By frou Gerritsen yn 't Heidenskip wie in djûre stamboekbolle forkocht woarn. Mar doe joegen de minsken dy't him kocht hienen biricht, dat dy bolle woe net dekke.
Doe sei frou Gerritsen: "Stjûr my dy bolle mar wer. Dan krije jim de sinten werom."
Dat is gebeurd. Doe sei se tsjin har man: "Sil 'k dy sizze hwat wy dogge? Wy skriuwe nei de wûnderdokter yn...
nl.verhalenbank.37373
Myn man syn suster wie altyd syklik. It bern tsjirme. Hja hie altyd skeel.
Doe sei heit: "De boze geest pleaget har. Dy sit ûnder 't bêd." Doe helle er in gripe en reage dêrmei ûnder 't bêd om. Doe kom dêr in kat weifleanen. Dat wie de boaze geast, sei heit. Hy prebearre dy kat to reitsjen mei de gripe, mar dy kat fleach fuort. Heit achter de kat oan, mar...
nl.verhalenbank.29373
Der kom ris in frommes by lytse Fedde. Lytse Fedde wie wûnderdokter op Sânbulten. Hja sei tsjin him: "Kinne jo my ek geneze. Ik haw in protte lêst."
Fedde sei tsjin har: "Ja, ik kin jo geneze, mar it resept dat ik dêr foar ha, dat is net sa moai. Mar wolle jo wer better, dan matte jo krekt sa dwaen as ik siz. Nou is 't in rare fraech dy't ik jo doch....
nl.verhalenbank.33659
Knjillis Wytses hat ris mastere mei de dochter fan in prefessor út Grins. Mar dat wist Knjillis Wytses net. Hy bihandele it fanke, joech har guod mei en it fanke waerd wer better. Doe't se dan genezen wie gong de professor noch in kear mei har nei Knjillis Wytses. Doe makke er him oan 'e wûnderdokter bikind. Mar hy woe wite hokfor guod er syn dochter...
nl.verhalenbank.32209
Wy hienen in famke, dat wie altyd gammel en siik. Doe kom der ris in kear in sekere Filippus by ús. Dy sei: "Hwat is hjir to rêdden? Is jimme fanke siik?"
"Al in hiel skoft", sei 'k.
Hy sei: "Jimme matte nei de duvelbander, hwant der sil wol hwat oars achter sitte. Jimme bern sil wol bitsjoend wêze. Ha jim it kessen al ris iepenmakke?"
Doe makken wy it...
nl.verhalenbank.27554
Tsjoensters hawwe popkes, dêr't se mei spjelden yn prippe. Myn jongste suster wie noch in hiel lyts bern; dy bigong yn 'e nacht om tolve ûre hinne altyd to jammerjen. Dan raesde se moart en brân. Dan krige it bern pine, trochdat de tsjoenster dan yn har popkes ompripke.
Doe op in kear nommen heit en mem har út 'e widze en leinen it bern tusken har yn, op...
nl.verhalenbank.28060
Yn Marum (= Marrum) op 'e Auke-pleats wenne myn pake Auke Greydanus. Yn dy tiid dat pake dêr wenne hat de boel dêr bitsjoend west. De kij stienen altyd to razen op 'e stâl. De doarren klapperen de hiele nacht troch, by blêdstil waer. Elke kou wie in kealforlizzer. De hiemhoun lei op in moarn kroandea yn 'e jister.
It wie wol sa'n slimme tastân, it koe sa...
nl.verhalenbank.33118
By de Lytse Wei ûnder Droegeham wenne Wytse Bosma. Hy hie in dochterke, dat tsjirme. It wie de âldste. De lju seinen, it wie bitsjoend, mar Wytse lake dêr om.
Mar it bern woarde minder en dêrom sei er op in kear tsjin heit: "Wolstû foar my nei Frânse Hinke foar it bern? It komt sa, leau 'k, net goed. Dû kinst in goune fortsjinje." Frânse Hinke wenne yn 'e...
nl.verhalenbank.23441
Alde Tet hâldde der popkes op nei. As se dêr yn pripke mei in nuddel wienen der guon dy't pine krigen.
Abe Nauta syn frou is troch Alle Tet deatsjoend.
Sy hellen dranken foar har fan Greate Wopke fan Kûkherne.
As Tet dy drank seach gong er stikken.
Wopke sei elke kear: "Bergje dy drank goed op."
As se mei de drank thús kommen siet der al in greate kat op...
nl.verhalenbank.29346
Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot.
Der siet...
nl.verhalenbank.25637
Der kom ris in man by Knillis Wytses, dy siet alhiel ûnder 'e pûkels. Hy hie in bulte lêst fan jokte. Dan toklaude er him en dan gongen dy pûkels iepen. Hy hie der rounom mei mastere, ek to Ljouwert, mar nergens baet foun.
Doe kom er dan by Knjillis Wytses.
"Kin dit wer better?" frege er.
"Wis wol," sei Knjillis Wytses, "kom mar mei yn 'e tún."
"Sjoch,"...
nl.verhalenbank.32607
Op 'e Leijenskant woarde âlde Hindrik Heddema bitsjoend. Ien fan 'e famyljeleden gong nei Kûkherne ta om Wopke op to heljen. Wopke biloofde dat er komme soe.
Hja hienen by Hindrik Heddema in hage foar de glêzen lâns en dêr stie in hekje yn. Oan 'e westkant wie ek in hage. Achter hûs wie ek in hekke.
Wopke sei: "Jimme matte in groppe grave, fóár 't hek en...
nl.verhalenbank.24099
Us Tsjipkje woarde ek al us siik. Doe kom Tet ek us wer in kear by ús. Sjoerd (myn man) syn suster wie ek by ús. Tet sei tsjin Tsjipkje: "Hwat bist in leaf famke, mar jim mem wol net lije dat ik by dy kom."
Ik sei: "Né, dû bliuwst fan har ôf."
Sjoerd syn suster hat har in opstopper jown. Sa is se der út rekke.
Wy ha doe nei in man ta west om rie. Tsjipkje...
nl.verhalenbank.23430
Myn omke - Thys-om - is al lang dea. Mar hy hat in bern hawn, dat wie bitsjoend. Doe gong Thys-om nei in duvelbander yn 'e Rottefalle om guod. Dy duvelbander sei: "Hjir is in drankje. Mar tink der goed om, ûnderweis kin der wolris hwat wêze, dat dat drankje kapotmeitsje wol."
Thys-om wie oer iis, hy hie de redens ûnder boun.
Doe't er werom kom fleach der...
nl.verhalenbank.25901
Wopke Brúnsma
As Wopke Brúnsma nei in pasjint ta moast, dan stie er moarns yn 't bûthús ûnder in elektryske lampe en de krêft dy't út dy lampe kaam krige er yn him. En as er dan genôch hie, gong er earst nei tsjerke, nei de iere mis. Dêrnei gong hy der op út mei syn krúske en dan koe er de minsken better meitsje.
Hy hat ris by myn broer yn Gaast west, dêr...
nl.verhalenbank.12995
Der wie in man, dy hie in lintwjirm by him. Dêr hie er in protte lêst fan. Doe gong er nei Knjillis Wytses, dat wie in wûnderdokter to Sumar. Dy hie gâns namme en dy wist in hiel soad fan kwalen ôf. Doe't dy man by Knjilles Wytses kaem, sei dy: "Nou slút ik dy op oan moarnmoarne ta. Dû mast trije sâlte pikelhearrings opite en dû krigest gjin drinken, de...
nl.verhalenbank.31590
Grouwe katten binne tsjoensters.
Dikke Harm hie in jonkje. Dat jonkje rekke siik en bigong to sukkeljen. It woe net bikomme.
Doe moest Harm nei Kûkherne ta. Harm woe net, mar 't wiif die gjin lichten. Dat op 't lêst liet Harm him biprate. Doe't er in eintsje op stap wie, kom 't wiif him achternei rinnen mei 't mûtske fan 't bern. Dat hie Harm noch...
nl.verhalenbank.23595
In tsjoenster foroare har nou en dan yn in kat. Ik ha wol faek heard dat se sa'n kat in optuter joegen soms en dan hie de tsjoenster de oare deis in doek om 'e holle of in blau plak oan 't wang of sy wie kreupel of sa.
Hja bitsjoende ornaris bern, troch dy bern hwat to jaen dat se opite koenen. Dan woarde dat bern siik en dan reizgen de âlden nei de...
nl.verhalenbank.28204
Us beppe wie Japiks Griet. It wie in greate tsjoenster. Wy wienen deabinaud foar har. Wy hienen allinne om har in touke om 'e hals en dêr hong in pûdtsje mei duveldrek oan. Dan krige de duvel gjin fet op ús, sei mem. Ek faek duveldrek ûnder 'e drompel.
Der wienen ek wol bern dy droegen in koarste fan roggebrea by har. Dat holp ek, mar sa bot net.
As in...
nl.verhalenbank.34564
Hjir yn Ljouwert wenne in man yn in molkwinkeltsje, flak by 't kantongerjocht. Dy man rekke siik. Ik wie doe skipper.
De dokter kaem by dat mantsje. Dy skreau him seis wiken rêst foar. Dat mocht dat mantsje noait barre. Hwant it fortsjinst stie al dy seis wiken stil. Noppert hiet dat mantsje.
Hy klage my syn need. "Dit kin noait", sei er.
"Feenstra," sei...
nl.verhalenbank.28626
