was een hiel aparte huusholding.
It minske was gewoan minskeschuw - se durfde met gien een te proaten en sy kwam noait tofoarskyn. En de kiender woaren net zo. Se durfden niet met andere kiender te speulen.
Moar de keardel was...
nl.verhalenbank.26979
As jo fyk oan 'e finger ha, dan matte jo de finger yn in levende podde triuwe, krekt sa lang oant de podde dea is. Dan is de sykte oer. In kikkert kin ek. Yn trije dagen is men de fyk kwyt. Men kin de finger ek yn eigen ûntlesting dwaen. Dat die hjir in boerefrou altyd. Dan gong it ek oer.
nl.verhalenbank.27882
Wy hienen mar ien koe. Dêr wienen wy wiis mei.
Der kom op in kear in keardel by ús. Dat wie Jehannes Bekkema. Dat wie in tsjoenster. Dy gong nei de koe ta. Hy struts mei de hân earst oer de iene side en doe oer de oare side hinne.
Ik sei tsjin Sierd: "Dit is mis. Jehannes hie net by de koe wêze matten, hwant 't is in tsjoenster."
En 't kom al sa út. De...
nl.verhalenbank.21107
Us heit wie hynstekoopman hjir yn Grinzerpein. Sierd de Vries en syn frou Wytske wennen hjir ek. Hja kamen wolris by ús om in hynder to keapjen, dan kaem Wytske mei en dan bleauwen se by ús to jounpraten. Se hienen fjouwer bern: Jelle, Ielkje, Foppe en Evert.
As it hwat letter waerd, sei Wytske: "Wy matte wer nei hûs." Dat wie om Foppe, in lytse, bleke...
nl.verhalenbank.32010
Rikele Myt wie in greate tsjoenster. Sy helle altyd wetter út 'e put by myn memme suster Trynmoai.
Doe rekke it dochterke fan Trynmoai bitsjoend. 't Bern gûlde jouns altyd, dan hie 't stumper pine. Doe gong Japik-om nei de duvelbanner ta. Hy krige guod, dêr moesten de mem en it berntsje elk fan ynnimme. En it bern moest fan 't boarst.
Doe frege Japik-om:...
nl.verhalenbank.19497
It wie yn Grinzer Pein. Ik en myn earste man kommen op in jountiid út it tsjerkje. Wy kommen fan 'e sangforieniging. 't Wie tsjuster. Ynienen stienen wy yn 't folle ljocht.
Wy gongen nei heit en dy ta. Dêr fortelde ik hwat wy sjoen hienen. "Hwat soe soks nou bitsjutte?" frege ik.
Doe sei heit: "Moarn sil ik jimme fortelle hwat jim sjoen ha."
De oare...
nl.verhalenbank.23132
Us beppe wenne yn Hantumer Utbuorren. Sy hat froeger bitsjoend west. Hja wie doe noch jong. Hja hie pankoeken iten by in âld-wiif. Hja wie krekt troud mei ús pake Pier Soepboer.
Sy woarde siik. Pake gong nei Wopke to Kûkherne. It wetter fan beppe nom er mei.
Doe't Wopke dat bisjoen hie, sei er: "Hjir is in drank en nou matte jo gau meitsje dat jo thús...
nl.verhalenbank.23145
Dat was zo erg, datter mense ware, dan was d'r iemand ziek en dan had ie de naam betoverd te zijn.
nl.verhalenbank.126003
In Tienhoven was een meisje ziek. Ze woue wel bewere, dat meisje was betoverd.
nl.verhalenbank.70139
Yn Burgumerheide wenne in frou, dy bitsjoende de bargen by de buorlju.
nl.verhalenbank.28470
Froeger hellen se de koarts wol fan 'e klaei. Se koenen der allinne fan ôfkomme, as se wer nei de klaei tagongen, oars hâldden se de koarts foar altyd. Se moesten presys nei 't selde plak wer ta.
nl.verhalenbank.16873
As jy siik binne is de duvel altyd by jo mei syn lusten en lagen (letterlik).
nl.verhalenbank.12354
Jan was ziek. Een buurvrouw vroeg: Bin ie ook bie die man èwest? Die het oe beteuverd.
nl.verhalenbank.43268
Der binne guon, dy meitsje it fé siik. Dy kin men net by 't fé litte.
nl.verhalenbank.38655
