Pleachbisten
In âld frou fan it Swartfean hat ris ferteld, dat sa'n beest mei har op rûn wie. Mar it hie har gewurde litten. Hja wie op 'e Swartfeanster Reed. 'Ik tochte', fertelde se, 'ik moat net bang wurde, want dan kin it wol ris minder wurde. Ik bin rêstich de reed delgongen. Mar doe't ik thus wie, hie 'k oan alle hierren in switdrup. Doe koe 'k ek...
nl.verhalenbank.12143
Ik ha wolris mei in frou praet dy't in pleachbeest sjoen hie. 't Seach der út as in greate houn en 't hie hiele greate egen. Mar 't hie har neat dien.
nl.verhalenbank.11554
In frou hie in nachtmerje by har. Hja koe der noch krekt nei gripe. It wie krekt in kat. Mar it wie sa glêd, dat it glied har as in iel troch de hannen hinne en wie fuort.
nl.verhalenbank.11510
Der kom us in keppeltsje froulju fan 't wjudderslân. Dêr wie ek in âld minske by, dy roan hwat foaroer. Sy gongen in reed del en doe woarde dat âld minske samar ynienen oan kant treaun, sûnder dat ien fan 'e oaren har oanrekke. Sy kom ta fallen.
De oaren seinen: "Hoe is 't nou?"
"Och ja," sei 't âldwyfke, "dêr wie in lykstaesje."
"Hea," seinen de...
nl.verhalenbank.21656
Foaroan op 'e wei nei Aldegea ta roan froeger altyd in frou mei in wite mûtse op. Dy spoeke dêr.
nl.verhalenbank.15808
Hwat men tidens de gong nei 't tsjerkhôf by in bigraffenis it earste tsjinkomt, dat sil it earst yn jins famylje stjerre. Komt men in man tsjin, dan stjert der yn jins famylje in man, is it in frou, dan in frou, is it in bern, dan in bern.
nl.verhalenbank.11521
Yn Burgum hat alris in man syn wiif formoarde. De frou hie in biblette hân tsjin 'e muorre oanset en de taesten fan it bloed bleauwen sûnt altyd op 'e muorre sitten. Dy wienen der mei gjin bjinnen ôf to krijen.
nl.verhalenbank.12198
Op 'e Sumarreheide spoeken trije neakene froulju mei lang hier. Der wie in man dy moete harren. Hy roan hurd fuort, mar de froulju setten achter him oan en se woannen op him. Doe bigong er noch hurder to rinnen. Doe't er thús wie koed er net mear. Hy foel op in stoel del en it swit stroomde him as wetter by de holle del.
nl.verhalenbank.11550
Der wie ris in frou, dy har man wie frijmitselder. Sy woe har man dêr by wei ha. Dêrom gong se nei it gebou ta. Hja waerd der ynlitten en roan in gong troch en kaem yn in keammerke. Dêr die hja to witen hwat har bigear wie. Doe blyndoeken se har en dêrnei brochten se har fierder it gebou yn. Sy mocht neat sjen. Sy wist net, hwer't se lâns gong, mar sy hie...
nl.verhalenbank.11488
Der wie in frou, dy lei op har stjerbêd. Mar sy koe net ta stjerren komme. De soan tochte hoe kin dit sa. Mar doe kom 't him yn 't sin dat se klean oan hie, dy't op snein makke woarn wienen. Hy krige gau de skjirre en bigong yn 'e klean om to knippen. Oer de skouders en by 't boarst en by de mouwen.
Doe blaesde syn mem de lêste sike út.
nl.verhalenbank.11549
Der wie in frou, dy wie jouns altyd fuort.
Har buorman tochte: "Dêr wol 'k mear fan wite."
Doe bispionearre der har. Doe seach er dat se har útklaeide en nei de kelder ta gong. Dêr salve se har yn mei salve út in potsje wei. Dat struts se ûnder 'e hals, en ûnder 'e earms en ûnder 'e boarsten en ja, oeral. Doe't se dat dien hie, klaeide se har wer oan. En...
nl.verhalenbank.11541
Sterke Hearke hie in dochter, dy hiet fan Rixt. Dy wie o sa sterk, mar dat woe se net rjocht wêze. Hwant se wie bang, dat se dan net in man krije soe.
Sy tsjinne by in boer. Op in kear hâldde in kloftsje jongfolk in wedstryd: Hwa't in earnamer fol wetter om 'e skuorre hinne drage koe. Rixt wie der ek by. Sy nom de earnamerfol wetter yn 'e iene hân. Nou...
nl.verhalenbank.12217
Der wie in âlde mefrou, dy wie op in joun allinne thús. It famke, dat by har ynwenne, wie foar har to boadskipjen. Tafallich woarde se ynienen it skaed fan in hân gewaer fan ien dy't ûnder 'e kast lei. It âld minske waerd o sa kjel, mar sy liet neat skine. Sy tochte: "Ik mat my rêstich hâlde. Hjir leit in keardel ûnder 'e kast en dy wol hjir aenst...
nl.verhalenbank.19576
Foarboaden fan'e dea:
a. Spûkgûlen fan in houn: binnen 3 dagen in deade.
b. Ekster op it hiem (= in swart mei wyt - boade): in roubrief.
c. Deatikkerke (soms yn 'e strikken fan 't earizerhuodtsje), ek in foarboade fan 'e dea.
d. As der ûle ropt.
e. Trije drippen bloed, dy 't út 'e noas fallen.
f. As it hynder ûnderweis nei 't hôf ta mei de achterste poat...
nl.verhalenbank.23372
Der wie in frou, dy hie trije famkes. Dy praetten alle trije hiel drok. De frou wie oan 't waskjen en sy hie lêst fan dat drokke praten fan har famkes. Dat doe sei se: "Ik woe wol dat jim alle trije gûlswannen wienen." En sy hie 't net sein of it wienen gûlswannen alle trije. En dêr stouden se hinne troch de loft. Dat hie de buorfrou dien, hwant dat wie...
nl.verhalenbank.12535
De mem en beppe fan myn skoanmem soenen op in jountiid nei de tramhalte ta yn Nyegea om harren man (en heit) ôf to heljen. Sy wisten noait hoe't er thúskomme soe, hwant hy brûkte wol us drank en dan wie 't net fortroud, dat er allinne roan. Doe seagen dy twa froulju ûnderweis yn 'e Wierren (ûnder Nyegea) skippen farren op it lân. Letter is dêr in feart...
nl.verhalenbank.12308
Der wienen minsken, dy hienen in bern, dat tsjirme. Sy tochten: Hoe moat dat dochs komme?
Njonken har wennen minsken sûnder bern.
De heit fan it sike berntsje sei: It buorwiif kin ús bern wol ris bitsjoend ha. Dat sei er ek tsjin 'e buorman.
Kin it wêze, sei er, dat dyn wiif ús bern bitsjoend hat?
De buorman woe dêr neat fan wite. Hy sei: Myn wiif is sa...
nl.verhalenbank.11557
Pake Harm wenne as jonge al by de boer. Jouns nei 't ôfljochtsjen die de boer alle doarren fêst. Ek dy fan pake syn keammerke. Dy slepte boven de sliepkeamer fan 'e boer en de boerinne.
Yn 'e nacht hearde pake dat der dieven wienen. Hy hearde hoe't se de stiennen út 'e muorren sloegen. Sy woenen in gat meitsje. Pake koe net út it keammerke wei komme, mar...
nl.verhalenbank.18139
Op 'e Sumarreheide wenne Antsje. Dy wie mei de helm geboaren. Dat wist in elk wol. Op in kear makke har buorjonge in praetsje mei har.
Is der ek hwat nijs? frege der.
Né, ik soe 't net wite, sei Antsje.
Komt der ek hwat nijs? frege de jonge doe. Antsje sei:
Ast it dan dochs wite wolst, ja. Der komt in sterfgefal. En dêr komme dû en ik beide by op...
nl.verhalenbank.11562
Der wienen in man en in frou, dy wennen yn in skipke. Mar dat skipke wie sa min en sa wrak, dat sy koenen der net mear mei farre. Sinten foar in oar skip wiene der net, en der mast dochs hwat fortsjinne wurde. Dat sy sieten slim forlegen.
Op in kear wie 't minske allinne thús. Sy wie och sa treurich gesteld. Dêr kom in mynhear oan. Dy sei: Jo sjogge sa...
nl.verhalenbank.12193
